Alle inzendingen van Dop Bles

Regen spet, regen spat 't zijn geen tranen, 't is geen wenen, water, water dat vloeit henen opgepast of je wordt nat - regen sputtert, spettert, spat; "ik heb nimmer lief gehad." Vege zwermen, regenschermen spreiden doods hun zwarte vlerken over vreemde vormen uit, niet van mensen, maar van zerken; alle zerken togen uit…

'k Heb u, even maar, verlaten om nog te kopen wat petrool, zodat van 't bleek gelaat en handen zou wijken sombre schemer dool voor het vertroostend stille branden van dit getemperd lampenlicht, dat om uw dode aangezicht ging leggen glanzen aureool. De nacht zal ik hier bij u waken, nu alle snaren sidd'rend braken van uw vermoeide hartsviool…

Waar is de deur die openslaat en welkom wacht in stemgeruis? - waar is het hart dat opengaat? het was zo vroeg, het is zo laat! ....een eigen haard, een eigen huis.... In Holland staat een huis. In Holland staat een huis! Ik was een kind zo welgezind, een kind, dat alle dingen mint: een broze vaas vol wensen, ik wilde minnen…

Vrouw, ik wil wel met u leven, treed mijn open kamer in, mijn bezit zij u gegeven, doch verzwijg mij voze min. De juwelen van een Carmen zijn de zonde, die verwondt, ik wil liggen in uw armen, met uw adem op mijn mond. 'k Stoot dan 't hoge venster open op de neergevelde nacht, waar verdoemde zielen lopen in een onbegrepen pracht.…

O vrouw in de vlammende brand van Uw haar, Uw lichaam is zwaar, Uw lichaam is los, als een dauwomhangen druiventros, Uw lichaam is licht als een bliksemschicht, Uw lichaam is blank, Uw lichaam is blauw als de toortsende vlam in een avondschouw; Uw lichaam is zwoel en zacht en rein als een donker fluwelen, robijnen wijn. o vrouw, Uw ogen…

Europa, vernietig Japan! Nu! nu het nog kan. De zuivere wil van uw blanke gewest, het sap van uw zwellende vruchten, uw wuivende wolkige luchten, uw vrouwen van 't wetende west, herinner u wel: 't is al op het spel gezet van de Aap en de Man. Europa, vernietig Japan! Eens heeft er een klok door Europa geluid, er heeft een…

Nu is zij dood ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood... Nu is zij dood! Nu is zij dood!…

Dit is de nacht - - Nog hunkeren in volgehouden wacht de vrouwen bij het lantarenlicht, dat, krankend op het hongerbleek gezicht haar aanprijst als de winkelwaar, de late, doelverloren wandelaar, die ’t lonken van de vreugdeloze lach, in ’t uur van leeg geworden dag verstaat. Aan beide kanten van de nu te brede straat, een muur…

Ik sprak tot U, maar dronken, tot U, die in mijn armen lag: ‘de wrange wereld ligt verzonken en nimmer, nimmer meer, de dag! Ik ben van U, nu ik U kus voor U en U alleen en al ons dromen en ons doen was dus dat ik met U, werd één! O deze nacht, o deze nacht een tijdeloos verblijven, de viering allerschoonste pracht in twee verwonde…

't Is laat, en de wind sluipt door de straat, als een kind, dat niet meer wil schreien ... Een klok slaat zijn lichte beien dat vergaat ... De boulevard ligt lang regenglinstrend als een slang, die naar zijn prooi wil glijen en de huizen komen, de sombre fantomen zich roerloos rijen ... Als donkre ziel, waarin nog wanhoop gloeit,…

‘Hoe vreemd, dat mij gegeven is, wat niet mijn eigen leven is, maar sluimerend in het mijne hing, en ging, en brak de draad, en wezen wou in eigen staat’. ‘Ik ben nog moe... heb ik geleden? of is een droom uit mij gegleden?... Ik doe mijn ogen dicht en ben tevreden, en mijn gedachten en mijn lijf zijn licht’. ‘Is dit nu barensnood…

Er is geen hartstocht schoner dan de haat, de liefde in een brand van vlammen te vernielen, zodat in gouden gloor ten onder gaat de drang en dorst der zielen. O vrouw, die ik beminde zonder zoet gevlei, die 'k minde om de nacht, en bij het dagen met handen die aanbaden heb geslagen, 'k ben ver van U en daarom medelij! En gij zijt…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven het vergaan verleden stuwt en stijgt het hijgend heden, boven het gefluisterd Amen, vlamt de pakkende reclame, boven 't somber R.I.P. waarschuwt luid: ‘Si vous toussez....’ 't Leven spreidt zijn vleugels wijd boven dood en eeuwigheid, spant in vergetrokken togen…

'k Dacht dat ik eens zijn bruid zou wezen, ik heb zijn naam in droom zo vaak gelezen, waaronder dan de mijne stond; ik was zijn vrouw - zodat ik nauw begrijpen kan, dat hij nu is een vreemde man die kust een andre mond. Ik heb de kaarten opgenomen, wat hij verbood, maar in mijn nood wil 'k weten of hij terug zal komen - zij zeggen niet…

Nous n’aurons jamais plus notre âme de ce soir. HENRI BERGSON De hemel is één sterrenregen, Maar niet als in die ene nacht. Uw hoofd zo zoet tot mij genegen Maar niet als in die ene nacht. Wel kunnen onze lippen kussen, Maar niet als in die ene nacht. En ’t hartsvuur zal de lust wel blussen Maar niet als in die ene nacht. Uw ogen…

