Gehurkt, hun oren dubbel
tegen het glas, spelen ze
wie het langste onderblijft
in de Nantische brandewijn.
Die steken om het hart!
Geen moeder rijgt zo'n naad.
Ondergedoken in hun jeugd
dromen ze over knikkers lucht.
Een nauwelijks zichtbare lijn
verbindt hen met de stop.
Hun dood hangt aan een zijden draad.
-----------------…
De badknecht had een oor
waar nog een North State
achter paste.
Hij hielp de tijd voort
op een klok
die niet echt liep
verbood
als ooit zijn club verloor
een naar het matglas opgalmende aria.
Weer in dat broeierige hokje;
je vangt in tegels soms een glimp op
van jezelf, ontdekt
sporen van roest. Een nutteloze plug.
Met ribbelige…
Molshopen? Of hebben de doden
gewoeld vannacht? Vergeet het
maar. Niemand hier ziet hoe de
bloemist boven lege emmers lacht.
Lang blijven de tulpen stijf. De
doden ook. Niet eens met tegenzin.
'Kom in de kelken, geel en rood.
Kom, regen schenk nog eens in.'
-----------------------------------------------
uit: 'As van de koning.…
Ze gaan als snelle borsteltjes
langs alles wat wij zagen.
Neergeslagen geven ze bescherming
tegen de liefde en vliegen.
Ze wegen verdriet en plezier,
geleiden die
naar onze kaken.
God, zo wordt beweerd,
heeft ons uit klei gevormd.
Nog geen beeldhouwer hier
zag ik wimpers maken.
------------------------------------------
uit: '…