De kletterende spetterende waterdruppels
dwarrelen door de dorre dag
de langverwachte lome lente
verdwijnt verkorven van verdriet
Niemand weet wat warmte is
verweerd door weer en wind
ze beven, bibberen dag aan dag
en hopen op een levenslach
Kom, laat mij de liefde leren
lief en leed van mensen
dan pas kan ik zonlicht kennen
en lentetederheid…
Zaterdagnacht
vergaat in donkere schimmen
tussen volgeschonken mensen
en 'joe-box'-muziek
Buiten is het koud
maar binnen ...
smelt ik
in een roes van tederheid
Jij hebt mijn pen gebroken
en nu zit ik daar
zo leeg ...
als 't glas voor me…