(fragment) ..... Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een rode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach de kelke Uwer mond en dat een morgen rag zich om Uw ogen rondt; ´k wil dat Uw ogen zijn als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn. .....…

‘'k Ben een vrouw, als alle vrouwen, waarom wilt ge mij omhangen met het kleed van Uw verlangen en mijn lichte lach vertrouwen?’ ‘Om de zucht, die ik eens vond, om d'onuitgesproken woorden, die verdoolden op de boorden van tomatenrode mond.’ ‘'k Weet mijn ogen zijn mijn machten, waarom wilt gij, dat hun stralen dieper zin…

Gij hebt gezegd: „de vrouw Wier ogen in Uw ogen lezen, wier lippen bloeien op Uw mond en door Uw wezen schijnt verwezen en slechts Uw taal en zin verkondt, heeft dag noch uur gekend de trouw en was U nimmer tot Uw heil; haar voze hart is vuig en veil; zij heeft Uw geld en goed verdaan en alle glans Uw naam ontnomen. Dus droomt gij schoonheid…

Ik ging eens om een broodje, De bakker was niet thuis, en toen de bakker niet thuis was, ging ik weer naar huis. Ik ging eens naar de mensen en sprak ze allen aan, al ken ik vele talen, geen mens heeft mij verstaan. Ik ging naar alle deuren, waar ’t venster was verlicht, zo hard kon ik niet kloppen, of elke deur bleef dicht…

Verlaten wij het slapeloze bed, waartoe nog langer liggen waken? van woorden is geen droom te maken, die van het loden leven ons ontzet. Sla om het vale afgedragen kleed, bedek het bloot slechts van de voeten; wij gaan en komen zonder groeten, wij gaan naar ‘t bos, dat van geen wanhoop weet. De berken in het bleke nevellicht gelijken…

‘Hoe vreemd dat mij gegeven is, wat niet mijn eigen leven is, maar sluimrend in het mijne hing, en ging, en brak de draad, en wezen wou in eigen staat.’ ‘Ik ben nog moe... heb ik geleden? of is mijn droom uit mij gegleden?... Ik doe mijn ogen dicht en ben tevreden, en mijn gedachten en mijn lijf zijn licht.’ ‘Is dit nu barens- nood…

Slaap kindje, slaap, verzamel nieuwe krachten; 't is laat, het ging al nachten ... . (daarbuiten loopt, daarbuiten loopt, wat al je smachten heeft gehoopt de vrede voor je zinnen....) Slaap kindje, kindje slaap, waarom wist je te minnen? Slaap kindje, slaap, zij loopt op witte voetjes heel ver, onhoorbaar zoetjes .... (daarbuiten loopt…

'k Weet niet waarom, maar heel alleen ben 'k blootsvoets door de nacht gegaan en vroeg met een stem, die de mijne niet scheen: "Wie neemt mij aan!" 'k Ga hier voorzichtig, volgeschonken, boordevol als een lamp en mijn hoofd doet pijn of 't lichaam is dronken en vreemd om mijn hart knelt een kramp. Wie?.... Gij behoeft niet te spreken 'k…

Uw tere tred in ijle stille sfeer - in mij, in mij de nacht! - ik wacht op u… om u dat ‘k nog begeer. Mijn leven zij, zo ik mij tot u keer… - vergaan van u bedacht - en zacht de open droom te efemeer. Te zijn in ’t ongetijde, dit niet meer… - een schijn in stille pracht verragt - en dieper is het zinken weer. Totdat…

Nu is zij dood - - ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood… Nu is zij dood! Nu is zij dood - -…

Qui n'a pas l'esprit de son âge De son âge a tout le malheur. Voltaire. Uit vaal bevachte hemel dalen, dralen lokken, vlokken in gewemel, uit de grijs vervaalde hemel glijen, vlijen zachte vachten pluizen neer, op de aarde, op de huizen, op de bomen stil en meer... zilvren bellen, die vertellen, zonder klank, hermelijnen…

De regen weent en zijn vingers tikken, tikken tegen de ruiten; tik-tom, tik-tom, de regenvingers tikken, tikken tegen de ruiten: waarom, waarom? Laat mij alleen, alleen wil ik wezen om nimmer mij te uiten; tik-tom, tik-tom, de regenvingers tikken, tikken tegen de ruiten; waarom, waarom? Dees woon is mij en mij zal zij…

Lieve Heertje, maak mooi weertje! morgen zij de schone dag, die ik droomde, nimmer zag... Lieve Heertje, maak mooi weertje. Ik heb honger, ben in nood en voor mij zijn vrienden dood, 'k heb geen kamer en geen vrouw, 'k bleef alleen, doch zonder rouw, 'k heb geen tranen, 'k heb geen lach... morgen zij de schone dag! 'k Ken de liefde…

Ik zie je ponnie een leugen fijn-wulps, maar zachter en daarachter de nacht met maanlicht er tegen en donkere hellende stegen. Wij als twee schaamle schunn’ge vagebonden aan ’t dolen… apachen waren verscholen, een dode lantaarn als wachter. Ik zie je mond, verdord papaverrood, je tanden, die in honger groot het brood aan…

Open de vensters wijd op de dag, het leven trilt het leven gilt en 't zonlicht lilt waar schietende schaduw stuk slaat! De straat is wild van rumoer en van haat, haat die als liefde groot is, zij stroomt en snelt vol donker geweld, ieder mens wordt een held die strijdt om 't doel dat brood is! Open de vensters en luiken, ik wil de lucht…