inloggen

Alle inzendingen van Hans

1254 resultaten.

Sorteren op:

Ochtendstad

gedicht
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 8.638
Rotterdam voor dag en dauw. De bruggen zijn verlaten. De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht. Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift van deze warse stad - alleen met wind en water. --------------------------------------------------- uit: 'Vermiste stad' (2004)…

Aan zijn zeer netelige draad

gedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 6.093
Aan zijn zeer netelige draad daalt neer in de afgrond een kleine soevereine spin en schuift mijn lichaam terzijde. Het is een spin, die zijn landing opschort tot ik mij uit zijn kloof heb verwijderd. Zodra hij de bodem heeft bereikt, is dat het teken dat de rivier zijn bron heeft bestormd. --------------------------------------------…

Geschiedenis

gedicht
1.0 met 541 stemmen aantal keer bekeken 49.461
Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

Jouw licht

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 19
Jouw licht In het begin schiep God de aarde, die dan nog in het donker ligt. Totdat zijn machtig Woord verklaarde: ‘Er zij licht’; en toen was er licht.. En eeuwen later schrijft Johannes: ‘Nu is er een waarachtig Licht. Komende is het in de wereld; het Licht dat ieder mens verlicht.’ Elk mens, u, jij, werd ooit geboren. Al 80 jaar…
Hans Kottier26 december 2023Lees meer…

PROTOCOL

gedicht
2.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 2.480
Yvonne komt met twee gespannen borsten tentamen doen. Ik ben met haar alleen en decreteer de vragen, ik de vorst en zij de slavin, zoals ik dacht. Maar neen, ze heeft behalve haar halflege brains haar goedgevulde beauty meegenomen. Ze heeft bedacht er rond voor uit te komen, want ook een leraar heeft geen hart van steen. Ik neem…

Domoren en dromers

gedicht
3.0 met 74 stemmen aantal keer bekeken 14.554
De grote roergangers van deze tijd, alle rimpels met zich dragend van de levenszee, vrezen geen verzet van de domoren van het verstand: ´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´. Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde en van droom en drift doortrilde hand de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven in de regenbogen -…

Adieu

gedicht
1.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 21.998
Je leek een Florentijnse doodspage met je sluike, halflange haar, je matte, sombere gelaat, je engsluitende zwarte tuniek zelfs je ogen schenen git. Je zong met een metalen alt. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en jij keek telkens terug tot ik bloosde. Na het concert bleek je een banale Engelse jongen van een jaar of zeventien met…

BEKENTENIS

gedicht
3.0 met 61 stemmen aantal keer bekeken 22.422
Met zoveel liefde heb 'k van je gehouden Dat, nu ik bijna je vergeten ben, Zelfs 't zeggen van je naam mij is gebleven Een liefkozing, waar 'k dagen op kan leven. Slechts een herinnering is mij behouden: Hoe op het plein, bij 't honinglied der linden Vanuit de schaduw over witte straten Je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden…

De roversbende

gedicht
3.0 met 37 stemmen aantal keer bekeken 15.879
Vaak trokken wij met onze roversbende op woensdagmiddagen de polder in; kruistochten naar het eeuwig onbekende, achter de dijk, achter de grijze kim - Wij droegen touwen, riemen, houten sabels, bouwden een fort van klei en zoden gras; geloofden grif de vlot verzonnen fabels over een vijand die in aantocht was, maar die niet kwam en nimmer…

KIL

gedicht
3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 17.050
De herfst wordt nu kil. De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten. Hun schemerende skeletten zijn behangen met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt, versleten dukaten die zullen vallen op vochtige hollandse zandgrond. ------------------------------------…
Hans Andreus11 september 2023Lees meer…

ik heb mij met moeite alleen gemaakt.

poëzie
3.0 met 79 stemmen aantal keer bekeken 23.195
je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat het zoveel moeite kost alleen te zijn als een zon rollende over het grasveld neem dan - vriend!- de mieren waar wonend in hun paleizen als een mens in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en graven dan verder: het puur kristal is hen zand geworden. in het oog van de nacht woon je als een merel…

