Ben van metaal en plat
Als het regent ben ik nat
Kan jullie vaak zien
Nee niet bij tien
Jullie hebben me nodig
Ben dus niet overbodig
Soms word ik gehaat
Maar dan is het te laat
Ik kijk altijd in het rond
Af en toe naar de grond
Soms is het koud en guur
Maar...ook de zon op de muur
Elk uur een vriend voorbij
Wat kleiner langzamer als mij…
Als de dood het leven doet ontsporen
ontspoort de structuur van ons bestaan
doorbreekt dat alle grenzen van het heden
doet ons denken aan kort en lang verleden
waar vanuit wij verder mogen gaan…
Over het lijden heen
staan we stil bij afsluiting van het verleden
als rustpunt voor aandacht en (h)erkenning
als eindpunt van het leven
als opmaat voor een nieuw begin…
Gedichten van (h)erkenning
Gedichten van Jean Fermate
verdienen aandacht
tijdens afscheid
tijdens schouw
tijdens scheiden
tijdens rouw
Jean Fermate die speelt
gevoelens, woorden, passie
voor een ieder: kind, ma of pa
want het dichten van Fermate
laat verse sporen van (h)erkenning na…
Deze hartenkreet draag ik op aan Jean Fermate…
Alles om me heen grijpt me aan
alleen mijn houvast zal blijven staan
gedachten stellen niks meer voor
het houden van dat gaat door
Het kan vol van liefde zijn
koesteren zul je deze tijden
zoals de smaak van een oude wijn
door "deze" liefde moet ik je vermijden…