131 resultaten.
trilling
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 245 Gapend met de hand voor de mond barricaderen ze
het beest waaruit de mens ontsprong
uit het dromen van een krater op de maan
de dieren bergen ze in de slaap
er valt een trilling
een kleurige deining valt in de lucht
de vlakte vouwt open
de horizon schuift uit elkaar
met wiggen van ochtendlicht
een dauwdruppel valt op de neus
van de bloem,…
enge mondholte
netgedicht
4.8 met 8 stemmen 182 Hij gaapte een exit in de vergadering
alle blikken vielen in zijn mond
de voorzitter zocht nog een uitweg
als was het een cul-de-sac dito kopspoor
of een soortement suffix
en zette nog een tandje bij
om te kunnen afronden en te sluiten die keet…
reflex
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 146 een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol
in de eerste paar seconden
met uiterste spanning op de uiterwaarden
en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan
op het randje van barsten
niet om zeggen ei zo na dood
de doem komt met het avondrood
in de hitte na de regenval
komt het afronden
het gewicht van water
al…
staar
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 192 de middagzon wikkelt zich af
met een verholen lichtstreep
alles er onder verkeert in een verdoken geheim
alles buigt zich in de schaduw
naar het vallende gras
de noen heeft een middenrif dat afzakt
naar de avond
mijn handen als kleppen op hoogte
van mijn wenkbrauwen zakken
richting de knoop van het middenrif
de staar is voorbij het begin naar…
loutering
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 261 ik kom toe glooiend
en kan eindelijk strekken
mijn voetzolen zijn als gelooid
het plateau heeft vijf huizen
bruinig zonder schors het zijn armen
die me binnen trekken
zonder handen als de verbeelding
van reddeloosheid plompverloren
het overvalt mij de kerktoren
priemt de lucht open en morst
de kleuren in het dal
mijn benepen hart jubelt…
jazzist
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 220 mijn vrouw neigt zich nogal
lydisch uit te drukken
wanneer ik het spleen
van deze tijden verzucht
het fingeren met een kroontje
de vinger soms in de lucht
ze zet zich dan schrap
als een dorische zuil
de voet op mijn indolentie
en wijst me op mijn plichten
de gemakzucht de modaliteit
het verslijten van de fauteuil
als ik dan replikeer da…
geheim middel
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 145 Liever hang ik
in het landschap met een hoofd
dat scheef hangt van verbeelding
de vijvers ontwaren met bootje
iris de blote ogen van ‘t oeroude
baarvoets badend in arcanum
Liever dan
de naakte essentie vangen
stokstijf op het doek gedwongen
veel weerglans gebroken
met barre ongenaakbaarheid
de bevangenis van blootte…
alle verf gemengd is bruin
netgedicht
4.4 met 10 stemmen 492 .
.
Als alles gedaan is
komt er een punt achter
En alles komt uit de wind
met een bruine aardesmaak
Ik ben blauw
als ik mezelf niet bewaar
veegt mijn vrouw
me uit met geel
groen is de breuk de deling
De schilder
schildert met doorzichtig
Een dichter zet woorden
die op zich niets betekenen
aan elkaar tot een gebeuren
Geschiedenis…
dageraad
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 193 De dag breekt aan de nacht kraakt
en de maan valt door het zwarte laken
ze zakt verslagen met een touw onder de aarde
wachtend op een duwtje naar ‘t zenit
als het kussen van duisternis weer opgeklopt wordt
De zon draait zich uit haar vergeetput op haar zij en
werpt haar fotonen in lange linten rond de wereld
trekt ze weer binnen en rolt de…
rite
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 203 ter rouw
ter tafel
het brood gedeeld
het stilzwijgen onopgesmukt
men tilt elkaar baarvoets
stille rites ijlend van bed naar altaar
doorzichtig treedt men in elkaar
op plaatsen waar men zichzelf niet kent
het behelzen
met
voorraadkasten en rantsoen
brood en water voor het leven
wat
zout op de huid
en het ongezegde in de gebaren
als…
bijvoeglijk of overtreffende trap
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 138 Toen ik schreef over de hitte van zomer
het verzengende zomerweer dacht ik
terstond hoe lui is dat verzengend wel niet
wat is het verzengende in verzengend zomerweer?
De zon die warmt en warmer en nog heter wordt
spontaan in brand vliegt van hitte?
Mag het bijvoeglijke spreken met een surreële zon?
