Poëzie

1860-1932

poëzie (nr. 483):

Eens heb ik de dalende zon gevraagd

Eens heb ik de dalende zon gevraagd
te wachten,
eens heb ik van dichte nacht-schaduw
het luchte, vluchtige vlieden beklaagd -
en nu! - en nu! -
Nu glijden de tijden zo langzaam aan,
de dagen, de tragen, ze willen niet gaan
en lang - lang - lang zijn de uren der nachten.

Eens hield ik de goudene uren te goed
voor klachten,
eens vulde ik de levende, heldere dag
met bloemen en blijheid en liederen zoet -
maar ach! - maar ach! -
Nu zullen zich vullen zo nacht als dag
met bange gezangen en droef geklag -
en lang - lang - lang zijn de uren der nachten!