Straks zong ik trotse dingen

Straks zong ik trotse dingen
Van mensen-pracht en -gloed...
Nú kan ik niets meer zingen
Dan dat ik sterven moet.

O, éénmaal nog te wenen!...
Als men gestorven is,
Dan gaan de mensen henen,
En mee de droefenis...

Dan lachen en dan praten
Zij weder, als van ouds...
Vér van de drukke straten,
Daar ligt alleen iets kouds.

Verzen I(1917)

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: Redactie, 28 september 2022

infogedichten.nl

Biografie van deze schrijver

sterven koud droefenis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 36 stemmen 3.915