inloggen

Alle inzendingen van Adeleyd

1046 resultaten.

Sorteren op:

De witte schermen van de vlier

gedicht
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 8.965
De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet…

De kleuren van de regenboog

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 566
De kleuren van de regenboog, de stilte en het binnenhof, beslotenheid en inkeer. maar ook het gaan en spetteren, het klinken en de lach, de dynamiek van alle woorden in openheid en transparantie... De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen…

Papavers

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 511
Papavers: rood geplooide dromen in een zomertijd vol zon waarna de koude winden komen of hun bloei vergeefs begon. Gelukkig is het zaad geborgen in een huis vol tederheid. Een nieuwe plant die wacht op morgen heeft haar bloeien reeds bereid. Niets zal sterven zonder leven, niets zal hier voorgoed vergaan van wie liefde heeft gegeven,…

de traagheid van dit uur

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 416
Een helder blad, nog onbeschreven, de lucht vol grauwe wolkendans, een verre zon die niet kan stralen en regen die als tranen valt, maar toch is er de veelgeliefde, de vriend, het kind, de goede buur... en in de traagheid van dit uur het weten dat het licht zal winnen; de kleine glimlach naar de rozen, het diep besef dat alles gloeit en…
Adeleyd12 augustus 2005Lees meer…

Een Paasbericht

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67
Door alle kieren breekt het licht dat niet te stelpen is, het beitelt beelden van verlangen, rust niet maar werpt beloften voor zich uit dat eens de dood voorgoed zal overwonnen zijn. Het groen dat nu nog teer en jong zich kleurt wordt sterker, water stroomt vanuit de tempel en zal allen laven. Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal…

Komt straks de herfst...

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 634
Een steen, een stem, een lichtinval en wolken die wat regen gaan beloven; is dit het één, is dit het al dat mij 't geluk plots kan ontroven? Of moet ik verder kijken dan dit klein bestaan en naar de mensen die zoveel verloren? Er zijn er elke dag weer heegegaan maar er zijn ook weer kinderen geboren en zo gaat 't leven verder, ongevraagd…
Adeleyd6 september 2005Lees meer…

Wat is ons leven broos...

netgedicht
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 527
Wat is ons leven broos als blaadjes van de beukenbomen die dwarrelen in de wind al is de lucht nog vol van zomerdromen... Al is de lucht nog blauw en straalt de zon met vreugde - ons lied is kort van duur hoezeer de melodie ons ook verheugde...…
Adeleyd2 september 2005Lees meer…

En toch....

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 674
Te dulden heb ik dezer dagen méér dan ik moet. De lente komt ook zonder mijn gewroet, de boom zal kortelings weer vruchten dragen. Ik maak mijn leven niet, de plannen zijn maar papier. Het water welt dichtbij en ver van hier, het wil de bitterheid opnieuw verbannen. De twijg vol botten rijkt omhoog, zij geeft zich eindeloos gewonnen al…
Adeleyd22 maart 2005Lees meer…

Pasen 2005

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 633
Er klonk een zwarte stilte na de dood van Hem die 't leven had verkondigd; die voor zo velen nieuwheid bracht, en rood van morgenlicht wie had gezondigd. Die stilte is al eeuwen lang de nacht en zal voor velen nu nog duren; voor hem of haar die hunk'rend heeft gewacht en maar niet branden ziet de vuren van liefd'en tederheid, van groot…
Adeleyd25 maart 2005Lees meer…

Als wind-doorwaaid...

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 393
Als wind-doorwaaid en zon-doorschenen de klaprozen te bloeien staan dan grijpt ons heel die tere schoonheid tot diep in hart en ziel weer aan. Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur.…

Zo graag

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.038
Zo graag wil ik met open handen leven maar 'k houd je vast in dromen van geweld. Waar is de gloed die ons verbond gebleven of is nog niet het laatste lied verteld? En heeft de zon nog niet het langst geschenen, al zijn de wolken nu en dan verstild? Ik weet het niet, of is 't visioen verdwenen nu 't avond wordt en alles plots verkilt?…

Het vuur onder de as.

netgedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.714
Er is de gloed van 't leven die soms dooft nadat intens en lang de vlammen zijn gegaan naar al wat ooit of ergens werd beloofd maar heel geleidelijk is stil komen te staan. Er is de hartstocht die een mens tot hier en tot dit nu ooit heeft geboeid en ook geleid, tot hier waar bloemen leven, mens en dier maar waar ook alles voor het sterven…
Adeleyd15 april 2005Lees meer…

Een sliert herinneringen

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 470
Een sliert herinnneringen is alles wat ik heb al is er zoveel heden nu maar niets voorgoed gegeven - een geur, een licht, een spoor, een naam van warme dingen. Een sliert herinneringen aan zoveel mensen die ik ooit en ergens zag en die mijn wegen kruisten. Een voetafdruk, wat dromen en van verlangen zingen. Een sliert herinneringen…
Adeleyd19 april 2005Lees meer…

De geur van september

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 679
De geur van september en gras vers gemaaid, een helder herdenken van mensen en doen: met weemoed vermengd en met wijsjes van toen we nog kinderen waren, en dromen gezaaid. Maar snel valt de avond en 't licht zal vergaan, we voelen de nacht al, de heldere maan, en weten: straks zullen de sterren ook staan, verlichten de lange, eentonige laan…
Adeleyd22 september 2005Lees meer…

Het is allemaal eenvoudig

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 391
Het is allemaal eenvoudig als de lucht in september die niet goed weet wat ze wil: regen of zon doorlaten en straks alweer het tegendeel. Eigenlijk weten we niet veel maar genoeg om van dit bestaan een glans achter te laten, een klein vermoeden van licht en wat woorden uit een gedicht dat weinigen verstaan maar dat doet glimlachen naar…
Adeleyd26 september 2005Lees meer…

Al zie ik nog niet goed

netgedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 644
Al zie ik nog niet goed, het licht verwarmt de kilte en doet hopen terwijl de mensen soms voor mij als wandelende takken lopen. ‘k Verheug me om wat komt, de tere winterbloemen, ‘t goud van tederheid en van erbarmen terwijl we ons aan eerbied warmen, omdat het nu toch gauw weer Kerstmis wordt. De kinderen zullen zingen, zich geborgen…
Adeleyd8 december 2010Lees meer…

Hortensia's

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 341
Hortensia's, in kleur gevangen waar goud en rood uit 't zomerlicht vol weemoed rond de stengels hangen - we zijn tot zacht verstaan verplicht. De warmte is nu echt verdwenen - de avond lang, de luiken dicht, de zon die vrolijk heeft geschenen is voor een najaarslied gezwicht, maar is de kleur vervloeid tot vrede, ze blijft een winter…
Adeleyd10 oktober 2005Lees meer…

nieuw leven

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 318
Die zon die rood en warm nog even deze oude aarde wil warmen met een gouden gloed zal straks de regen niet trotseren maar onder gaan en aftocht blazen. Hoe kan dit alles ons verbazen als zoveel nietigheid het wint van licht en vreugde, hoop en zegen? Toch is dit alles ons gegeven en sterft niets echt, verandert maar en wordt het leven nieuw…
Adeleyd12 oktober 2005Lees meer…

Late rozen

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 365
De zon die toch weer door de wolken breekt alsof ze nooit door 't duister werd gehinderd is beeld van wat mijn hart beleeft en wat het voor jou óver heeft: veel moeite maar ook licht, een geur van late rozen, een kinderlied dat nergens zwicht, een glimlach mooi als gedicht dat zelfs verliefden kan doen blozen.…
Adeleyd19 oktober 2005Lees meer…

Nu moet mijn ziel

netgedicht
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 11.913
Nu moet mijn ziel de beelden drinken in 't licht dat overal nog gloeit en dat - ragfijn - vóór 't stil verzinken mijn oog en hart nog hevig boeit. De bomen staan als donk're palen die reiken naar de horizon alsof ze 't laatste licht gaan halen voor 't leven dat niet winnen kon en dat in kleuren dood zal bloeden en in de winter zal…
Adeleyd26 oktober 2005Lees meer…

Een spinnenweb vol parels licht

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 304
Een spinnenweb vol parels licht en nevels rond de struiken - de dag moet laat ontluiken de avond doet hem vroeg weer dicht. Er is gezaaid, geoogst met spoed, de laatste vruchten vielen de winter op de hielen, wie weet hoe het nu verder moet? Want veel is nog niet afgerond: de plannen zijn getekend, de kosten ook berekend maar harten zijn…
Adeleyd8 november 2005Lees meer…

