131 resultaten.
Auvergne
netgedicht
2.8 met 6 stemmen 168 helaas is het zo ver gekomen dan
mijn rug trekt trekt krom
het hout dat vele jaren gedroogd heeft
tot een wandelstok uit tegenzin
maar niettemin doe ik hem af als onzin
en eindelijk mag ik hier weg dan
uit het geraas van weelde
uit dit goedertierenland
weg uit de gedrongen voet van het huis
de kinderen wilden nog een stoel
in het hoekje…
Spielerei
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 De keukenkraanboog
en kotste helder water
De man leunde achterover
en nam zijn bril af
in een poging te ontzien
wat hij net gezien had
‘Wel alle, dat kan toch niet!’
Hij verstijfde en werd roerloos
in een poging te ontzeggen
wat hij net gezegd had
Hij zette zijn bril weer op
tegenwoordigheid van geest…
Vossen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Vossen snellen zich over de besneeuwde velden
het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken
de vossen zijn slijpende slijpen hun oren
spits wrijven de ogen wrijven de streek
in de ogen
straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt
tot de bodem ‘d aarde en sporen van
sluikse silhouetten benevens de
indrukken van prooien, contouren…
Wappie
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 215 het leven heeft toch maar
een laag betredingstolerantie
als je bedenkt dat men als kind
in de eerste zuurtegraad de lach
van de sociale lach leert onderscheiden
men leert ook dat men met het uitlachen
gedeeld door het gros van de groep
de eigenwaarde en het zelfbeeld
weer een beetje op kan krikken
zonder verweer tegen het inzicht van het buitenbeentje…
aandrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Een blad papier te zijn
wit halsstarrig
wat onder de huid zit
gepropt in de keel
gesloten in zichzelf
Ik trek een horizon
met witte potloden
wit en maagdelijk
ontspruitend uit een wonder
gekropt uit mijn lichaam
zelfsluitend
Halsstarrig teken ik witte V’s
vogels in formatie
het wit op 't witte landschap
komt tot leven
de vloed steekt…
aarding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt
Met klompen…
afgezaagde gemeenplaatsen
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 258 waarom te grabbel gooien ooien oien
moet ik mij dan plooien looien ooien oien
moet ik mezelf weker maken aken ken
dan kan mijn gemoedsrust van gezondheid blaken laken aken euh keulen euvel len gekeuvel
de koning zit in slechte papieren euh zit onder de laken -s
mijn hart klopt perdeklopt lopt opt
enkel ondanks mezelf ezelf zelf ezel nummer ellef…
alle verf gemengd is bruin
netgedicht
4.4 met 10 stemmen 492 .
.
Als alles gedaan is
komt er een punt achter
En alles komt uit de wind
met een bruine aardesmaak
Ik ben blauw
als ik mezelf niet bewaar
veegt mijn vrouw
me uit met geel
groen is de breuk de deling
De schilder
schildert met doorzichtig
Een dichter zet woorden
die op zich niets betekenen
aan elkaar tot een gebeuren
Geschiedenis…
bedrog van perceptie
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 185 In de hitte van
zomer, buigt' lisdoddeblad
door om te drinken
waarop elke plant
het slim idee vat, alvast
de lippen tuiten
Het hele moeras
loom leeggezogen nippend
groene bladeinden
begeesterd is de
giraf, het tafereel zet
aan tot deelnemen
het beeld met giraf,
doet alsof hij heel grote
reiger is, gaat op
één poot om te vissen…
bedropen ramen
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 260 de daken huilerig
regen loopt over
de ogen van de huizen
huizen zijn onverzettelijke mensen
doen alsof ze stokstijf zijn
ongeboren wezens schuilen
onder de bedropen wimpers
de oogkassen gevoegd in verband
de pupillen geëtst met kinderen
zij ontwaren elkaar
moederloos
aan de overkant van de straat
de blikken schuins en steels
het erkennen…
beloftes van de andere zijde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 als je dood wordt word je achteraf
je woont dan aan de achterkant
van het leven met de deur op een kier
uitgepuurd van deze tot gene zijde
de terugkeer met een miljard lichtjaar