Voor de lieve lezer

gedicht
4.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 5.612
De woorden der gemakkelijkheid, woorden van rose sluimer, kamer behangen met pastelkleurige dromen, dat is de poëzie die u lust. Volièrevogeltjes wapperen er in rond en de meisjes hebben er een zeer zoete hals en de dichter staat nimmer voor u dan gekleed in het bleekblauwe avond­kostuum van de maan. Maar de poëzie die wil zeggen dat ons…

Zij waren altijd samen

poëzie
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 20.683
Zij waren altijd samen als zij het verkeerd gedaan hadden in de herfst als zij in de lente lagen als zij fietsten want de zomer gaat voorbij en de winter is niet eenzaam als hij ziek was en in zijn hand lag als een geschenk de ander als zij ziek in bed lagen en het bed de huifkar was van hun vrees als het bed de vallei was van hun…

Binnenzak

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 29
Het begon eens met een lijstje Overmand toen ‘k het bij me stak Alsof ergens iets ontbrak Dat werd een heel gevoelig wijsje Ik dacht verleden tijd voltooid Voor mijzelf en allemaal Eind aan omhaal van de taal Ervaren maar berooid Laatst onder in mijn jas Ogenschijnlijk om het één of ander Wie of wat het was Dezelfde woorden bekend papier…

Voor een dag van morgen

gedicht
4.0 met 1298 stemmen aantal keer bekeken 169.866
Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel…

Orvieto

gedicht
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 7.022
Een slingerende weg en haarspeldscherpe lussen tillen langs brokkelige, overgroeide weringen het tufstenen plateau hoger en hoger, tot voor de poorten van een later in de middag weer ontwaakte stad voor de kathedraal sluit je vol ongeloof je ogen even en over je oogleden strijkt zijn schittering het goud van een heel verleden uit getemperd…

Ongeduld

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 47
Ik loop in en uit Zou de lente willen verzinnen Samen weer beginnen Eerste warmte op mijn huid Hoofd in een onbewolkte lucht Al het was reeds op de lijn Precies zoals het soms kan zijn Maar ik zucht Vandaag doet zoveel schoonheid pijn Omdat ik niet kan delen Gespleten ben in mijn en dijn En dat wil slechts helen Voorbij aan schone…

Vinger God’s wat zijt gij groot

poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 126
God is Natuur: Je luistert naar een mens En hoort een stage stroom van klanken Die neerslaan in orale databanken En vaak gaat dat proces naar wens Maar taal staat ook op boekenplanken En daar heerst homo sapiens Hij geeft de klanken graag een grens Zo worden woorden toverdranken Maar ‘t woord op zich heeft nauwelijks magie Het is het passen…

Uitnodiging

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 64
Vandaag schijnt volop voorjaarszon Jouw stoel hoeft niet naar beneden Het is voltooit verleden Dat zo niet anders kon Iedere dag is vol muziek Die slechts gedeeltelijk heelt Omdat zij niet meer wordt gedeeld Een mix van vreugde en tragiek Dit is wat ik noteer Opdat jij hier verschijnt Beter weten doet te zeer Beseffen dat je weer verdwijnt…

Omdat ik je mis

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 58
Er is nog zoveel te verhalen Verder dan gepraat Maar ik ben alleen op straat En kan liefde slechts vertalen Neem nu deze dag Sneeuwklokjes zon en noordenwind Het voorjaar dat openlijk begint Terwijl jij het niet beleven mag Ik spreek ronduit Al hoor je ’t niet Het moet geduid Men noemt dit verwerken van verdriet Het is een gezamenlijk…

De opdracht

gedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 5.354
Mijn strenge rechter, je staat daar als een beeldhouwersmodel, en klaagt spottend: ik heb zo'n brekelijk lijfje, ik lijd het hele jaar aan voorjaarsmoeheid en door een waterader onder het huis. Ondertussen verwijs je ook mijn karkas naar 't knekelhuis en decreteert verder: die verzen van jou, jij schrijft veel te veel zeg, een derde is beneden…

