1050 resultaten.
Wie onder tranen zaaien
netgedicht
4.5 met 18 stemmen 478 Een schoonheid die ik niet kan vatten,
die raakt aan 't diepst van mijn gemoed:
muziek van Mozart, bloemenkleuren
en zoveel dat me danken doet:
een avondzon, een witte vlinder,
de dageraad met parels dauw,
de held're vriendschap tussen mensen
en liefde die niet wijken wou.
Ik weet: er is ook veel ellende,
de schepping is in barensnood -…
Pallieter (bij een schilderij van L. Laagland)
netgedicht
4.7 met 12 stemmen 430 Jij draagt niets dan je zonnebloem
maar daarmee ben je rijk;
ik die zoveel het mijne noem,
voor hebzucht vaak bezwijk,
ik zie je stromp'lend verder gaan
en voel weer wat ik mis:
het lokken van de stem, verstaan
in waar geen droefheid is
omdat zo hevig geel het veld
de oogst draagt van de vrede.
Jij hebt al gaandeweg gemeld
dat lachen…
Een vrijheid die geen vrijheid is...
netgedicht
4.5 met 14 stemmen 1.497 Een vrijheid die me lokt en wenkt,
een onbekend gebied betreden;
een leven in het hier en heden
met niets dan dromen in de hand.
Een zoeken, tasten, balanceren,
een draaien, zwenken, licht en teer,
ik weet het noorden zelfs niet meer
maar voel me koninklijk en vrij.
Zijn dat de drugs, zijn dat de dranken
die zo illusies scheppen hier?…
Weer een verjaardag...
netgedicht
4.0 met 48 stemmen 9.484 Weer een verjaardag, bloemen, wensen,
een tijdje stilstaan bij wat was,
een droom, een onvervuld verlangen,
een kijken door het vensterglas;
Weer een verjaardag, dagen gingen
en heel veel stroomt zo snel voorbij,
we worden oud eer we het weten
maar in ons hart zingt helder-blij
het diep besef: we zijn geborgen
bij Hem die Leven is en Licht…
Bij 't Bossche Broek
netgedicht
4.9 met 11 stemmen 320 Heel helder stromend water
en overal 't gesnater
van zoveel dat daar leeft;
De zwanen drijven statig
en zijn misschien nalatig
maar wat dat ook maar geeft;
De eenden roepen dromend,
wie weet van waar hier komend,
vertellen niet hun lied;
Er is een zee van zwijgen,
van rusten en van krijgen,
wees stil, kijk en geniet!…
Even stil worden
netgedicht
4.6 met 14 stemmen 540 Wat is het fijn
om even stil te worden;
de drukte te laten voor wat ze is;
heel diep adem te halen
en te weten dat niets
van wat we zo belangrijk achten
de eeuwen zal trotseren.
Wat is het fijn
om veel te kunnen relativeren
en te kunnen glimlachen
zomaar, zonder bijbedoelingen.
Wat is het heerlijk
om te zomeren
al komt de herfst
met trage…
Een zonnebloem
netgedicht
3.8 met 13 stemmen 516 Een zonnebloem staat
droomverloren
en al voorbij haar hoogste glanzen
met lome blaadjes
droef te staren.
Gaat het zo ook met ons:
dat na de rijpe, goede jaren
de glans verdwenen is
en ook de vreugd?
Of zijn er andere horizonten
die wenken gaan
en door de jeugd
nog gezien zijn?
Dient daarvoor soms de pijn?…
De liefde verklaren
netgedicht
3.6 met 12 stemmen 892 Een stem, een ziel, een stil verlangen
en wat dit met je doet;
bekoring om aan veel te hangen,
een kind dat je blij groet.
Een plaats waar hevig wordt gevochten,
een plek waar 't stil is, nacht,
een lot dat draait in vele bochten,
een mens die antwoord wacht...
Dat alles kennen we al jaren
en toch zoeken we voort;
zo graag trotseren we…
Hoofdpijn
netgedicht
4.3 met 16 stemmen 1.349 Geen zin in, voor niets echte interesse,
alleen het hameren, het drukken,
het boren, het zagen...
het vraagt allemaal zoveel energie
Hoe kom ik er vanaf?
Wat kan verlichting schenken?
Zal het straks anders zijn?
Nu is er alleen die
verdomde pijn...
