Alle inzendingen van Ingrid van Belkom

Bloesem dwarrelt zachtjes op de grond. De tere blaadjes voegen zich in een wit tapijt. Ze zijn een exponent van tijd Lente maakt plaats voor zomer. De seizoenencyclus weldra rond.…

Soms is het verdriet bijna ondraaglijk, maar eens komt die dag. Als de tranen van rouw zijn opgedroogd is er weer plaats voor een lach. Herinneringen opgesloten in het brein vechten zich naar buiten Als de tranen zijn gedroogd hoor je weer vogels fluiten.…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

De kortste dag van het jaar weet, het is maar van korte duur Het gevecht met het licht bij voorbaat verloren. Maar er is hoop. Over enkele maanden zien we weer blauwe bloemen tussen het koren. En stralend zonlicht tot de langste dag van het jaar.…

Bladeren verdort door zomer droogte Laven zich aan ochtendmist Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood Wachtend op de winter die komen gaat…

Het Tilburgs Reuzenrad draait haar rondjes uur na uur met lege gondels zacht schommelend in een verzengende hitte. Haar witte staal torent hoog boven de stad. Bijna geen mens op straat. Hittegolf.…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

4 mei 2020 Het is stil in de stad Het is stil in het dorp Het is stil in de straat Het is stil in de laan Het is stil in de steeg Het is stil op het pad…

De lente van 2020 zullen we ons herinneren als een tijd van angst en verdriet waarin een virus rondwaarde dat men alleen in vitro ziet. De lente van 2020 zullen we ons herinneren als een periode van regels onze vrijheid ingeperkt. Met onkoopbare tijd strevend naar groepsimmuniteit. De lente van 2020 we werden toegesproken door…

Wonderlijk toch, in een urn gevangen een leven van hartstocht en verlangen 3,6 kilo as, dat is alles wat er over was. Vandaag laat ik je vrij. De wind neemt je mee over bergen en de zee Tot stof ben je vergaan Dat is het lot van ons menselijk bestaan.…

Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Vertel over je leven en hoe goed het was. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Deel de tranen van weemoed en verdriet, om hen die je te vroeg achterliet. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas En ik vertel iedereen wat voor een pracht mens je was.…

De dood fluisterde zacht, kom neem mijn hand Ik breng je naar de bergen of de zee Of naar enig ander land. Ik riep op luide toon een tuinman verwacht je in Ispahaan. ga weg dood, je kunt me niet bekoren Oké, dan niet, zei de dood Dit keer heb ik verloren Ik wacht wel af, je zult ooit nog van mij horen.…

Ga met God en laat je leiden door de zon Speel lichtvoetig in grazige alpenweides Dans op de wolken van de seizoenen De engelen zullen je vergezellen Een lentewind wijst je de weg. Ga met God en laat je leiden door de zon…

Ga met God en laat je leiden door de zon. Stel je open voor verdriet De wind zal je tranen drogen Je stappen in het zand zullen vervagen De aarde zal je zorgen dragen. Ga met God en laat je leiden door de zon.…

Mijn lieve tante Loes wilde niet veel weten van God en kerk Ze was niet zo tevreden over al dat wereldlijk werk Mijn lieve tante Loes Ik sta strak dichtbij je kist en jij wordt nu al intens door menigeen gemist. Je was een intelligente, geëmancipeerde vrouw Vriendin van mijn moeder tot doodsnood trouw En ik weet het zeker God heeft…

Mijn oude klasgenoten, hoe heetten ze ook alweer? Ik heb ze niet onthouden, de namen van weleer. Dat roodharig meisje, die met haar manke been. Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen…

De spiegel van de tijd weerkaatst met factor 10 de rimpels van mijn geleefde leven. Het lichaam soms wat stram, de spieren stijf Ik zou er wat voor geven, om nog te dartelen in het bos inmiddels is mijn leeftijd echter al de som van tien maal zeven.…

