Een klagende viool
In de decembernacht
Een stem in de verte bezingt de wanhoop zacht
Waar is het licht dat nu zou komen
Waar is de hoop die werd verwacht
De stilte verstikt
De silhouetten van de bomen
Er is iets op komst
Al weet niemand wat
Een onweer, een kracht
De tijd is hier
Dat ons onheil wacht
Dominus illuminatio mea
Want het donker…
Eerst komt de stilte die wordt overspoeld
Door duizenden mensen in een stukje van tijd
Dan komt het land, dat word overspoeld
Elke dag opnieuw, door zout en voetstappen
Elke zomer in een stukje van tijd.
Het licht gaat aan, het licht gaat uit
Jongens vonden hier hun bruid
Door de branding van verlangen
Wordt het mooi
Zo mooi, het lot gevangen…
De stilte is breekbaar, is voelbaar dichtbij
Hij is nu echt rond me is nu in mij
Geen woorden geen wind geen geluid
Alleen de vraag die ik steeds stel
Is het boek uit?
De mist in het bos, maakt me eenzaam
De stilte maakt me bang
Het water staat stil, het donker is pril
De mist in m’n hoofd trekt niet op
Alleen op de wereld een bank onder…