inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 4.650):

MASKERS

De wereld lacht; steeds klinkt haar spotlied ons in de oren.
't Vliegt, weergekaatst van d'een naar d'andre kant der straat.
Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat
en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren.

Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren!
't Woord is de mom der gedachte. Sombre haat
zweeft in de zoetste lach der vriendschap op 't gelaat,
en door een spotwoord voelt men teedre liefde boren.

Wat vond men lust in meenge traan, in blij geschal
vertwijfling, kon men door die maskers henendringen:
Werd heel de wereld niet een vastenavondbal ?

Wij juichen, wen in 't oog ons bittre tranen springen
van spijt en wanhoop. - Wie doorgrondt, in 't mensenhart,
het wenen van de vreugde en 't lachen van de smart ?

Schrijver: Prosper van Langendonck
Inzender: Redactie, 21 juni 2022


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.8 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.095

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)