In memoriam
Hoe schijnt van avondstrand
Doods overkant
Lichter dan heel dit land van leven:
Zo twee jonge ogen sterrestom
Zien klaargeheven,
Dood, uit uw schemer om.
Gij hebt in blind bestaan
Uw oud geheim verraên:
Geen kan meer in uw duisternis geloven,
Nu ge die helle lampen stal,
Die heel de reis door schaduwdal
Niet zijn te doven.
O ik dacht altijd wel
Menselijk spiegelspel
Al de verschrikking van uw schijndiep duister:
Ons eigen oog ontwolkt
De vrees die u bevolkt,
Ons adem keert uit u in angstgefluister.
Mij is dit licht gezicht
Van licht tot lichter licht
Door ondiep donker onverstoord gebleven,
Voor al komenden tijd
O zoete zekerheid:
Daar is geen dood, maar enkel leven.
Voorgoed bij helder weer
Van droefnis teer
Aan overzij van zeeëruisend klagen,
Ligt nu verklaard doods donkre schijn
Als eng ravijn
Van zomernacht doorzichtig tussen zomerdagen.
Praeludiën(1902)
Schrijver: P.C. BoutensInzender: Lena, 17 september 2004
Geplaatst in de categorie: overlijden