Driftigheid
't Vluchtig woord, dat van de lippen
Af mocht glippen,
Wortelt niet in 't open hart.
Laat het vlieten, laat het schieten,
Dat de borst zich uit moog gieten,
En ontlasten van heur smart!
In één woordje, door de winden
Met hun adem weggespoeld,
Is de hevigheid van vrinden
In één oogwenk tijds verkoeld.
Maar, wanneer, met loerende oren,
Argwaan, op verraad gespitst,
Wat geen wederklank moest horen,
En het hart zich-zelf zou smoren,
Uit de stroom der rede vist:
Dan, dan worden blote klanken
Onbesnoeibre klimopranken,
Om zich grijpend, wijd en zijd:
Dan verstikken zij de Vrede,
Telen onverzoenbre vede*
Uit een onvergeetbre spijt.
----------------------------
vede - vete, ruzie, onmin
Liergezangen (1810)
Schrijver: Willem BilderdijkInzender: JM, 16 januari 2005
Geplaatst in de categorie: vriendschap