Wat is dan het schitterende in schitterende…
meesterdichter
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 211 Hoe jij met gevleugelde taal
naar het spant zweeft
jij kan een school woorden temmen
met de tippen van de vlerken
Je neemt me mee boven de meander
van je poëma, de bevliegingen
door je denkbeelden tempeesten
voel ik me ongewerveld
de vloeiende metaforen
als rivieren door het papieren landschap…
bevlogen acryl op papier
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 184 Een lijn uitgesmeerd
de zon brandt strepen geel
in de plasjes tussen het gras
een lijn in figuur ijle zwaan
getrokken er bovenop
met vegen van Pruisisch blauw
het vermoeden van diep water
in een grote cirkel eromheen
v- vinkjes in omber met paletmes
een sperwer duikt plots mijn blad binnen
veegt het omber door het groen van ’t gras
een…
toekomst
netgedicht
4.1 met 14 stemmen 285 Binnenkort
is de boom de psychiater
het bloembed
het dagelijkse aftoetsen
ersatz voor de buren
over ’t weer en het verkeer
in de buurt
en hoelang het nog gaat duren
de geruchten
uit de nabijgelegen tuinen
de uitgelezen kans
om sociaal te wezen
aan de politie aan te geven
het vermoeden van een illegale
familie bijeenkomst
het…
schoolslag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 Als ze zwemt duwt ze
heel de wereld van haar weg
wereld van zorgen…
braaklust
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 Dit velijn is het zijn
het blakende blank braakt de leegte
je kan er alleen nog een streep onder trekken
maar je wist niet dat alles eronder verdrinkt
omdat je de einder van de zee getrokken hebt
wat rest is een paar rondjes schetsen
ten teken dat wij bar eiland zijn
en de overzet achteraf…
opgejaagd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 In alles zit de stelligheid maar
zelden laat de gestalte zich ontwaren
Zo ook de wind die jaagt
tot het waait en de dood
met takken uit de kruinen slaat
Zo ook zou het afdichten van holte moeten zijn
tot het beurse uit de lippen valt
ietwat van vergankelijkheid verketterd is
wankel terend op slechts een paar schimmige woorden
met enig voortbrengsel…
luimige lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 Lente is opnieuw ter wereld komen
met een slag van de klepel
galmend uit het zenit
de trilling die je moleculen herschikt
je lichaam uit zijn schamperheid schudt
En hoe honend bijna de zon schelms
schaamteloos ligt te bronsklokken
uitdagend op haar zij rolt
ze weergalmt en weergalmt
de lokroep
je kunt nog net
een kukelekuu onderdrukken…
moederinstinct
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 213 Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil
het getroebleerde hemelsoog
zij draagt haar bril voor ons bestwil,
breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog
af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart
de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart,
tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…
wederkerig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 In het mokka van haar ogen kom ik thuis
zoals op een krakend koude winterochtend
slepend door mijn nog te hete koffie
reeds drinkend 't aroma van haar pupillen
zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt
de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…
verdichten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
beloftes van de andere zijde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 als je dood wordt word je achteraf
je woont dan aan de achterkant
van het leven met de deur op een kier
uitgepuurd van deze tot gene zijde
de terugkeer met een miljard lichtjaar
de schriele hoop ligt op zijn keerzijde
het zicht benepen tot tussenruimte
als een gespleten atoom de gestaltes
ternauwernood als krassen in het licht
de ogen…
schijnheiligen op zondagmorgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 102 verglijdend kolkend d’ uren
’t gerstenat zompig het affreuze tergtalen
gelijk de schroothond een paar tanden mist
zeg maar een heel gebit
zoals de huig uw galsterige adem blokt
chromédeur met zuigend slothendel
de slagerswinkel vers bloed pas geverfd
met ranzig wit en tafereel van ouwe wijven
het kalf gevierendeeld tot bundel worst
aanééngeregen…
oude zomers
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 als het uit de takken valt
is het de moeite niet waard
maar er zijn van die tuinen
zo van zomer doordrongen
de zon valt in loeiende strepen
takken breken in vlakken van licht
en trekken slepende vierkanten oranje
om me heen de lange tongen
de hitte met haar loden zwepen
zuigt in golvende lijnen vochtige franje
de aarde zengt mee als in…
spiegel met zwaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 zo schamper kan men zijn
licht van bestaan
in twee ijle lijnen
zoals
spiegel met zwaan
maar het verstand
kan trekken zoals lood
aan een vislijn zwaar
buit halend van de bodem
bezwaard bloot te staan
spiegel met zwaan en brood
de maan en nog meer lasten
drukkend tot zelfs ademnood
het ijle breekt in het kluwen
van dwingende lijnen…
druipend tafereel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 111 De dag begint kregelig uit tegenzin
zonder eerst een boterham
de zon is in de wolken gewaaid
ze woeit daar
vecht er met sissende kussens
slaat het vocht eruit en
giet de mist over de velden
steekt een paar kozijnen tussen de buien
brandt een regenpijp vanuit de erker
en loeit nog even na uit hitsigheid
Het gras snijdt de druppels aan…
op de rand van het dorp
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 295 Toen daar aan de rand van het dorp
verpozend aan de brede beek
de kerktoren vouwend tussen de rimpelingen
zie hoe de lucht zich ontdubbelt
zich buigt naar het water
blauw en zilveren linten drinkt
en elke horizon inslikt
de huizen samengevoegd
tot een vloeiende wereld van inkt
wars van elke dimensie
en ik voelde me verwant
aan het strepen…
voortschrijdend op onafgewerkte tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 112 alles voltrekt onaf onder onafgewerkte tijd
met zijn valse wimpers
immer voortschrijdend knipperend
en wij achterop hinkelend
door het leven zonder houvast
echter benevens de heipaal van de ambacht
die we in ons bestaan gedreven hebben
om wat tijd te ankeren
en voor een paar stonden lijkt het
alsof we weten waarmee we bezig zijn…
futiele beloftes van verandering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 Als je vindt dat je teveel tettert
zwijg dan
of tetter gewoon door je ligt toch al
op de achterkanten van de tongen
klaar om doorgeslikt of uitgespuwd te worden
als je vindt dat je altijd je gelijk wilt hebben
maak je dan niet moe
je hebt toch weer gelijk
maar het is futiel
niets meer nul op het rekest dan verandering
in het karakter…
driedeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 Een plaatje geëtst door de driedeling
het lot, het toeval en de zin van bestaan
anno pakweg tien miljard voor Christus
Toen reeds was het geklonken
met gevleugelde taal
dat naar het spant zweefde
buiten bereik
van lagere woordsoorten
Hoe het een school sentimenten
strooide met de tip van de vlerk
de abstracties in het zwerk
hing en in…