Weg de lach, weg de lichtheid van het leven,
waar is zelfs mijn goede zin gebleven?
hopelijk…
Larghetto
netgedicht
4.2 met 10 stemmen 752 De uren even
tussen zon en regen -
bedachtzaam, aarzelend,
maar ook rijp en teder.
Hoe lopen onze voeten
in onverstoord ritme
wachtend op een teken
van leven,
even.…
Intermezzo
netgedicht
4.5 met 14 stemmen 807 Tussen ernst en degelijkheid
even een kleine pauze
om alles weer in 't juiste perspectief te zien;
om te weten hoe relatief alles is
en dat juist het betrekkelijke
het belangrijkste is:
Niets gaat er boven
het rood van de late zomerroos;
de geur van de halmen
na de regen;
het fluwelen kleed
van de vlinder;
jouw glimlach naar mij.…
Maagdelijkheid
netgedicht
4.6 met 8 stemmen 650 Niet wegen op de ander,
niet op gedachten, wensen, dromen;
er zijn
totaal en vrij
voor de ander
als de bladeren van de bomen
die komen en gaan,
die vruchtbaar zijn
ongeweten;
genade heten
voor wie je weg kruist
zonder te bezitten.…
Toch weer een glimlach
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 520 Na zoveel duisternis en dood,
na traagheid van de uren
toch weer een glimlach.
Niets kan hier blijven duren,
ook niet het zwarte, de vragen,
het onbestemd verlangen.
Alles heeft zijn tijd
zei Prediker
en hij kon het weten.
Nu kan ik dus weer
gelukkig heten
en dromen met de ogen
van een kind.…
Wat is dit vreemde leven toch?
netgedicht
4.1 met 11 stemmen 293 Wat is dit vreemde leven toch:
onstuimig als de zomerzon
of leeggehaald als de bomen
in de herfst?
Alleen het essentiële is er nog:
het ademen, het kijken,
de liefde.…
Bij de plotse dood van Frans (mijn neef)
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.613 Verbijsterd laat je ons achter;
zo jong was je nog, zo krachtig,
zo boordevol energie en plannen,
maar de tijd staat stil
en wij begrijpen het niet;
kunnen zelfs niet meer denken.
Er is enkel de leegte, het duister,
het staren in de verte.
Wie spreekt over zin en betekenis,
wie voelt wat niet kan gevoeld worden?
De aarde draait door
en mensen…
Omgekeerd
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 318 Na de gloeiende hitte
een groene olijftak,
teken van hoop;
het begin en het einde:
de zon en de roos
kleuren de dag,
regendruppels...
Hoe kan het licht breken
eer de dag begon?
Hoe kan de roos geuren
zonder de zon?
Hoe kan iets eindigen
eer het begint?
Hoe kan iets er zijn
eer het er is?…
Regenboog
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 374 Hoe kan iets er zijn
eer het er is?
Hoe kan iets eindigen
eer het begint?
Hoe kan een roos geuren
zonder de zon?
Hoe kan het licht breken
eer de dag begon?
Regendruppels
kleuren de dag,
de roos en de zon,
het einde en het begin;
tekens van hoop,
groene olijftak
na de gloeiende hitte.…
Adem ten leven, vuur en licht
netgedicht
4.8 met 5 stemmen 381 Adem ten leven, vuur en licht,
liefde, vertrouwen, Aangezicht,
hoop op een toekomst, zachte bries,
fluisterend spreken, teder gebaar,
stem die ons thuisbrengt, woorden waar,
licht in de morgen, avondrood,
weg naar het leven, door de dood,
vriendelijk teken, golvend visioen,
nooit echt te grijpen, hier te doen.…
Een windje zacht als neveldruppels
netgedicht
4.7 met 11 stemmen 406 Een windje zacht als neveldruppels,
een beetje late zonneschijn,
niet meer zo wild en onuitstaanbaar
maar teer als 't liedje van een kind;
zo kan ook deze avond worden
na al het drukke en de last
van loden hitte, zwoegen, zweten,
een blij voorvoelen van de nacht
die koelte brengt en even vrede
al is het oorlog in Beiroet
en gaan vannacht…
Meister Eckhardt
hartenkreet
3.5 met 8 stemmen 819 Zoek je God, je zal Hem vinden
waar je Hem niet meer verwacht...
