Ik kom binnen, je zit in je stoel en kijkt uit het raam.
Je kijkt me aan en roept een naam.
Je weet niet meer hoe ik heet,
dat is één van de dingen die je steeds vergeet.
Je kijkt verward, kijkt door me heen en lijkt heel erg alleen.
Soms heb je een helder moment, dan praat je weer zoals je echt bent.
Dan vertel je hoe het vroeger was,
zo van…
Tranen in stilte,
de woorden die pijn doen.
De herinnering voor iets waar heel mijn hart in lag.
De pijn die ik onderga,
de bodem die daar is.
En nu kan ik alleen nog maar afzetten.…