972 resultaten.
aandenkend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 ik ben omgeven door populieren
en in mij stroomt een rivier
ingetogen, door vleesgeworden
land van papier
er spiegelt een wolk in tegels aan
mijn onderhuidse muur
ook zou er een trein komen
die weer vertrekt om het halve uur
mijn hart lijkt op de brug die ooit
beide oevers verbond;
verblind door de zon
toen die nog aan de hemel…
standpunt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 65 wie is de ‘men’ in het woord mening
hoe zachtjes moet men tasten om
in het duister de waarheid te vinden
zoekt überhaupt iemand nog
wie is de ‘we’ in het woord werkelijkheid
wiens woord wordt gehoord
wat zou ‘nooit meer’ zijn zonder ‘ooit weer’
wat staat tussen de regels geschreven
bestaan er monsters in het meer
voor wie blaffen honden eigenlijk…
naderingen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 106 we wisten nog geen namen, we
waren beschouwelijk weliswaar
maar onwetend van de
verscholen weg die voor ons lag
onbekend met alle treden te gaan
wentelend om verharde ondergrond
dat het niet van een leien dakje
zou gaan was geen verrassing
om dorp en land, in stenen steden
langs uiteinden van zee en duin
we verbleven in elkaars nabijheid…
lichtval
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 124 aan de lijzijde van het licht
schuren zon en schaduw
tegen elkaar, zonder handen
zonder stem, onaangekondigd
dit geval van samenspel
van lucht en lijnen
duurt zolang het niet
voorbij is
grappig dat een blinde muur
nodig is om op te vallen…
klarende schemer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 deze afstand is nog niet ver
genoeg van huis
dit water is nog beddingloos,
stemmen klinken te vers
ondertussen reizen we
naar een afnemende aankomst
in sommige van die verhalen
sijpelt verwantschap door
zoals een gerecht met de
peulvrucht van de vroegste dag
ik moet mijn geheugen nog plaatsen,
mijn tijd tekenen
terwijl het ogenblik…
bij titanium daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 54 dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon
is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies
bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd
het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels
de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen…
bescheiden afscheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 127 in het zelden van zeldzaam
dat ondeelbaar is in
geen velden of wegen
langs lijnen van cirkels
die nooit kruiselings
begrijpen
noch elkaar, noch zichzelf
maar nooit zonder
iemand die naast zit
ook nu het blauw uit de
hemel valt, zo donker dat
beiden onzichtbaar worden
zelfs op de tast…
Schemerende stromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 De lucht is elektriserend
van opgekropte spanning,
bezwangerd van angsten
en walm van boekverbranding.
Geen idee wat mensenhand
in een reflex vermag.
Het begrip zinkt traag
en eindigt in hard gelag.
De ijskerker van vroege dagen
verbergt een verleden schaduw.
Vers geworpen licht
verstoort de trage rust ruw.
Een gewaagde fluistering
verhaalt…
Na de vloed
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 71 dichter bij de schaduw achter
de echo was ik niet eerder
geweest, in volstrekt voltooien
zonder nawoord noch hervinden
ook al is de geest vervlogen
de fles voorgoed gebroken
zo hoorbaar had ik het stilzwijgen
nog niet eerder verstaan…
voorsortering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 49 we liepen niet
maar waren genegen ons
te verplaatsen
tot nader order
ongeacht hoe
of zelfs maar waarheen
door de uiterste grens van
het buitengebied
door de inboedel van
hersenspinsels
ongetemde denkbeelden
en verhoogde
rijbaanscheidingen
we riepen niet
maar waren verstomd
tot de orde geroepen
als tering tot nering…
jaarlijks
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 89 neem nog een stuk cake, ontwaar tussentijds
zodat dit waarnemen heet
vandaag verjaart de dag zonder datum
als uren zonder wijzer
het begin van geschiedenis markeert het moment
dat voortduurt zonder duur
en spreken afgebroken zinnen over volmaaktheid
van het woord dat wacht…
zinsverband
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 96 lichaam, je liep met mij door
windstil voorland
voor even waren we samen,
deelden we een huid, een
lot dat verbond, zonder elkaar
was er geen ik, geen jij,
noch ons beiden, als
een reis zonder begin; dan
bleven aderen zonder bloed
en woorden zonder zin…
Handschrift
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 Handen,
bezitten niet
doch raken aan
zijn gezichtloos
kunnen zonder naam bestaan
werken hard
getuige knoestig eelt
strelen teder zacht
zodat een lichaam heelt
hoeven in samenspraak
niets meer te zeggen
omdat zij zich op
gekrenkte schouders leggen
lezen louter wat
tussen regels is gehoord
omdat zij spreken
zonder een overbodig woord…
Naderend front
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 Luchten verhalen van de tijd
Wolken die altijd bewegen willen
Om plaats te maken, zonder respijt
Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen
Is het versteende pijn
Die niemand ooit zal zien
Als er geen ogen zijn
Om te aanschouwen
Geen bewegende luchten
En geen hemel bovendien
Om naar te vluchten
Luchten verhalen zonder respijt
Wolken die…
Naar de winkelstraat
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 Haren zwartantraciet
als een halo schaduwrijk.
Je kijkt maar ziet me niet,
ik geef krampachtig
van geen opwinding blijk.
Spannend en strak.
Duizend namen en
niet één gekend.
Zaterdagmiddag,
lentezon over Keizer Karelplein.