de schriele hoop ligt op zijn keerzijde
het zicht benepen tot tussenruimte
als een gespleten atoom de gestaltes
ternauwernood als krassen in het licht
de ogen…
bevers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 297 Ik zag twee bevers
de snorren gestrekt over de revers
de krul er in zoals in een kindervers
ze lepelden door het grote water
keuvelend over de grote meersen
waar je vroeger over kon heersen
maar ze waren nu drooggeperst
met gigantische dieselpompen
het ligt er nu vol
consumptie-ijs
en bijbehorend kindergekrijs
het heeft te lijden
onder…
bevlogen acryl op papier
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 184 Een lijn uitgesmeerd
de zon brandt strepen geel
in de plasjes tussen het gras
een lijn in figuur ijle zwaan
getrokken er bovenop
met vegen van Pruisisch blauw
het vermoeden van diep water
in een grote cirkel eromheen
v- vinkjes in omber met paletmes
een sperwer duikt plots mijn blad binnen
veegt het omber door het groen van ’t gras
een…
bijvoeglijk of overtreffende trap
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 138 Toen ik schreef over de hitte van zomer
het verzengende zomerweer dacht ik
terstond hoe lui is dat verzengend wel niet
wat is het verzengende in verzengend zomerweer?
De zon die warmt en warmer en nog heter wordt
spontaan in brand vliegt van hitte?
Mag het bijvoeglijke spreken met een surreële zon?
Wat is dan het schitterende in schitterende…
blind en welwillend
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 112 Er is veel dat schittert
in klaar daglicht zelfs
maar ongewis blijft
deemsterend en weg
ons er vanaf gegraagd
het dagen het duister in gedragen
op blinde draagbaren
het verglijden in het ongeziene tersluiks
de dag vermoord in verholen ogen
de luifels welwillend
verdicht tot een matrix zonder kieren
elk mijmeren herleid tot blind suffix…
braaklust
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 Dit velijn is het zijn
het blakende blank braakt de leegte
je kan er alleen nog een streep onder trekken
maar je wist niet dat alles eronder verdrinkt
omdat je de einder van de zee getrokken hebt
wat rest is een paar rondjes schetsen
ten teken dat wij bar eiland zijn
en de overzet achteraf…
breekijzer
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 190 Het leven is in me opgestegen
vanaf de aarde tot de hemel
Maar het raakt mijn hart niet voorbij
Hoekig wars van elk begrip
of mededogen dit leven
Misschien kan ik
de doorgang forceren
met stukjes van jou
Want jij doet ook maar voort
zie ik wel
zodoende
tot elke stribbeling zich ontheft
in het ouder worden…
broodje normaal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Klaarte valt altijd plat op de dingen is koud
van geïoniseerde lucht lege ruimte gireren
bolle denkbeelden vlak op een spiegel woorden
weerkaatst uit het niets gesneden dun
volle lucht ademt op doodnormale wijze
doorzeefd en doordrenkt
als van gewoon brood met water
uit een helder scherm moet ik dan
de triage van weeën opduiken boud…
contrapunttrapezist 'Joe Pass'
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 186 Ik denk soms ieder lied is schuifelbaar
maar beter laat je het poplied liggen
en verdiep je in het potentieel
van de jazzimprovisatie
dat vergroot enig mysterie in ’t leven
de spanning gevangen
tussen de tonica en de kwint
valt alles plat als de rust voorspelbaar
geef mij dan maar de koning van het contrapunt
leunend op de verlaagde nones…
dageraad
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 193 De dag breekt aan de nacht kraakt
en de maan valt door het zwarte laken
ze zakt verslagen met een touw onder de aarde
wachtend op een duwtje naar ‘t zenit
als het kussen van duisternis weer opgeklopt wordt
De zon draait zich uit haar vergeetput op haar zij en
werpt haar fotonen in lange linten rond de wereld
trekt ze weer binnen en rolt de…
dampwater
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 248 ik ben gloorsnikkend
hoor haar damp slaat neder
de warme schaal derwijze
de snik valt achterover
