inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1877 - 1932

poëzie (nr. 817):

Geen luid geluid

Geen luid geluid, geen luid geluid
De winter vriest de vreugden uit.
Maakt grond en sneeuw en harten hard
En al de bomen zwart.
De hutten staan zo kil en stil
Alsof haar elk gesloten wil
Daarbinnen dringt de koude maar,
Daar uit de dodenbaar.

Gebogenhoofds, vereenzaamd, droef
Een moeder die haar kind begroef
Sluipt wanhoop d' aarden straten door
en glimlacht als te voor.
En glimlacht of zij hoop nog hiet*
Dat niemand merk haar wrang verdriet
En draagt uit rouw geen rijker kleed
Maar diep haar donker leed.

------------------------------------
hiet: heeft

Schrijver: René de Clercq
Inzender: adm, 30 december 2005


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.4 met 12 stemmen aantal keer bekeken 3.271

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)