inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 480):

Avond

Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
de witte bloesems in de scheemring. Ziet,
hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
een enkele al te late vogel vliedt.

En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.

Alle geluid dat nog van verre sprak,
verstierf. De wind, de wolken... alles gaat
al zachter en zachter. Alles wordt zo stil...

En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak,
dat al zó moe is, altijd luider slaat,
altijd maar luider, en niet rusten wil.

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: FSK, 26 juni 2004


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 2.837

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)