inloggen

Alle inzendingen van Dirk

268 resultaten.

Sorteren op:

De strandjurk oplichten

gedicht
2.0 met 1501 stemmen aantal keer bekeken 128.758
Voorzichtig. Omzeil de verrukking, dat zinkt toch maar als reumatiek het gebeente in. We heffen aanvankelijk de jurk tot op de heupen slechts. De maan fonkelt maanlicht op je naakte dijen. ‘Een waarheid,’ fluister ik ‘herhaalt zich niet’ & ‘je trekt mij als het trekken van de maan.’ Stilte. Het droge zand schelpt je nog omstandig haar nee…

LAIS CCXLIII

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 51
De liefde is een rare lamp waar al het donker zacht in glimt en glooit rondom: schaduw maakt in haar klaarte vrije val en waar de liefde liefde plooit rondom de wantrouw als verzinsel wijkt alom. Wanneer zij zelfs maar even heeft gebrand brengt zij een zaligheid in ons tot stand waarin beweging wordt tot werveling, waarin de hand in hand na…

LAIS CCXLIX

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 46
In  de nare tombe van het bestaan waar mufte heerst en van de nijd het kwaad verzegeld met de letters van de waan, geketend aan de regels van de haat, komt plots weer leven vrij. Een vlinder laat de wanden los, vouwt de vleugels open en dat, wat niemand nog kon hopen, gebeurt : het diertje komt bij hen terecht en de code gaat in hen weer lopen…

LAISCCL

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 45
In de storm waarvan het oog is, stille kern van het gebeuren, een vlakke hand op het hout van de tafel, een kille diepte in de blik op het rotte land dat snakt naar wat er in de mens verzandt, in het branden dat het stookt in haar lijf, in het gemis waarin het staande blijft, in de daad die aan elk woord ontgaat, staat strak en klaar haar naam…

LAIS CCLII

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 45
Doorheen de ogen der omwonenden met dol de dreun erin der maatschappij, LAIS wordt wet, zichzelf verschonende, in ieders denken bijgezet en blij en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij een vrij gegeven, zo straal en blakend rein haar naam, haar faam is wereldbaken. En in dit rijmgraf ligt wat levend was: plooitjes en wat haren in het…

LAIS CCLV

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 49
Haar ogen zee die in zijn ogen strandt, haar lippen wijn die om zijn lippen spoelt, haar oren krullen krullend in zijn hand, heur haren goud waarin het zonlicht joelt en al dat stralen was voor het bedoeld. Zij was een maan, het liet haar schijnend staan tot al het licht van haar was heengegaan. Het gunt u zicht, laat u lezen zelfs haar huid,…

LAIS CCLVI

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 73
Uw wereld is de wereld niet. Het heeft zichzelf in deze verzen omgezet en kwam zo vrij van 't web dat het omgeeft en het tot prooi verlaagt. Rol uit uw wet, het biedt daartegen nauwelijks verzet. 't Zal knagen in het lijf, oud spijt dat blijft omdat uw haat erin werd ingelijfd. Kabaal? De taal staat van uw misbaar krom, het is niet het dat lelijk…

LAIS CCLVII

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 55
Het krast het uit. Het is erg aangedaan. Het knipt de draden door, er komt niets vrij. Verbanden zonder reden van bestaan? Zij leeft het uit en het kan daar niet bij. Het is er niet, er slaapt dood aan zijn zij. Was het niet meer dan van het lot een gril? Er was niet eens Parijs, laat staan april. Het legt zich bij de boeken neer. Ze zei het…

LAIS CCLVIII

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 47
Donker en rood en traag gaat alles dood in dit stilmondig begrepen heelal. Van rot vergeven en van nijd en nood klemt de mens zich vast in eigen val, gefnuikte lusten in een tranendal. Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal: er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taal de vriend niet die verraadt, en god vertaalt tot rot dat met zijn woord…

LAIS CCLIX

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 43
Het werd het liefst van al door haar versierd, niemand anders kon het meer bekoren. Het werd heelal voor gans haar sterrensliert. Geheel had het zich aan haar verloren: het werd haar vod, haar vuil, haar toebehoren. Het speelde mee dat het haar niet deerde, veinsde dat het echt alleen begeerde, dat niets van het haar hemel waardig was, dat het…