Chrysanten

gedicht
3.0 met 43 stemmen aantal keer bekeken 11.962
De chrysanten, die in de vaas op de tafel bij het raam staan: dat zijn niet de chrysanten die bij het raam op de tafel in de vaas staan De wind die je zo hindert en je haar door de war maakt, dat is de wind die je haar verwart; het is de wind waardoor je niet meer gehinderd wilt worden als je haar in de war is. ----------------…
Hans Faverey19 november 2022Lees meer…

Denkbeeldige spagaat

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67
Soms zijn er die dagen Schijnbaar door de zon gespreid Oneffenheid zelfs kan men kwijt Dan is de heimwee niet te dragen Altijd wenkt het zolderkabinet Gebotteld per termijn In ragfijn mijn en dijn Met de kneedbaarheid der wet Een tijdloos verschiet Is mogelijk een uitzichtpunt Dat perspectieven biedt Maar zelfs dit onzinnig lied Weloverwogen…

Gebaren

gedicht
2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 11.174
Woorden ruisen in de golfstroom van haar lippen, de draaiingen van haar handen beschrijven wat onzegbaar is. En elke uiting legt een andere waarheid bloot. Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen. Weifelend zoekend tussen denken en voelen tast zij naar haar…

’S NACHTS

gedicht
3.0 met 80 stemmen aantal keer bekeken 29.093
De regen van noem mij desnoods geen regen wordt door geen oor wordt door de huid gehoord. Booglamplicht geeft waarom daarom zijn zegen; de hemel zwijgt en zwijgt van enzovoort. En niemand komt niemand dan niemand tegen. En iemand zegt ik ben een iemandswoord. En iemand zegt ik ben maar ben verzwegen. De hemel zwijgt en zwijgt want enzovoort…
Hans Andreus16 september 2022Lees meer…

Poging met een 'aviette' , Parijs 1900

gedicht
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 20.132
't Houtwerk op de tribunes te nat om te gaan zitten zuigen z'n banden zich vast aan 't cement van de baan drassig 't middenterrein, mannen in groepjes bij elkaar met blinkende velgen zet hij aan als voor een scherpe sprint niet de motregen, de motregen alleen maakt die enorme vleugel van zeildoek of geolied papier boven z'n hoofd zo hopeloos…
Hans Tentije12 september 2022Lees meer…

Landelijke herfst

gedicht
3.0 met 81 stemmen aantal keer bekeken 23.087
Wie niet, als wij, in het donkerst Europa van deze eeuw, toen er geen enkele uitkomst meer leek, jong zijn geweest, en hebben liefgehad, zullen nooit beseffen hoe wij ons klampten aan het klein geluk, een sonnet, een spoortje van weelde, wat druiven in een kristallen coupe, die scheurde bij het overtrekken van bommenwerpers. We wisten het…

Aan het water

gedicht
2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 6.532
Steeds weer komt boven zij verdrinkt in een droom. Aan haar navelstreng onder water een steen. Aan de oever met een liefde die geen kinderen wil een man die niet helpt. Die lacht. Die mijn gezicht heeft Je vertelt het, je ogen vertellen het, je wimpers vechten tegen opkomend tij. Ik koud en klein als een kiezel, nooit groter vijand van hem met…

voor vader

poëzie
3.0 met 43 stemmen aantal keer bekeken 22.717
o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg. waar ben je nu op een klein ritje in de vrolijke bries van een groene auto of legde de dag haar handschoen niet op een tafel waar schemering en zachte genezing zeker…

Tekens

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 4.093
Hield jij ooit mijn hand vast? Niet bij dokter of tandarts, maar wie weet in een museum of kerk, wees je op de stigmata, wonden die anderen later door een wonder kregen Op je voet een zwarte vlek die niet verdoofd kan als op een opgegeven boom, een vlek op de maan, een nietsziend oog. De arts grijpt een mes en ik je hand Het oog opent zich…
Meer laden...