Woorden buitelen als stenen

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 743
Woorden buitelen als stenen over mekaar en door de ruimte en maken patronen als late luchten in november die kleurrijk kunnen zijn maar ook zo grijs. Woorden buitelen als stenen en zeggen zoveel liefs of zoveel naars; ze openen de zolders van 't verleden, verbloemen wat er eigenlijk gezegd moet worden, maar openen ook helderheid en licht…
Adeleyd11 november 2005Lees meer…

Een stille ademhaling

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 425
Wie ademt leeft, of toch wel ooit, want veel van wat wij ondernemen is enkel ijdelheid en droom, een staren naar een verte die telkens wijkt en wendt. Een stille ademhaling, een in en uit, een geven, nemen,vrucht'loos zoeken muziek en kleuren, daden, boeken en weten dat er niets het heimwee echt geneest... Wie zei er weer: het leven…
Adeleyd15 november 2005Lees meer…

Soms voel ik mij zo leeggehaald

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 727
Soms voel ik mij zo leeggehaald, zo uitgestrooid en weggegeven... De akkers liggen maagdelijk - geen spoor meer van het leven dat eens in al zijn weelde blonk terwijl de zon scheen in de morgen. Ook nu blinkt licht, al is het vaal, gekleurd door 't brandglas van de zorgen. Mijn gang vertraagt, de uren wegen al is mijn hart nog onderweg…
Adeleyd21 november 2005Lees meer…

Het zijn niet de stampende laarzen

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.534
Het zijn niet de stampende laarzen, de mantels gedrenkt in het bloed, de machten die mensen verbazen, het grote betoog dat het doet, maar 't licht van de wenkende sterren, het kleine verhaal van de moed, een Kind dat hier komt van zo verre en dat ons in eenvoud begroet.…
Adeleyd20 december 2005Lees meer…

Zelf hoef ik het niet te doen

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 378
Zelf hoef ik het niet te doen, ik ben gedragen door zovelen, door warmte en door licht, mijn ziel wordt weer herboren. De Geest waait waar ze wil, en doet de aarde leven, want alles is gegeven en alle onrust stil. Zelf word ik nu gedragen en dat geeft heel veel kracht; vertrouwen kan weer groeien en licht doorstraalt de nacht.…

Waar staat mijn hoofd?

netgedicht
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.152
Waar staat mijn hoofd, waar gaan mijn voeten, hoe druk is 't hier, altijd maar moeten... Ik houd het zo niet langer vol en straks betaal ik vast de tol als ik niet wijzer wil gaan leven... Ik wil daarom - al is het even - heel rustig worden en vertrouwen dat enkel kalmte op kan bouwen wat echt de moeite waard zal zijn. Waar staat mijn…

Wat zoeken al die mensen?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 470
Wat zoeken al die mensen hier in de winkelstraat: ze hebben massa's kleren, ze zijn voorzien van veel maar willen steeds maar beter, en willen steeds maar meer... Ik zie niet velen lachen, ik zie niet veel plezier, maar drukte en bedruktheid, en ernst en veel vertier, maar staks komt weer de avond en komt de weemoed ook, dan vallen weer…

Zoete Moeder van Den Bosch

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 402
Een zee van lichtjes, koele ruimte, bloemen die de tolk zijn van de dank, weemoed die hier rondhangt in de stilte, vragen, twijfels, vroomheid ook, haastig even binnenlopen, kaarsje aan, een vluchtig kruis, of wat aarzelende stappen, weg uit al dat groot gedruis..., eventjes hier wat verpozen schuifelend met zware tas... Kinderogen die zacht…

Wat een drukte in de hoofden...

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 416
Wat een drukte in de hoofden, bloed en tranen, hoop en vrees, worstelend om zin en zegen, - bomen die weer groen geworden zijn, lindebomen van mijn jeugd. Heel gauw gaan ze nu weer geuren, roepen dingen wakker die al lang vergeten zijn - kinderverdriet en kinderpijn. Wat geuren met je doen: ze brengen terug wie je niet meer bent ze kussen…
Meer laden...