Poëzie

1798 - 1860

poëzie (nr. 560):

BIDDEN

Des harten binnenst overleg,
gezegd, gezucht, gedacht!
Het trillen van een stille vlam
die naar de wolken tracht.

Het slaken van een ademtocht,
het vallen van een traan
de blik naar boven van een oog
door God-alléén verstaan.

De eenvoudigheid, het kunstloos waar
der kinderlijke taal,
maar aan wie plaats gegeven wordt
bij ’t Englenlofkoraal.

Des Christens kracht, des Christens lust
des Christens levenslucht
zijn levenskracht in ’t uur des doods,
bij dood en hel geducht.

Des zondaars eerste stemgeluid,
die Jesus valt te voet.
Bij aller heemlen vreugd-gejuich
door ’t "ziet hij bidt!" begroet.

Tot ’s Vaders eer, tot lof des Zoons,
in zin en wil en woord
het door de Heilge Geest gewrocht
volzalig zielsakkoord!

Want bidden doet geen hart alléén,
één Geest dringt ze allen door;
en op zijn Priesterlijke troon
gaat Jesus-zelf ze voor.

Gij-zelf, de Waarheid en de Weg!
ziet biddend op ons neer,
hebt biddend onze strijd volstreên, —
leer Gij ons bidden, Heer!