over de tong sprakeloos de larynx in
de zeep melkwit haar wassende
ter zijde op ’t halzen beneveld' ogen
was ik haar uit wellend
onuitwisbaar slempt zij mijn overgave
de put in mij glorend' is zij zijnde
haar kleed lakend' doende
alsof het…
de gunst is dogma
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 dit zijn is het bindend pact
de speling der natuur het vel
strak op het frame van bestaan
dat trekt met ‘t krullen van tijd
mijn huid slinkt en krimpt
mijn kim daalt neder verstrijkt
tot avonduur bochel schaduw
verzwindend het tafereel
zo is mijn verschijnen versneden
naar binnen het moment
kromt naar willekeur de kruin
uit zichzelf naar…
de lispel op het hart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 389 vrouw jij mag het op mijn buik schrijven
als echtgenoot speel ik soms het lijk
maar ik heb een alibi
mannen hebben een soort magie
noem het speelgoedgeluk
ik gok en waag jouw vrouwelijke noden
in de schaal van intieme gebaren
en corps bij de ringen
‘k kan niet dollen geringeld in ‘t gareel
ik zeg het niet gauw
als ’t zo is zij het met de…
deining
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 alles is waarde gelijk van snijkanten
ik ben een harde lijn onder de mensen
mijn kinderen hangen aan de muur
op hoofdhoogte
de menigte een oeroude vijver
het vruchtwater tussen lege oevers
de deining rimpelend van geboortes
ook mijn moeder drijft tussen de cirkels
ik zal afkalven druipend op de hoeken
bedropen op de snijkant
de kaders vervagend tot…
dit is geen dicht, het antwoord van het schaap
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 188 De konijnen zijn gnijpende
rillend van gillend genot
stovende in de pot
sissend de aarde
de waarheid om de oren gedraaid
het zwijgen om de lieve vrede
de dikke vette koeientong
draaiend om de pot, de afgod
al wat leugt is het dier
van confabulatie
de bout die zichzelf opeet
_____
liever de comfortabele leugen
dan de…
dokter fa
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 173 dokter fa is ziek
met de mollen onder de leden
ligt hij bijna bij de mi
hij wil zijn zuster do herstellen
de verwantschap helen
haar een half toontje
lager zetten
zij is dan wel si
alles heeft zijn prijs zo
do doet dan een beetje dodo
of zo
of sterft dan stilletjes de dood
maar niet zonder staartje
hij slaat nog een afgerond kruisje
het…
doodsqueeste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Met de loop der jaren
had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen
een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd
en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor
rologend van tafel naar kast blievend naar houvast
haar hondse blik plensde als zuilen van regen
de klankkast zo klinkt het zo botst het
falsetto als een kalebas met rotbui
viel…
driedeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 Een plaatje geëtst door de driedeling
het lot, het toeval en de zin van bestaan
anno pakweg tien miljard voor Christus
Toen reeds was het geklonken
met gevleugelde taal
dat naar het spant zweefde
buiten bereik
van lagere woordsoorten
Hoe het een school sentimenten
strooide met de tip van de vlerk
de abstracties in het zwerk
hing en in…
druipend tafereel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 111 De dag begint kregelig uit tegenzin
zonder eerst een boterham
de zon is in de wolken gewaaid
ze woeit daar
vecht er met sissende kussens
slaat het vocht eruit en
giet de mist over de velden
steekt een paar kozijnen tussen de buien
brandt een regenpijp vanuit de erker
en loeit nog even na uit hitsigheid
Het gras snijdt de druppels aan…
dunne dagen
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 380 de dagen zijn dun
dag na dag wringt
van vandaag naar morgen
weinig om het lijf
[zet ik het venster open]
de dagen zijn dun
en weinig tekent zich af
alleen in het venster van de nacht
persisteert een weinig hapert
en blijft hangen in het lijf
een wind steekt op
[doe het venster dicht]
ik slaap verder
worstelend
met het bestaan…