De rozen en het lied
gedicht
3.0 met 148 stemmen 
27.082
27.082Ze schikte rozen bij het raam;
zolang ze wist was dit het evenwicht:
de bloemen en het doodgeverfd gedicht
dat haar, een leven, was voorbijgegaan.
Soms scheurden wolken in haar hoofd
en doffe stenen troffen haar terrein.
Te sterven, maar een levende te zijn;
en niet beleven wat er is beloofd.
Er kwam een stilte na de storm
waarin haar hart…
Bezig met laden