Als ik toch wat meer lef had gehad.…
Volle Maan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 Ongekend, dit zilveren licht.
Door het nachtelijk duister
klinkt een helder bericht,
zacht als flauwe fluister.
Maan en aarde zijn verbonden
in een eeuwigdurende wals.
Als planeten praten konden
reikte Moeder Aarde haar hals:
“Leve de Maan die niet voor de duisternis zwicht.”…
Vader en zoon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ik moet nu toch echt tot militaire actie overgaan Muammar.
-Wat is dat nu voor imperialistische praat Barack?
Het spijt me, we gaan bombarderen.
-Ik heb verdomme net een nieuw dak op m’n paleis.
Ik dacht dat jij in tenten sliep?
-Alleen op TV Barack, alleen op TV.
-Het is je zeker om de olie te doen?
Nee, ik bescherm jouw eigen onderdanen.…
Gesloten boek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 In uren van gesloten ogen
trekt een colonne van taferelen voorbij.
Onder het verleden gebukt of gebogen,
aan geen nieuw avontuur beginnen,
alle demonen op rij,
een mysterie waardoor niemand genas.
Het verloren paradijs is alleen te herwinnen
door los te laten wat ooit was.…
Drijvende vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee.
Moeders in gammele armen gevangen,
op drift door onbetaalbaar verlangen.
Het water van de zee is bitter en zilt,
door alle leed en alle tranen verspild.
Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…
024 en O42
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 164 In een bocht waar het schip is beland.
Tussen uiterwaarden met korrelig strand.
Mariken en Moenen, Havana aan de Waal.
Nimwegen, ge bent de mooiste van allemaal.…
Onbebouwde kom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 183 Gebogen bomen,
zij zwichten voor de ijdele tijd.
Zij wachten geduldig af,
samengepakt in het bos,
fort van onaantastbaar dromen.
Tussen gebogen bomen.…
Hermitage
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 84 Aasgieren markeren de plek,
in het zwerk van nergens,
dolend met opengesperde bek.
Huis met een demonisch lot,
gesloten deuren, gesloten luiken,
van binnen en buiten op slot.
Vesting van verbeten smart,
zonder licht of leven prijs te geven.
Zelfs de leegte verdwijnt in het zwart,
zwelt aan tot ontilbaar gemoed.
Huis van de versteende bewoner…
In de naam van de vader
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 Ik mocht niet meteen naar binnen.
Je lag in een ziekenhuiskamer,
je was het toch wel?
Uitzicht op een plantsoen met een klimrek,
de kinderen waren verdwenen.
Boven de deur hing een kruis.
Je had een opgerolde handdoek onder je kin
zodat je mond niet zou openvallen.
Ik zag je litteken op je linkerhand,
die keer dat de lading vastzat
of toch…
Achtertuin van herinnering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 Laat gedachten het verleden erven.
Al wat op een onbekende plaats huist,
verborgen in de gangen van een doolhof,
heeft het pad van het geheugen gekruist.
Het zijn her en der verstrooide scherven,
onttrokken aan wat het verleden betrof.…
Noorderzon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 De aarde kleurt er rood
door het bloed van voorouders.
Hier is geen toekomst,
slechts vroegtijdige dood.
De lucht trilt boven de geboortegrond,
bezwangerd van dampende hitte.
Er gaat geruisloos een verhaal rond
over de verre hemel van het noorden.
Daarin schijnt altijd een gouden gloed.
Goud- of wellicht rooskleurig
en niemand die nog onheil…
Van tijdelijke aard
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 Langzaam ontwaken uit niks.
Wat een wonder dat ik het ben.
En ook al sluit ik mijn ogen,
als ik wakker word ben ik het nog steeds.
Er gaan geen dagen voorbij
dat ik iemand anders ben.
Duizenden keren opgestaan,
ik blijf degene die ik ben.
Zijn dromen de waan van de dag
of een echo van een oude stem.
De stem van iemand zoals ik was.
Die…
Aanzwellend gemoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Een hint van erbarmen
is merkbaar in de lucht.
Bries van traag verwarmen
in een onmerkbare zucht.
Lome dampige deken,
door zonnen verwarmd.
Aan het zwerk bezweken
en door loodgrijs omarmd.
Wolken die zo zwaar wegen
dat ze wijken onder hun gewicht.
Weggespoeld door louterende regen
in warme druppels op mijn gezicht.…
Lieflijk groen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 162 Het is nu een ecologische verbindingszone,
het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel.
Er is weinig meer van te zien,
een enkele bult in de weg,
de geelgors schuilt in de houtwal,
honden gaan er los.
Niemand kan in dit lommerrijk
nog veewagons zien gaan.
Er staken vergeefs handen uit.
Op die dag.
Trok toen de hemel grauw dicht,
liet er een…
Polderwijsheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Rimpelingen in water,
grillige wolken hemelhoog.
Zij willen ons laten zien
dat schoonheid niet in perfectie huist
maar in de ontvankelijkheid van het oog.…
Waterweg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 De rivier, teruggetrokken uit de waard,
vleit zich neer in de bedding en vindt rust
nu het woelen is bedaard.
Het water glijdt geruisloos en gedwee,
toegedekt door een kalme waas,
naar een horizon van eeuwige zee.
Het water is weg uit de uiterwaard.
Zolang het duurt,
uiteraard.…