Bladerloze bomen wiegen zachtjes in de regen. Buiten is het koud en het wolkendek toont grijs. Binnenkort dient zich de winter aan Met sneeuw en spekglad ijs of korrelhagel niet transparant Ik verlang nu al naar de lente Met haar zachte geur en bloemenpracht Maar op mijn auto ligt nog een winterband…

Twee minuten stilte....... Ieder jaar als we onze doden herdenken op Waalsdorpervlakte en stil staan bij het Nationaal Monument op De Dam schuurt het verdriet nog in menig hart. Ze zeggen dat je op den duur vergeet De bezetting, oorlog, Holocaust, het geluid van bommen en granaten de geur van angst en dood, En nu ook beelden van MH17,…

Nog liggend in mijn bed hoor ik vogels fluiten Het lijkt alsof ze roepen kom naar buiten Daar waar de bloesem zich al uit de knoppen vecht De vroege ochtendzon de mist verslaat De bomen nog kaal zijn, hun bladeren nog verborgen De lente zich voorzichtig toont door bloemenpracht De hitte van de zomer in het verschiet Vannacht heeft de klok…

De fotograaf, hij speurt en schiet op een moment dat niemand ziet De lensopening sluit en zonder klik op foto vastgelegd, die lach, die snik. Een vluchtig moment, wordt eeuwigheid maar oh zo vergankelijk is een portret als het in as wordt bijgezet.…

Ik zag hem in de weer, met apparatuur, lenzen en zwart doek Hij bekeek mij minutieus vanuit elke hoek Er werd een lensopening op mij gericht en op vraag wendde ik mijn gezicht Kijk naar het vogeltje zei hij En voordat ik het wist, was het voorbij. Mijn foto is nu opgeslagen in de cloud, die zo digitale eeuwigheidswaarde houdt. In kleur of…

De muggen dansen in de wind En wachten tot de avond valt De vogels hebben hun rustplaats al in het vizier Ik zie een buitenspelend kind, Met weemoed denk ik terug Aan die zomers van weleer We speelden boompje wisselen in het bos Dit is de zomer van het Pokémon vertier.…

Vandaag zag ik een moeder huilen Haar zoon lag in een kist En ik dacht heel even God heeft zich vast vergist. Vandaag zag ik een moeder huilen Om het afscheid van haar zoon En ik dacht heel even God dat is toch niet gewoon. Kinderen moeten ouders overleven en niet andersom En ik dacht heel even God wat bent U dom.…

Zij wist zoals moeders weten Zij wist het zonder uit te leggen Mijn kind is anders Bijzonder getalenteerd En sommigen onwetenden Noemen dat verkeerd. Zij wist zoals moeders weten…

Hij keek stil voor zich uit geplaagd door al zijn kwalen De dood zat hem op de hielen en dwong hem niet te dralen. Dus hief hij het glas om nog eens te kunnen proosten met niemand in de buurt die hem zou kunnen troosten.…

Ik geloof dat het mijn onderkin was die het eerst wat uit ging hangen Mijn borsten zijn ook niet meer van die fiere staande prangen. Mijn billen voldoen niet aan de norm mooi en rond van vorm Mijn leeftijd is mij aan te zien Oh, was ik nog maar negentien.…

De spoken op het behang het fluisteren van de wind vertellen ons in bange uren wat we al lang weten. Alles is eindig in pijn en verdriet Dus kleur de dagen in het licht van de zon.…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten. De top gehaald, het gezwoeg…

DE STILLE KRACHT In een Tilburgse kapel achter glas en lood vindt men het beeld van Maria O.L. Vrouw ter Nood. De kleuren van haar mantel zijn door de tijd vervaagd. Een parfum van kaarsen hangt om haar heen Ze is een baken voor menigeen Ze staat daar en wacht onverstoord. Ze heeft al heel wat aangehoord. Ze geeft nooit antwoord als…