de storm vanbinnen
huilt zonder venster
verbergen kost moeite
een effen gezicht
dijken zijn sterk
lijden de stroom
totdat ze bezwijken
is niet ongewoon
eindelijk een doorbraak
beƫindig de strijd
om te verhullen
wat je begrenst
passeer je grenzen
zonder legitimatie
verlies de controle
over dat mens
geen blauwe…
De maan staat vol,
de bomen niet .
De nacht is hol,
is wat je ziet .
De nacht verdicht,
de kleur is zwart .
Geen enkel zicht,
de duisternis tart .
Geen wind die fluistert,
de nacht is kil .
Hoe je ook luistert,
het blijft ijzig stil .
Je proeft het zout,
van de zee verderop .
De nacht is koud,
het tij komt op .
De dag is daar…
de regenboog ontrolt zich
net binnen je gezichtsveld
dominerend getekend tegen
een onbestendige horizon
gemarkeerd en ingesloten
door grijs-zwarte wolken
slechts gevormd door
hun overvloedige lading
bevochten door de zon
ruimte prijsgevend voor
een kortstondig samenspel
gebogen als een lans met
een overvloed aan kleuren
eeuwig verankerd…
gemaskeerd door fictie
ervaar ik de realiteit
chaotisch en vertwijfeld
zoekend naar houvast
dolend in de kelders van
mijn onbegrensde geest
speur ik naar ankers
voor inzicht en begrip
om het drijfzand
te kunnen trotseren
wat mijn leven beheerst
voorzichtig tastend en afwegend
bepaal ik de nieuwe koers
mijn vertroebelde vergezicht…