Tussen de jaloezieën door
Tussen de jaloezieën door,
Die wiegen in de wind,
Zie ik de fonklende zon
In de wuivende tuinen.
En maar één dak van de stad
Zie ik boven het groen,
Eén dak, met een raam -
Maar dat is nooit open.
Wat is achter dat raam,
Achter dat dromende oog?
Is dat een lief geheim -
Of maar een blinde leegte?
Zie daar het waaiende groen
Tussen de jaloezieën door, -
Achter het groen is de stad -
Gaan de raadselige mensen.
Hoe vaak ging ik door hen,
Tastend naar een kloppend hart,
En zocht ik een lief geheim
Achter ieder paar ogen!
Ach, maar zij zijn dicht,
Als dat starende raam -
En ik geloof niet zo meer
Aan zoveel lieve geheimen.
Wat is mijn eigen geheim,
Waar ik zo lang naar zocht -
Geloof ik nog zelve aan
Dat oneindige wonder -?
Beter is 't de zon te zien
Tussen de jaloezieën door,
En naar de waaiende wind -
En beter dromen dan weten.
Zie zie! de fonklende zon
Tussen de jaloezieën door --
Zij klapperen zacht in de wind -
Zacht, zacht tegen mijn hart!
Inzender: Redactie, 15 oktober 2022
Geplaatst in de categorie: psychologie