Gij spreekt geen woord, o vrouw...
Gij spreekt geen woord, o vrouw, maar weent aan mijne zijde
onder 't ontgoochlen dat uw tengere schouders boog.
En 'k wéét uw leed, ik woog de keten van uw lijden,
-maar sluit afkerig 't werend oog.
Ik sluit mijn oog. Gevallig voel 'k het bar verstarren,
en harde plooien, van een spot-lach om mijn mond,
-ik die me eens voelde een zelfde neêrlaag tegen-sarren,
en eendere onmacht ondervond...
Waarom?...o Wreed gemoed, dat zocht om 't eigen lijden
het trage sussen van hààr haperend-vroom beklag...
-Gij spreekt geen woord, mijn kind, en weent aan mijne zijde
Ik sluit mijn oog. Helaas, ik lach...
De modderen man(1920)
Schrijver: Karel van de WoestijneInzender: adm, 19 december 2005
Geplaatst in de categorie: emoties