Poëzie

1856 - 1936

poëzie (nr. 695):

O gij, mijn lief

O gij, mijn lief, die nu door 't lieven lijdt,
Klaag niet in stilte alleen, - maak poëzie
Van leed, - ach laat geween en melodie
Tussen ons zijn een zoete somberheid.

En ik, die u nu liefheb, begeleid
Uw zang met wederzang, ter harmonie
Van klare koren, kalme profetie
Van vreugde en liefde en innige eindloosheid.

Gelijk wanneer een nachtegaal alleen
Wel tracht te zingen, maar niet kunnend, treurt, -

Tot ze, als een andere 't lied begint, meteen
Uitklaagt in lange liefde, beurt aan beurt, -

En bei de bosjes vullen met geween
Van tonen, tot de zon de kimmen kleurt.