Eigenlijk kan je niet zoeken
want je leeft, bestaat in Hem
zoals de vis is in het water,
zoals de roos haar geur verspreidt
en het niet kan laten;
Al je beelden vallen stuk
en je vindt slechts leegte,
maar juist daar is Hij.
Hij is in het niets, in het Zijn,
in de stilte van…
Nog eens een sonnet
netgedicht
4.6 met 11 stemmen 239 Zo graag zou ik een helder vers nu schrijven,
met woorden puur zoals een bergkristal,
maar daarvoor zou mijn hart best heel jong blijven
en niet te vroeg gaan meedoen aan verval.
Dat vers zou moeten zingen in de morgen,
door niets zich laten storen in zijn vlucht;
maar ja, volwassenen zijn vol van zorgen
en zien vaak niet het blauwe van de…
Heel gek is dit
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 316 Heel gek is dit:
ik kan alleen nog lachen
en hopen dat het anders wordt:
de druk van het weer,
zo heet, zo heet...
het werk dat niet opschiet:
altijd weer fouten...
het willen elders zijn,
maar hier moeten blijven
en moeten werken en lachen.…
Gladde kiezelstenen
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 324 Gladde kiezelstenen
die glinsteren onder het licht van de maan,
die koelte verhalen
en het water doen glimlachen
als in de dagen van de schepping
toen alles nog fris en nieuw was;
gladde kiezelstenen
die verhalen vertellen
van langzaam geslepen worden,
gepolijst
door eeuwen traagheid
en stilte.…
Geen woorden zijn te vinden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 677 Geen woorden zijn te vinden,
geen adem die verlicht,
het is alleen maar dulden
tot het weer koeler wordt
en tot er regen valt die alles schoon spoelt
en die de mensen doet herleven.
Wie kan er nu nog helder denken
wie woorden vinden licht en speels?
In kelders en in kerken
kan je nog schuilen voor die zon;
maar toch moet je lachen en dromen…
Geworpen in een zee
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 680 Geworpen in een zee van geuren,
van licht dat anders is dan thuis,
van vreemde namen, klanken, kleuren,
van andere woorden,... straks naar huis.
Wat heb ik heimwee naar `t vertrouwde,
naar koele lucht en zomerblauw,
maar zal ook daar de zon zo branden
dat ik er echt niet meer van hou?
Laat me nu hier nog maar genieten,
nog even dan, en…
Zo ver van huis
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 1.482 Zo ver van huis, een andere wereld
met vreemde mensen, toch vertrouwd.
Ze wenen wel dezelfde tranen
en worden hier ook graag vertrouwd...
Er is de hete lucht, het dromen
van altijd weer een ander licht,
de stilte soms tussen de woorden,
de klanken van een nieuw gedicht,
maar ook het zoeken naar de namen
van ander fruit, van zoveel vreemds,…
Problemen
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 442 Ze zijn daar weer ineens: problemen!
Je weet je nergens meer
en niets kan je nog raken
want enkel dàt trekt alles aan
en doet je adem bijna stoppen.
Maar wacht, er komt ook weer wat licht
van mensen die echt willen helpen;
dus sla niet zomaar deuren dicht,
en laat je niet eronderdoor gaan.
Vertrouw, 't is alles wat nu moet
en durf ook…
Je zou voor minder...
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 528 Voor minder zou je zuchten
in deze hitte,
maar ook dàt gaat voorbij;
straks komt een malse regenbui
en dans ik in de wei!…
Niet genoeg
netgedicht
3.8 met 12 stemmen 403 Ik kan er niet genoeg van krijgen:
de geur van de linde,
het rood van de papavers,
het groen van de velden,
het rijpen van oogst...
Alles is teken van een groot geheim,
iets achter en over de dingen
dat telkens weer juichen doet
en dieper zoeken
naar de bron en de bestemming;
dat doet vergeven en hunkeren,
dromen en beminnen;
dat leven doet…
Een warme avond
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 298 Een warme avond en weer wordt alles stil:
de stemmen en de drukte,
het wachten en het heimwee,
de jacht en heel veel dwaas vertoon.
De sterren gaan verschijnen
en plots het weten ook
hoe alles heel vergankelijk is,
hoe eigenlijk heel weinig
er echt toe doet;
alleen de liefde, het vergeven,
want heel gauw komt ook hier en nu
het afscheid dat…