Wanneer Maas en Waal door mijn gedachten dwalen
en ik de boten zie die koers moeten bepalen
wanneer ik me angstig voel door het zo snel bereik
van het wassend water dat klotst tegen de dijk
wanneer ik denk dat vriendje water vijand ook kan zijn
en woest de dijken breken wil van puur venijn
Dan vecht mijn land
mijn rivierenland
Wanneer…
Dat een begrafenis in stilte moet verlopen
waarom? waarom in alles stilte?
waarom niet wild doen uit verdriet?
het tragische op zich heeft toch al zoveel kilte
Waarom geen fel brandende fakkels?
of wel bijna zestig bongo's op een rij?
waarop heftig huilend wordt getrommeld?
de doodse ... doodse stilte ... gewoon voorbij?
En dan na de mis…
De zilveren maan
danst haar laatste uren
voor de ochtendstond,
waar azuurblauwe lucht
zijn intrede neemt
met een nieuwe dag...
het gouden koren
zwenkt heupwiegend
op de tonen van het lied
dat de wind zingt,
wijl de vogelverschrikker
zijn dagelijkse deuntje fluit.…
Jouw woorden kaatsen
als schuimkoppen
met gebulder en kabaal
woest tegen de stille vlakte
van mijn weggedoken ziel.
De haven verlies ik
steeds meer uit zicht,
stilaan kwijn ik
naar de ondergang
geef mij over, aan die woeste zee.
Rustend op de bodem
en herademend geniet
ik van de
zachte schoonheid en kalmte,
nestel mij op een bed…
Mijn hart wordt vaak gebroken
valt in splinters op marmeren grond
graniet plaats ik voor mijn ogen
om een beschermend schild te vormen.
De zilte glinsterende parels
dalend op mijn wangen
rijg ik aan een gouden snoer
draag ze troostend om mijn hals.…
Het kleine wiegje staat eenzaam
in de schaduw van je onbewoonde kamertje
je vloog ons als een vlinder
vooruit naar het licht.
Jouw kleine handjes uitgestoken
maar men kon ze niet grijpen
om je hier op aarde alles te kunnen leren
te knuffelen en geborgenheid te geven.
Nog zo klein en pril
de strijd aangegaan tegen het leven
gevochten om…
Jouw ogen raken in mijn hart
een snaar gevoelig en teer,
de melodie smaakt naar liefde
en bezingt de noten van mijn gevoel.
Ik zie twinkelende diamanten
in pigmenten der boog met kleurenspel
zij laten mij meer voelen
dan de zoetste woorden.
Vol overgave verdrink ik
in die blik, die mij verstenen doet
ik staar en tril, uit mijn lood geslagen…