inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1878- 1929

poëzie (nr. 4.977):

Een man die, moe en levens-mat

Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;

- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd, het leven, broos,
een laatste lied verhaalt;

- dan eet hij 't karig avond-maal;
in hem versterft het stil verhaal;
hij glimmelacht en zucht;
en voor zijn dovende ogen zijgt
de duistre schaal, 'lijk 't welven neigt
des 's nachts ten valere lucht;

-- gelijk een man, die, moe en mak,
in vreê zijn avond-korste brak
en dan de ruste beidt:
zo heb ik, aller vreugd te koop,
mijn enig heil, mijn enige hoop
de dove nacht gewijd.

Ik keer mijn rug de dagen toe;
te blijder vroom, te zaliger moe
naar elk gebeur verstomt...
Maar nog en slaap 'k, of daar ontwaakt
mijn angst, dat nauw een nacht genaakt,
of reeds een morgen komt.

De gulden schaduw(1910)

Schrijver: Karel van de Woestijne
Inzender: Redactie, 23 mei 2023


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.583

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)