inloggen

Alle inzendingen van Irene

97 resultaten.

Sorteren op:

Afscheid....

hartenkreet
2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 701
Je baart ze en brengt ze groot, je denkt ze je hele leven te kunnen beschermen....ja tot je dood. Helaas gaat het geregeld wel eens mis, en zit er hier en daar eentje tussen die anders is. Je denkt dan "god wat deed ik mis?", maar je weet dat het niet anders is! Niet iedereen leeft zoals men verwacht en heeft de liefde voor elkaar zoals men steeds…
Irene11 september 2014Lees meer…

Ode aan de zomer

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 336
saffraan kleurt de oogst van zonnebloemen de geur van nootmuskaat doet je naar huis verlangen ver weg in warme regens van salamanders, zeg je dronken van het land, het koren de bloemenhuid in Pruisisch blauw in de toppen van de bomen zie ik je wolkenkruin je voeten dansend op de golven ga oogsten, het koren is rijp kinderen…

E-valueren

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 143
Het regent zilverpapieren beelden in een ongrijpbaar boek worden zinnen geschrevenen zonder inkt drijven reflecties als stemmen van transparante verhalen verlaten gedachten de wallekant in het lege het is het geluid in de stroom van de stem die ontbreekt.…

Vergeten te leven

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 440
Hij staart achter zijn ogen waar geen antwoord wacht alleen van buitenaf is beweging zij trekt de riem wat steviger hoe vreemd kunnen ogen kijken splijt hun wereld uiteen hij loopt naar de verkeerde kant het kind wrijft aan zijn kin de man stamelt “oude gewoonte” geeft hij zijn naam aan haar in herinnering.…

Bosextract

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 114
De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

Roan

hartenkreet
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.020
De wereld is ontwaakt in licht en warmte slaapt en rust na een lange reis lieve kleine speciale je bent nu thuis in de warme armen van liefde.…

Dag dichter

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 518
Dag dichter Ik heb je machteloos liefgehad zeil maar weg neem de eerste beste bries een laatste zwaai vanaf de dijk een handkus voor je laatste werk vaarwel dichter tot aan het zielenwater je hebt me machteloos lief gehad ik onthoud alles, zei je ik geloof je ook datgene wat je vergeten was de tak die van de boom viel vlak voor…

Nazondag

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 212
De zachte regendauw ligt aan de voet van de dijk het gras ontwaakt aarzelend in zonnestralen het pad is volmaakt alleen mensenvoeten kunnen verdwalen vruchtbaar land, het rust in de vroege ochtend de zon schijnt niets anders verlangend zichzelf te zijn de dag schrijft een gedicht in een blauwe lucht waar beelden zweven, wolkenwit…

Nyrna

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 102
Niet alles kent woorden al het weten dat er is Verhuld in gelaagdheid verdwijnt het in aarde Daar drukt de wetenschap van het kennen zich uit Kennis groeiend in edelstenen onder de druk van eeuwen waar het stille zwijgen heerst.…

Zondag?

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 226
De meeste stemmen zwijgen ze baden pootje in het werk of neuriën langs wandelpaden,bos en dijk. Talloze schreeuwen: Gamma! In treinen die vertraging hebben hoor ik poëzie zonder pen. De zwaluwen vliegen laag zonnestralen rusten uit nachtregens drenken de aarde. Misschien heeft god genoeg van het scheppen het lijkt wel zondag vandaag…

Akkerman

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 133
Hij zit grijs in haren te staren over zijn akker. Achter zijn rug ligt de tuin recht in lijn rijen uien, tomaten en sla dahlia’s groeiend te zonnen. Staat hij op schoffelt wat rond praat met de aarde zijn liefde voor haar is rond. Zijn ogen onbewogen over zijn onkruid, ziet alleen een horizon in zijn woord. De mooiste…

Mimosa

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 92
Ik zag ze vallen in mijn ogen heel mijn hart schreeuwde: Nee! Meedogenloos woedde de orkaan verder sleepte alle bloesems mee. Het duurde lang voordat mijn hart mijn ogen geloofden. Nu ik beelden van orkanen zie weet ik het weer, het sleept alles mee. Bloesems, bomen, toen mimosa's ballerina’s stervende zwanen werden. Natuurlijk…

Overvragen

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 126
Was het storm in de branding, verdrinken, zwemmen, geen haven? Is het als verdwalen geweest tussen eb en vloed niet meer thuiskomen? Of was het zoeken, dragen, was er geen bodem, basis, geen huis, geen ramen? Een vuur dat steeds doofde, het vluchten te ver, geen zicht? Een huid loslaten, irritatie vervellen, nieuwe maken? Waar…

Zelfportret in een schilderij

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 151
Ik zag mij. Zondag, verbeelde het mij. Een houten paneel kern, noest en groeiringen marmerende structuren. Sepia, zacht geel en bruinen. Blond zand, strand duin aardetinten en wind. Glooiende keerkringen, mijn schaduw lag als bevestiging van de zon in mij. *landschappen van Frank Dekkers, een oorverdovende stilte. Galerie Milic…

