Poëzie

1802 - 1841

poëzie (nr. 4.833):

Hemel

't Oog omhoog, het hart naar boven!
Hier beneden is het niet.

Ras doet de vreugd der aarde ons treuren;
Broos is de vriendschap, wuft de min;
De roos derft eens haar schoonste kleuren,
De zoetste honing Thymus geuren -
Het Hemelrijk heeft waarheid in.

De zon gaat op en daalt ter kimmen;
't Goud boeit niet eeuwig ziel en zin.
De vorst, hoe hoog zijn roem mocht klimmen,
Ziet eens zich door de dood begrimmen -
Het Hemelrijk heeft luister in.

Een zee vol stormen is het leven;
Het einde is somber als 't begin.
De mens, aan zorgen prijs gegeven,
Gelijkt een schip, door wind gedreven -
Het Hemelrijk heeft zielsrust in.