inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 765):

O wees mij goed

O wees mij goed, gij die mijn vrienden zijt
of simpel mensen, die de mensen mint;
ik ben zo zwak, zo droef, zo lafgezind,
zo zonder veerkracht in de mannenstrijd.

Ik ben als 't arm verlaten zwervend kind,
dat om zijn heengegangen moeder schreit, -
steeds zoekend dat haar stem zijn ziel verblijd' -
en haar niet vinden kan en nimmer vindt.

En 'k weet dat ik haar nimmer vinden zal,
en streef toch voort, met starre kinderzin,
trots menservaring als geen mens geviel.

O wees mij goed in 't luid en ruw geschal
dier mannen, forser in hun mensenmin
dan 't droefstil kreunen van een kinderziel.

Schrijver: Prosper van Langendonck
Inzender: adm, 4 oktober 2005


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.061

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)