Vragen aan de wind

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 121
Misschien heb je ogen verder dan het ogenblik op aarde dieper dan de oceaan. Zie je gezichten geef je die een naam in het schijnsel van de maan? Besta je alleen uit verhalen en gedichten, net als ik? Heb je beelden die roepen, schreef je uit mijn naam? Kunnen je handen voelen, wind, waarom? Misschien stel ik vragen aan de stilte…

Morgenbrood

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 149
Er lag een woord op de trap ik zag het stak het in mijn zak nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen er lag een woord op tafel ik zag, belegde het brood deelde en at er lag een zin op de bumper van een oude auto ik zag het sloot zich achter het mijn ogen. nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen omdat de tijd…

Ranunculus

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 105
Vandaag lig ik tussen boterbloemen in de stad lopen enkel bomen met rozen aan hun voeten op het raam een zoenoffer geplakt omdat dit het enige is wat nog niet is gedaan er zwom een vis naar de maan op een blauwe deur daar zag ik nog een naam ik kon hem niet naar huis brengen ik ben allang geleden ik weet niet of ik je versta…

Lied voor onderweg

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 262
Klaprozen langs het spoor de trein rijdt door het ijzer dendert bruin grind vermaalt bielzen, de ijzeren rails en verre lotsbestemmingen. Daar zal ik bloeien tussen zand en corridor. Klaprozen, laprozen, rozen, prozen, proza.. roza, roza, bloemen, za, za. Foto: Jolie Hakkert…

Achttienduizend vragen

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 181
Het gebouw trilt van de verhalen het kreunt het wordt gestut door bomen kruinen buigen behoedzaam over het dak uit alle ramen vragen kinderhanden hun namen op. Voorbijstromend water draagt murmelend hun lot.…

Rond

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 142
Alles is rond in de ochtend zoals de zon zich krult om de nacht. De sterren, de maan rollen rond je naam zonder zucht, aarde. In de kamer, in de tuin zijn zelfs geen hoeken. Alles is rond en licht.…

Oude namen

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 203
Wat is dat toch de tijd die in oude namen lichamen resoneert over de klinkers van Zutphen alsof het is afgesproken ik hoor je tijd in gezichten een naam spreken de wereld is ineens oud geworden toen die nog jong was in veren van zijn kleed.…

Coco

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 264
Eigenwijs springding zonaanbidster elegant en rank als een hertje borstel je alert een hoge rug likt je lome tong je roze buik blonde ree in wintervacht kortharig op jacht met je kattenaard in de snelheid van je ribbenkast freule met mokkaneus spitsoor en Romy ogen huis je als een camel jas in een plooiberg met vier…

Havengezicht

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 378
Als de blauwe boot over een vlakke groene zee in blauwgroen water staart en alle ogen van de witte huizen azuur luiken vist de kademuur eeuwen lang verhalen de boom zo sappig in blad grillig zijn handen uitstrekt hoor je een lach op Olympus.…

Gaven

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 263
In het levenswater van de rivier vind ik bomen en bloemen stromend in zachte tint verwijld het in woorden langs de waterkant daar, in vele talen gehuld beelden, bloemen, gaven en stilte omhullend laat de wind me dragen naar mijn huis een grijze flard waait over lost op in een uitgestrekte hand van overgave en brengt het levenswater…

Hart voor de natuur

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 109
Tussen alle mensen is een stille man hij wandelt mee in zijn ogen zie ik een verandering van tijd bomen die vielen na storm en ontij bleven destijds echt niet liggen als bewijs dat de kringloop zijn oude glans weer wilde hebben we hoeven nu niets meer te doen behalve samenkomen met als prijs dat de wildernis daar vanzelf wel zal komen.…

Niemand weet

netgedicht
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 306
Een boom een berk en een beuk een landschap bossen in volle wintertooi een schaap graast in een vuile wintervacht je handschoen geworpen je voeten in de middagzon een avond met een belofte op morgen de wind schreeuwt om een sneeuwvlok ik weet het ... maar je vlecht het rijp in mijn haar zonder te weten waar, waarom te zoeken naar wie…

Ganzenwieken

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 130
Onder mijn voeten knerpt de sneeuw en boven mijn hoofd hoor ik vleugels ganzen wieken traag in groepen de zon schijnt zie alle vleugels met pennen een vrije vlucht in alle kleuren en de gouden gloed dwars door hun lijf en veren. zij zijn er ieder jaar de ganzen de rivier en dromen over het winterse weer.…

Sneeuw

netgedicht
1.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 173
Het grauw van late herfst verdwijnt. Winterdekens schudden de aarde suiker wit. Gestampte sneeuwmuisjes onder het lopen. Mijn ogen verorberen dit pure en echte. Snel, snel nog even voor de strooiwagen verschijnt.…
Irene Schaap27 december 2010Lees meer…

Menukaart

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 574
Die vis die over de tafel zwemt tussen de mobiel en een glas water misschien dat het ooit went maar hopelijk verzuipt hij.…

Nu zoals

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 234
Al het loof schoof onder de aren zes vadem diep in het Drentse landschap begraven waar aken het verleden als lading varen as, riet, turf, schuld en boete het zware geweten van het alziend oog toch, die stijf bevroren was aan de lijn te zien hangen verliet mijn oog om het te vangen is het zo schoon geworden en worden oud onder je…
Meer laden...