LAIS CCLX

netgedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 49
O kwade wijven vol van nijd en spijt, hoe wrang uw tongen rollen in hun hol! Hoezeer het schrokken van uw haat u leidt, dat u zich in uw gal verslikt en bol uw rode hoofd laat draaien als een tol, dat zweren van verwijt te barsten staan in uw bevroren schoot, tekort gedaan door het wier pen u nu ter dood benijdt, omdat het u bij leven koud liet…

LAIS CCLXI

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 47
Van achter het masker, uit de gaten, aan hun git gebonden zijn de woorden, slaan een laken rond niets dan hiaten, verwijzende naar verlaten oorden, pracht van niets waartoe het nooit behoorde. Lyriek ontkent net zo haar verwoording, haar zang gaat dwars doorheen elk woordending, het perforeert elk 'ik' en de persoon.   Maar, bazuin, leg niet…

LAIS CCLXII

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 58
Het wrede ik ontdeed zich van zichzelf en werd onzijdig het, categorie, decimaal bestaan, een tien zonder elf, abstractie van de spiegel, weg van wie het ziet, zag, gespiegelde reflectie, beeld in een regel die elk beeld ontkent, spectraal gezichtsbedrog, het zijn ontwend. Als haar ogen het tot man herlezen: tot marteling wordt lust, en vorm…

LAIS CCLXIII

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 43
Nu het zich afwendt van het bestaande, vindt er vreugde plaats en tijd. Er ontstaat gelegenheid, ruimte voor wat gaande is. Het bedachte was slechts wrede daad want verstokte woorden koesteren haat voor wat hen van het onbestaande scheidt, omdat hun zin nooit naar het echte leidt. Pas wanneer LAIS hen klank en waarde geeft, laten zij voldaan…

LAISCCLXIV

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 38
De zwaarte is het zwijgen van de steen. Hemelblauw is hoe zwart in licht verstart: onbewogen vliedt alles van ons heen en ruimte laat slechts leegte in ons hart. Dat onverschil daarbuiten maakt ons hard en iedereen draagt maskers dag en nacht. Het water waar de maan in straalt en lacht de bleke bodem lokt, maar 't licht is koud: LAIS is huiveringwekkende…

LAISCCLXV

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 63
Van het gebeuren meende het dat het geschapen was, en van die schepping dacht het zelf het doel en de betrachting, ja, hét van het te zijn. Tot plots, o stille dag, gezegend uur, toen het het echte zag. Het echte heeft geen naam en ook geen doel. Het echte is niet iets, niet eens gevoel dat je in rust alom ervaren kan, met het gebeuren mee van…

LAIS CCLXVI

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 43
” Wenn es Abend wird, Verläst dich leise ein blaues Antlitz.” Trakl, Verklärung Blauw, violet met purperen vruchten vouwt de avond zich langzaam de handen en vogelzang waart weids door de luchten. Streng de nacht bekruipt de trage wanden en zon bloedt uit in wazige randen. De peulen der graven barsten open in het wit van de maan. Lijken lopen…

LAIS CCLXVII

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 78
“Schlaf und Tod, die düstern Adler / Umrauschen nachtlang dieses Haupt” Georg Trakl, Klage Slaap en dood, uw zwarte zeilen ruisen en vermalen worden 's nachts in het hoofd woorden tot korrels, letters tot gruis en buiten stormt het Niets, stom als beloofd: koud en stil wordt het leven weg geroofd.   Lijven rijten open op de tanden van…

LAIS CCLXIX

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 46
November. Verlangen werd gehunker. Zwart zijn de wieken van het gedane. De schriele gestalte in de bunker vermaakt zich met wentelen in wanen. Het is verdriet, maar dan zonder tranen, bedrog als gevolg van de belofte, doos voor het andermaal verkochte, liefde verstrikt in het haten van toen, lust met de wansmaak van het bezochte. Hoe…

LAIS CCLXX

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 30
December. Bomen staan naakt en bevrijd. De huizen glimmen en de spin gaat dood. De kale maan houdt niet van narigheid: zij wil haar aarde echt en recht en bloot. De zon loenst schuin, zijn gluren is van lood. De mens loopt krom, kop in de kast en koud zijn de gedachten, lelijk, dom en oud. Niemand heeft haar licht gezien. Hier ging zij…

