O, rozen, droef en schoon
O, rozen, droef en schoon,
ik heb u uitgekozen
Voor àl mijn koude doden,
rode en witte rozen.
Rozen om 't dode haar,
rozen op armen en borsten
Vallen met zacht gebaar,
of zij niet vallen dorsten.
Rozen voor ieder, die
met lachen, of kussen, of groeten,
of schone melodie
Mijn leven wou verzoeten.
Rozen voor mij slechts niet,
voor mij geen bloemen, die geuren,
voor mij mijn eenzaam lied
En wat stil treuren...
Verzen (1894)
Schrijver: Willem KloosInzender: adm, 4 juni 2004
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid