Alle inzendingen van Inge Boulonois

Oktober. Zondag. Ochtend is in grijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos zit propvol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines. Rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd: dood in minder dan een winter.…

Geen mens nee zelfs geen boom te zien, het groen voorbij, de wereld weg gekeken, glad getrokken, geschikt met een gesnoeid palet. Windstil linnen, elk geruis gestold in verf, de hang verradend naar dat diepste evenwicht, de sluimerende maat van alle dingen. De grote lijnen trok hij zijwaarts en omhoog, als volstrekte armen van een boom…

Wat jammer, oud en nieuw is weer voorbij. Romeinse kaarsen, rotjes, ratelbanden, Chinese rollen, afgerukte handen: ze brachten leven in de brouwerij. Gelukkig startte het festijn erg vroeg. Begin september hoorde je hier al de eerste dreun, zo’n moordend helse knal. Van zulke bommen krijg je nooit genoeg! Ach, enkel watjes hielden hun…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs. Muzak…

Water stroomt hier niet en wel. Gerimpeld klimt het opwaarts, versplinterd stort het neer terwijl de loop de zwaartekracht vernachelt, het rad de roerloosheid verdraait. Spiegelen en glanzen doet het niet. Geen golf verdwijnt, geen drup verdampt. Ondanks verval verglijdt geen fractie tijd. Intussen blijft het klotsen, kabbelen en ruisen…

De stemming in het dierenrijk wordt grauw nadat de trieste tijding is vernomen. Geen vogel zingt een lied bij dag en dauw: de door hen alle zo geliefde vrouw ging heen. De schrijfster was ze van hun dromen. Voor troost zijn apen bij elkaar gekomen. De octopusinkt kleurt diepzwart van rouw en leguanentranen blijven stromen. Halfstok bevlaggen…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags loodzwaar van koopwaar. Reclames pressen ons de winkels in, het infarct van kassa'…

De scheurkalender op z'n dunst. We ezelen de files in, de winkels uit met mondvoorraad voor tien. De oude kuddegeest drijft ons weer bij elkaar. Om samen van alles te nemen, te eten, kwinkslagen te kaatsen en oud zeer te soppen, onze hoofden dik gevoerd met roes. De koelkast zoemt van welbehagen. Aan alles komt een begin. Klokslag scheurt…

Zoek niet en je zult vinden. Vermijd gewoon het eeuwige slagveld van beter weten. Lach grootspraak weg. Trap niet in de strik van woordentwist. Laat geen blik je ik aanknippen. Sta verstomd en wees volmaakt ontbabeld. Spits je oren voor de keel van vogels. Toom de slang van eigen tong in. Hoor de kat ontspannen spinnen en ga liggen…

Oktober. Dagen zijn mistgrijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos vol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines, rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd – dood in minder dan een winter. Herfsttijd kreupelt…

Hoe het als terloops de eigen plaats vond in een stenen wereld, niemand in de weg, net tussen macadam en stoeprand. Kwetsbaarder dan vlees en bloed bestaande dankzij minder dan één vingerhoed bijeen gewaaide aarde. Uit alle macht de deining van de dag verdragend, het steeds aanwezige gevaar van misstappende hakken, van roekeloos verkerend…

Nu deze weken weer voorbij ritselen in hun morsbruine jassen en bomen oude briefjes sturen naar de zakken zaad van distels, mosterdplanten en de rest en steeds op hoop van minstens dertigvoudig vrucht, nu mijn haren witter dan de mist en alles anders sinds ik me het eerste licht herinnerde, schrijf ik een mondvol ogenblikken op…

Met sommige krijg je geen hechte band. Wie immers woont er graag in Duistervoorde of Helmond, Baalhoek, Vreeswijk, Dodewaard? Zelfs Goor en Rectum zijn bestaande oorden, ze klinken net als Ransdorp erg ontaard. Ook Vuilpan, Moordrecht, Diefdijk, Dorregeest zijn toch geen plaatsnamen voor huis en haard, laat staan voor een ontspannen megafeest…

(Met dank aan Neeltje Maria Min) Net twintig. Ach, ik voelde me heel wat en las Voor wie ik liefheb wil ik heten, een bundel die ik nimmer ben vergeten; de eerste was het die ik zelf bezat. Mins verzen koesterde ik als een schat, ze klonken als geheime hartenkreten die magisch glansden van een dieper weten. Ik was nog haast een onbeschreven…

Het is het niet bedoelde. De huisspin bungeejumpend tussen zijn vier poten. Het schonkig hoofd gevuld met roes, ronkend op zijn blad. Het is de vlieg die zich kwiek in de poten wrijft na een gigasnelle landing. De wellustige voet die zonder erg zijn poot streelt en niet het ademende been van een ander. De zachte schuierharen zijn het bij…

December is geen maand om te geloven Dat alcohol voor ons niet goed zou zijn Vanouds hoort toch bij feestpartijen wijn? Dat feit komt in de bijbel al naar boven Want Jezus vormde wijn níét om tot water Nee, bij het feest werd water wijn, dát staat er!…

Heidaar, jij luiwammes! Kom er eens af, witkop! Sjouw nu maar zelf met die zak op je rug! Kruip door de schoorsteen, jij pseudogoedheiligman! Andere koek, baardmans: afstijgen, vlug!…

Beste goedheiligman Géén Zwarte Pieten hier! U moet op zoek naar een andere Piet Naam van een smeerpoets? De allerpietluttigste kerel, een zeurpiet? Ook dát kan hier niet!…

Het oude positiviteitsorakel Bleek nu naar zijn gevoelsleeftijd op zoek En maakte grif met eigen lariekoek In klessebesprogramma’s weer spektakel ‘What’s in a name’, dacht ik bij Ratelband Dat ligt bij hem wel heel erg voor de hand…

November nog, vannacht vier graden vorst In feite moet de winter nog beginnen Het haardvuur brandt, geen ijsbloem groeit hier binnen De schoorsteen trekt en wolkt uit volle borst Het vijveroog glanst stil en kaal en koud Het jaar tweeduizend zestien is al oud –…

Weer die sylvestermaand! Dagen gaan megasnel, tweeduizendvijftien staat popelend klaar. Lezers, ik wens jullie welgelukzalige kerstdagen tevens plezierig Nieuwjaar! Inge Boulonois…

Ach, Sint en Piet zijn aan het bakkeleien. Ze doen ons na! “Ik ben ook Pieterbáás”, raast Piet, “niet slechts jouw slaafje, schimmelklaas, stokouwe boterletter!” Om te snijen zo grimmig wordt de stemming. Sint geeft Piet fluks van katoen: “niet mieren, grijnslachlijer, pietlut, hansworst, jij fokking zakkenbreier”, wat Piet weer in ‘t verkeerde…

De eerste keizer van ’t Romeinse rijk Bezat beslist zoals dat heet “mens sana” Hij kreeg het voor elkaar, de pax Romana En gaf daarmee van diepgaand inzicht blijk Wie wijs is weet het: je bereikt de vrede Niet met geweld maar met het licht der rede –…

Mauries en Wim sijn er nau mee begonne Sij bijde gaan, vint ik, niet fer genoeg De spelling heeft nog plentie foor de boeg Tog is met au en ij al feel gewonne Soms klinkt dat traues wel als sotternij: In mij legt elke fogel straks een ij!…

De maand oktober laat zich niet bedwingen De herfstdjinn schettert luid op zijn bazuin Het loof kleurt geel oranje rood en bruin Haast alles gaat een toontje lager zingen De geest der politiek lijkt niet te temmen Die denkt alleen aan maart, aan ’t aantal stemmen –…

Schandelijk! Ploerterig! Rundvlees blijkt paardenvlees! Duistere toestanden worden ontknoopt. Zwendelarij van zo’n geldgenotzuchtige die ons nu knollen voor koeien verkoopt –…

Ik zat dus gisteravond keurig recht Zong luidkeels "Jongens, heb je ‘t al vernomen?" "Hij komt" en "Zie de maan schijnt door de bomen" Toen heel lang "Kom maar binnen met je knecht" Geen Sint, geen Piet en geen kado, maar later Kreeg ik, echt nooit gedacht, een flinke kater…

Het zegt een boel dat jij kon zegevieren Ja, met de smerigste campagne ooit Je hebt met zwaar vervuilde grond gegooid Nu heb je ’t druk, je moet een land bestieren Het vrouwvolk is voorlopig reuzeblij Vooreerst heb jij geen pussy-handjes vrij! Moraal: Met liegen, schimpen kun je veel bereiken: Beschaving zal zo ook het vaantje strijken…

December dendert door de dageraad De duffe dinsdagochtend deprimeert Die drammerige d demotiveert Dat dwarsboomt duchtig deze dichtersdaad Doch dankzij diepgevoelde doorzwoegplicht Daagt desondanks dit drieste daggedicht…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…