Hoe jouw ogen schaduw vormen
Kijkend in het niets
Stilstaand door seizoenen heen
Jij, veroordeeld tot je zuil
Je mond voor altijd dichtgegoten
Kunnen ook versteende lippen
nog beroeren?
Groen ben jij, van jaloezie?
Om gesproken woorden
over liefde
Stromend bloed
een tastbaar bestaan
Zwaar je gemoed
Hoe licht een vlinder
Jij Harry Conninck…
't Ruikt zo naar bramen hier, ze zijn al bijna rijp
En jij bent in het Noorden
Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom
Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou
Op straat
Nu is de herfst begonnen
Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt
Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf
Laten onbeschaamd de zielen vallen
De mijne klettert op de straat…
De duif
naast het
kantelraam
op zolder
maakt geluiden
als van een
krolse kat
En aangezien
ik de wereld
ook vandaag
wel weer
niet zal
begrijpen
Zal ik
van de kat
gekoer
verwachten
Zelfs de
vraagtekens
in mijn hoofd
klinken
niet thuis
te brengen
vreemd
Over
de antwoorden
maar helemaal
te zwijgen…