Alle inzendingen van Bert Weggemans

Schoonheid in steen gestold Bevroren beweeglijkheid Pracht kop Lief oor Vorm gegeven voor altijd…

Mijn hele leven lang moest Ik Boven mezelf uitstijgen Om überhaupt verder te gaan Tijd wordt het nu om te zwijgen En onder mezelf door te gaan --------------------------------------------------- Inspiratie: 5-mans formatie ROTSBODEM uit Groningen bij hun debuut op het Podium Nienoord in Leek t.g.v. het FlinkePink popfestival op Tweede…

Blo was ik, Voor de duvel niet, Maar verder voor Van alles bang, Als een mens zo moet Leven, dan wordt het Verhaal voor mij te lang…

Gedachten Tot zwijgen gebracht Door andermans Openlijke hoon en chagrijn Over ieders bestaan In diens eigen domein Oordelen heimelijk vermomd Als veroordelen Niemand wordt meer zo Als hij eigenlijk graag Zou willen zijn Inspiratie: Daniel Lohues, As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen - (c)…

Touw schuurt De eeuwigheid Verlaten door alleman Maar niet door De zoon van God Knarsetandend Het geweten Om zijn Tandenloze strijd…

Het brommen Van de gele horzel Eigen geworden op Het plein der genezing Klinkt bij thuiskomst Al weer even vertrouwd Als hij grommend Langs het lint Van asfalt en Bitumen zoeft Naar het bieden van hulp Bij weer nieuwe ellende In een te haastige Niet zo vertrouwde wereld Afdalend naar de Plek van nieuwe pijn Zweven twee…

In het vallende Zonlicht van deze Verstilde zomeravond Zweven zilveren meeuwen Langs het lommerrijke lover De volmaaktheid tegemoet Gadegeslagen door de Eindeloze zieke die Verlangend naar de einder reikt…

Om een wereld te zien In een korrel zand En een hemel In een wilde bloem Wil je leven Uit Gods hand Alles in alles Tot in eeuwigheid Eerste vier regels naar William Blake, visionair, 19e eeuw…

Achter de eerste horizon In de baarmoeder Van alle tijd Waar het donker Diepte geeft en rust - Heerst een intens gevoel Van veiligheid zonder angst en nijd Bestaan geen gemiste kansen En ontbreekt ook de spijt Niebert, 28 juni 2012…

Angst dominerend mijn horizon In de jaren door de tijd Te bang, te laat, En daarna weer te veel spijt Om het weerloos treffen Jegens andermans chagrijn en nijd Vaardigheden hier omtrent Ontbraken in het geheel Leren om niet bang te zijn Voor het volwassen zandbakgedrag Is een vaardigheid die Voor mij maar heel langzaam went…

Angst domineerde mijn horizon Alle jaren door de tijd Te bang, te laat, En daarna weer te veel spijt Over het weerloos treffen Met andermans chagrijn en nijd Vaardigheden hieromtrent Ontbraken in het geheel Leren om niet bang te zijn Voor het volwassen zandbakgedrag Is een vaardigheid die Voor mij maar heel langzaam went UMCG…

Steen hebt U ons gegeven Rotsformaties door miljarden Jaren heen met Uw aarde Gelijk geschapen Al was het voor U niet meer Dan 1 dag van Uw schepping Tot deze vorm gestold Mooier dan mooi Schoner dan schoon Merken we dit pas Als wij mensen De steen van Uw natuur Gaan bewerken Om beitelend en Vijlend natuur om te Vormen tot…

Heerlijk toch Jongmens Als je Hooghartig - Sorry? Assertief bedoel Je zeker? Een ouder Iemand Tegemoet kan treden Die net als jij Zich inzet Voor de Kwetsbaren In de samenleving - Voor zover die Nog bestaat.…

Sorry? 'k Heb je even Niet begrepen ´k Heb je heel Even niet gevolgd Bedoel je soms... OK, OK, OK, Ja, je zei ´t Een beetje rottig, Maar bedoelde het Vast wel goed In ieder geval Heel anders Dan je eerst zei, Of komt dat Misschien door mij?…

Zo gauw Ik mezelf Loslaat Zak ik weg In eindeloos Verlangen naar Een tijd die Zonder twijfel Is Geschreven naar aanleiding van het driedaagse poeziefestival Dichters in de Prinsentuin, 25 t/m 27 juli 2012, Groningen.…

Veel te vaak al Heb ik geloofd Dat jij je leven Beteren zou Koning Alcohol regeert Met strakke hand in jou Onthecht ben ik Van die mens Die ik ooit Moeder noemen zou…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

Voor mijn vader Na een leven Waarin ik Mijzelf ontkend Heb kom ik Mijn vader Onder ogen - En fluistert zacht 'k Was zo trots op jou Wat zonde m'n jong Dat jij je eigen Ik ontkennen zou En niet op Jezelf kon bogen In liefde geschreven op de geboortedag van Jan Weggemans geboren 10 augustus 1897 - overleden…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…

Dag na dag Ben je er ziel, Jaar na jaar Geef je ons tijd Ons kwaad te Vergeven, ben je soms De angst van De kindertijd Soms gewoon benieuwd Naar wat het lot Ons brengen gaat Gebaseerd op het gedicht Ziel van de Poolse dichteres Wislava Szymborska, winnaar Nobelprijs Literatuur 1996…

MET LIEFDE LOSLATEN Uit de nevel Doemt het op Als Atlantis Op het droge Essen, eiken en wilgen Laten hun blad Met liefde los Op een plek Die geurt naar vroeger inspiratie: Dagblad van het Noorden, 25 oktober 2012 artikel van Ed van Tellingen.…

De goot voert af De bus rijdt af en aan - Als ik er niet meer ben - Amorfe massa in Zinloos blik verpakt Wachtend op een Moment dat nooit Lijkt aan te breken Net als mijn leven Dat nooit begonnen is…

Getrapt was hij In de Senaat gekozen Doortrapt en met De ellebogen gewerkt Werd hij de onbetwiste Nummer één van zijn Partij - tot hij In het fietsenhok Werd betrapt, en na Het lozen van vele Loze woorden, en nu ook Zijn levenssap, gedwongen Was opgestapt…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Ik sla mijn Ogen op - En zie in Het universum Van ongevoeligheid Verloren gaan Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Met sportief respect opgedragen aan Richard Nieuwenhuizen Bert Weggemans, oud-leider SVMH E2.…

Muziek die ten Diepste drijfveer Was van buitengewone Persoonlijkheden - Take Five waarmee Tientallen generaties Studenten hun studieleed Op benauwde kamertjes In de binnenstad Aangenaam verzachtten En de Canto die Voor miljoenen mensen Het lijflied werd van Hun eigen onsterfelijkheid…

Die in het donker Licht was, Licht is, En zijn zal Die klaar staat Om mij te omarmen Als ik aanspoel Op het strand van De eeuwigheid…

Bang ben ik alleen Voor gisteren - Niet voor vandaag - Want ik ben in mijn Verleden blijven steken Omdat het hart van mijn Ziel ophield met kloppen Voor mijn leven goed En wel begonnen was En ik daardoor aan vandaag In 't geheel niet toegekomen was…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…