inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1756 - 1831

poëzie (nr. 610):

Driftigheid

't Vluchtig woord, dat van de lippen
Af mocht glippen,
Wortelt niet in 't open hart.
Laat het vlieten, laat het schieten,
Dat de borst zich uit moog gieten,
En ontlasten van heur smart!
In één woordje, door de winden
Met hun adem weggespoeld,
Is de hevigheid van vrinden
In één oogwenk tijds verkoeld.
Maar, wanneer, met loerende oren,
Argwaan, op verraad gespitst,
Wat geen wederklank moest horen,
En het hart zich-zelf zou smoren,
Uit de stroom der rede vist:
Dan, dan worden blote klanken
Onbesnoeibre klimopranken,
Om zich grijpend, wijd en zijd:
Dan verstikken zij de Vrede,
Telen onverzoenbre vede*
Uit een onvergeetbre spijt.

----------------------------
vede - vete, ruzie, onmin

Liergezangen (1810)

Schrijver: Willem Bilderdijk
Inzender: JM, 16 januari 2005


Geplaatst in de categorie: vriendschap

3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 2.504

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)