inloggen

Alle inzendingen van Hubert Poot

13 resultaten.

Sorteren op:

OP DE DOOD VAN MIJN DOCHTERTJE

poëzie
3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 3.620
JAKOBA trad met tegenzin Ter snode wereld in; En heeft zich aan het end geschreid, In hare onnozelheid. Zij was hier nauw verschenen, Of ging, wel graag, weer henen. De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren…
Hubert Poot21 augustus 2003Lees meer…

WACHTEN

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.819
Hier heeft mij Rozemond bescheiden, Hier, bij deez' boom, die welig wast. Waar mag de schone zo lang beiden, Dat zij niet op het uurtje past? Of ben ik wat te vroeg gekomen, Door drift der min, waar ik van kwijn? ô Zalig veld, ô groene bomen, 't Kost hier te nacht wel bruiloft…
Hubert Poot18 december 2023Lees meer…

Gerechtigheid

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 2.458
Beschouw de majesteit Van 't wezen der Gerechtigheid, En hou het beeld in waarde Van Gods Stadhouderes op d' aarde. Wij weten dat haar doen De val der wereld moet verhoên; Want zonder recht bezwijken De zuilen aller Koningkrijken. Indien men 't Recht veracht Zal alles dolen in een nacht…

AKKERLEVEN

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.034
aan de here mr. KORNELIS 's GRAVEZANDE, rechtsgeleerde. Hoe genoeglijk rolt het leven Des geruste Landmans heen, Die zijn zalig lot, hoe kleen, Om geen koningskroon zou geven! Lage rust braveert de lof Van het hoogste koningshof. Als een boer zijn hijgende ossen 't Glimmend kouter door de klont Van zijn erfelijke grond, In de luwt…

HERDENKING

poëzie
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.645
De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe! Och, hoe was in die nacht mijn brandig…

OP MIJN HUWLIJK met Neeltje 't Hart

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 4.461
De Hemel is mij toegenegen. 't Belieft hem eindlijk mij een Bruid Te schenken, naar zijn mild besluit. Hij kroont mijn lange hoop met zegen. Zijn goedheid maakt mij overblij, En voert mijn zinnen spelemeien, Ja doet mijn ziel van vreugde schreien. O hoe weldadig is hij mij! Ik, die 't voor hem zo grof verkorven, Zo slecht gemaakt heb, jaren…

Samenzang

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.873
Mopsus en Dorinde. Mopsus. Dorinde, Puikschone, mijn lust en mijn leven, Wiens wezen zo lang in mijn hart stond geschreven; Ai, zie hoe de telgen en 't liefelijk kruid Verjeugden, nu 't voorjaar de hemel ontsluit. Dorinde. Dat zie ik, o Mopsus, en kan mij verblijden;…

Lokzang van de sirenen *

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.831
Wie in zijn jeugd De wellust wil vernielen, Ontbeert de vreugd, En voert een dom gemoed. Wat is de deugd? Een tirannin der zielen, Die nooit verheugt, Maar zinnen kwelt en bloed. Koom hier bij ons aan deze waterkant. De weelde woont op dit gelukkig strand. Koom…

ZUCHT TOT DE POËZIE *

poëzie
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.641
Wie zou elks wit* vertonen op zijn bladen? D'een bidt de goê Fortuin Om kronegoud en purpren rijksgewaden En hoven van arduin*. Een ander, die bij d'orelogsbanieren Liefst glorie haalt, grijpt naar Triomfpalm en bebloede krijgslaurieren; En koopt met lijfsgevaar De zege blij daar 's vijands heiren…

Vrolijk leven

poëzie
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.665
Waar is mijn citer toe bereid? Wat klanken wil ze geven? Wat zing ik, waar een ander schreit: De vrolijke blijgeestigheid Is 't leven van het leven. Wat laat zich 't volk door ijdle schrik En mijmerende zorgen Beknellen? vrienden, doe als ik. Gebruik toch 's levens ogenblik Zo lang de dood wil borgen. Al schokte zelf de hemelspil…

Afgoderij.

poëzie
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 386
Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar, D' Afgoderij voor 't blind Altaar! Hoe zwaait ze wierookvieren, Wier stank de ware God verveelt, Terwijl men zijne glorie steelt, En schenkt aan stomme dieren! Zo doolt men zeker al te wijd. Dees godvergeten dolheid smijt De wet uit Mozes' handen. Ontzinde mensen, laat u raên: Gij stookt de helse…

Schilderkunst.

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.005
O Lente, buig uw hooft, bekranst met schone bloemen, Als gij de Schilderkunst ziet pralen of hoort noemen: Uw kleuren, met de dauw des dageraads belaên, Bezwijken voor de gloed der zomerzonneraên, Daar in het tegendeel de glans der schilderverven Onsterflijk is van aard, en alles hoedt voor sterven. Hoe geestig wordt de zin betoverd en verlet…

Zomerse Avond

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 561
De moede zonnewagen Staat vrachtloos, d' avondzon Zinkt in de westerpekelbron. Aldus ontglippen ons de wentelende dagen. De star der Mingodin Ziet d' eerste op 't aardtrijk neder. Mineias dochters vliegen weder: Ook spant de stille Nacht zijn zwarte paarden in. Wij zien de schemeringen Verdikken, waar we staan. Alrede heft…