inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1854 - 1887

poëzie (nr. 572):

Daar rijst me in 't hart...

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht,
Terwijl de hemel straalt en lacht:
'Een bloem ontluikt bij stervend licht
En leeft - een enkele lentenacht.

De wind is stil en alles rust;
De bloemen knikken, fluistren zacht
En dromen dat de zon haar kust -
Nog één bloem slechts waakt en wacht.

Zij waakt en wacht totdat de trans
Gekleurd wordt door het morgenrood;
Dan sterft zij met der sterren glans;
De dag breekt aan, de bloem is dood.'

Waartoe in deze tijd een klacht,
Terwijl de dagen zonnig zijn? -
Mijn liefste is als een bloem, die wacht
Op levensvreugde en zonneschijn!

XL Gedichten(1882)

Schrijver: Frederik Hemkes
Inzender: Lena, 23 november 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 2.931

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)