LAIS CCLXXI

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 38
In het verdroogde oord van dit bestaan horen mensen hun naam, en ze steken een licht aan, jaren nog van hen vandaan: gekromde stralen geven letter-bleke schijn van wat nu handig wordt ontweken. Die ster blijft staan, als eindelijk eens iets echts in dit onwezenlijk verhaal. "Past jouw hand niet in de handschoen van dat niets?". "Is dit dan hoe…

LAIS CCLXXII

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 36
In de droom van de daden, de wilde stroom van het echte, waren de dagen nog vol zon en velden. Die verkilden onder de wet van strakke wil, jagend naar de hoogste winst, het nu verdagend tot ooit, een hier of daar of dan maar nooit. ’t Verleden dat zichzelf nu droomt was ooit daad die het vlak van nood en wet doorbrak. De schim die nu met verlangen…

LAIS CCLXXIII

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 42
De steen der wijzen is een dode klomp. Een hart van goud dat sterft, wordt weer orgaan dat in het lichaam klokt, slokt, blind en lomp. De hemel is een dunne laag bestaan in ’t leeg heelal dat ons is aangedaan. De groene nijd bevrijdt met nijpend zuur de winst uit onze lijven en elk uur verschrijft men vast tot data in metaal. De mens verkoopt…

LAIS CCLXXIV

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 42
Er is geen god die slechts voor ons bestaat. Er zijn geen wetten die ons leiden kunnen. Er is geen vijand, geen duivel die ons haat. Er zijn geen woorden die ons redden kunnen. Er is leed dat wij met wrok verdunnen. Er is nijd die nijpt in onze billen. Er is weelde die wij blind verspillen. Er is de schoonheid in de lelijkheid. Er is een zucht…

LAIS CCLXXV

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 30
Als de dag sterft, in de klem van de nacht, zal het als een ster verschijnen, minnaar van haar al. Rood kleurt het haar wangen, zacht. Het licht is jurk, glijdende zijde daar waar haar oker zich onthult: huid, gebaar van haar, één glimp ervan geeft het bescheid. Het laat zich door haar leden leiden, scheidt hemel van aarde, water van hel…

LIED

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 58
In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen wrange woede daar, geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen woest vervloeken daar, geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duister al de koude weg uit mij. In het duister speelt het duister…

LAIS CCLXXVI

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 41
'Dag jij', zegt het en het kust de parel in de leugen die zich sluit. Het draait om en om de eigen droom, een opstand, rel, een vlechtpartij, het voelt zich heerlijk dom en slecht want dit gaat naast de waarheid om. Die ochtend dan. Zij blijkt ook echt te bestaan, haar lach is goud, de zon blijft er in staan. Er is de nevel van haar zijden kleed…

LAIS CCLXXVII

netgedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 33
Badplaatspromenade, noorderwind. Schril als de meeuwen krijst haar stem. Nijd brandt haar zuur in de slokdarm. Het slikt haar wil die met naaldhakken klakt. Het nijpt op zand dat stuift uit de hand. De tijd is een wand met tongen aan de andere kant. Niets gaat nog open, dit licht is van kant. Iets heeft de schoonheid als van papier verbrand.…

LAIS CCXXIX

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 39
Het wil schoonheid schoonheid laten raken wimpers zien langs lippen glijden, het oog stormstil, het lichaam zee, de ziel een baken: beweging wil bereiken dit betoog. Zij is moment waarin het nu bewoog, straal waarin het licht zichzelf betekent, stroom die zich in de stroom vanzelf herkent, parel in het wak van het verlangen, geheim dat met een…

LAIS CCLXXX

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 40
Het is als ruimte buiten elk bereik. Het is een vallen vallend zwart in zwart. Het was gebaar, het smelt als sneeuw tot slijk. Het is een woord dat niets tot lid verhardt. Het wordt gezegd, gedicht: een het is hard. Het wordt gebruikt als stoplap van bestaan. Het regent, het gaat, het wordt niet gedaan. Het zocht begin dat nooit begonnen was.…
Meer laden...