36 resultaten.
Troost
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 Ik vind troost bij het
kijken naar kauwen, zoals
ze uit het niets in zwermen
komen aanvliegen boven
verlaten velden.
En bij het vallen
van de avond neerstrijken
in een rij bomen om daar
de nacht door te brengen.
Uit de kruinen klatert
hun kakofonie.…
Reizen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 133 Omdat ik aldoor zou denken dat
het de laatste kan zijn, maak ik
geen grote reizen meer.
Ik doezel dicht bij huis wat rond,
te voet of op de fiets. Naar de
boswachter en terug. Meer niet.
Misschien betrap ik de waarheid nog,
die immers niet ver verborgen ligt,
alhoewel oneindig diep.…
Quasi-land
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 201 De wind ruist langs smetteloze muren.
De palmen zwaaien met hun tooi.
Om toch nog iets om handen te hebben
wiegt het volk extra met de heupen.
De vrouwen geven knikjes met hun borst.
Het leven in Quasi-land is onalledaags.
Er zijn dagen dat er geen leven is:
roerloos ligt de middag in de zon.
De bezoekers komen niet met bussen
tegelijk.…
Mooie woorden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 192 Eens stelde ik mij de wereld voor,
in mooie woorden uitgestald,
het scheppen in het klein. Helaas,
zijn ze niet uitgekomen. Misschien
zweven ze nog ergens boven het smalle
rotspad, in hun bevlogen staat.
Kwamen ze in een vlucht terecht, die
spontaan landde in een treingesprek.
En werden ze door een ander
opnieuw gezegd, met meer succes…
De doden zwijgen niet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 261 Van alle oorlogen elk slagveld,
de hinderlagen, scherpschutters.
Door dralend stof van getroffen
wijken, staren holle kinderogen.
De strijd trekt helder aan ons
oog voorbij, desgewenst in slow
motion of uitzending gemist, maar
de beelden raken ons steeds minder.
Artsen klagen dat de hulp faalt
wegens groot gebrek aan middelen.
Mannen…
Rimpelloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 Rimpelloos staart het
Lange brede water langs
Grazige weide…
Deze wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 Ik voel me na die tijd
niet zoveel jaren verder.
Ik ben nog steeds
wie ik toen was.
Ik vrees: zo is het ook
met deze wereld.
Als ik voor haar spreken mag:
ze komt niet verder, geen trap.…
Zwenkwielen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 De zwenkwielen van mijn stoel
zijn soepeler dan mijn geest.
Ik draai ongemakkelijk mee.
Je zou wensen dat je geest
fier in het midden stokstijf
stand zou houden bij het
maken van een pirouette en, wat
tegendraads, geneigd zou zijn
de andere kant op te gaan.
Maar nee hoor, hij zwiert
net zo hard mee. Ziedaar
een bewijs dat lichaam en…
Eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Als jij je horloge doormidden breekt,
heb je niet meteen tijd tekort. Je komt
misschien ergens te vroeg of te laat.
De tijd is menselijk rekenwerk, wat als
muziek kan klinken, maar uitgevonden
om het verloop der dingen aan te wijzen.
Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar
zit niets op slot. De eeuwigheid, ooit
door God afgevuurd, voelt…
Wat me dwarszit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Soms vraag ik aan de nachtelijke hemel
wat mij dwarszit overdag. Richt ik mij
teveel op de verkeerde dingen of kan ik
beter helemaal opnieuw beginnen.
Ik kan u niet om wijsheid vragen,
u bezit geen werkelijke macht.
Een verzameling zwarte gaten,
zonder sterren bent u niets. Ik
zou uw duisternis niet verdragen.
Bij gebrek aan beter smeek…
Bloeiende brem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 En plots bloeit de brem
Elk jaar als nooit tevoren
Knalgeel het talud…
Cynisme
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Als er iets verloopt
is het wel het leven.
Het sijpelt aldoor
in de goot en valt
dan ergens droog.…
De weg
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 Het bewandelen van zijwegen is niet
zonder gevaar. Een mens is echter
nieuwsgierig van aard. En in een
verborgen uur lokt het avontuur
Een gletsjer krimpt en scheurt. De
ondergrond krijgt vrij spel. Veel
gaat veranderen of wordt uitgewist.
Men zoekt naar ingang en verloop.
Voorbijgangers doen geloven dat dit
nou juist de nieuwe hoofdweg…
Springvloed
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Water schudt en springt
Hoog tegen de oevers op
Terwijl de storm raast…
Afgekoeld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 De wereld staat in
Een afgekoeld bad de dag
Moet nog beginnen…
Stilte
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 Als ik de radio afzet
wordt in de keuken de
stilte zowat vloeibaar.
Stiller nog dan buiten,
je hoort de wind niet
noch vogels fluiten.
Ik sta omzwachteld
met de grote stilte één.…
Mezelf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 101 Ik lijk nu helemaal op mezelf
Niet meer op mijn ouders
Die gestorven zijn
Dat te volle gezicht
Met ogen halfgesloten
Ik ben nu in mezelf gegoten
Zoals ik worden moest…
Niets is buiten werking
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 64 In deze woning is niets buiten werking.
Er brandt altijd licht. De bewoners
zitten klaar om de knoppen te bedienen.
De dag snelt over vaste paden, enkel
onderbroken door een korte lunch.
De vingers blijven aan de pols.
Stipt op tijd wordt het avondeten
afgeleverd, daarna verdwijnt men
weer achter de knoppen.
En buiten de tuinverlichting…
Roerloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Stilte hangt roerloos
boven het water. Visser
aan kant luistert mee.…
Dichtbij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 54 De Middeleeuwen zijn nog heel dichtbij
met schilfers van een vroeger tij.
We heffen nog graag een strijdlied aan
en een omgang prudent en stil
is aan ons nog welbesteed.
Als we om voorspraak vragen
slaan we graag een Kruisje
of bidden tot de Maghed reine.…
Het eerste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 45 Het festival dat gaat komen zal
vorige edities overtreffen.
Het wordt het eerste festival
waarop gelijkwaardigheid landt
en voeding vindt.
Het dak van de wereld komt omlaag,
Niemand zal meer te veel boven
een ander kunnen uitstijgen.
Himmelhoch was voor velen te hoog.
De wereld wordt eindelijk bevolkt
door gewone mensen.
Hoe toch…
Het stof der eeuwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Ik grijp alle spullen
aan, het dierbare
familieportret
mijn oude klarinet.
Hetzelfde soort stof
haal ik weg dat al
viel over het verleden.
Het stof der eeuwen
neem ik af, zo blijft
alles bij het heden.…
Rotondemens
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 222 Hij werpt zich in de baan en
moet onmiddellijk handelen,
als hij van rijbaan wil veranderen.
Iedereen holt, niemand staat stil.
De tijd om uit te kijken, krijgt hij
niet, laat staan zich te bedenken.
Hij richt zich op de borden, die
wijzen in de juiste richting en
zwaaien als bezorgde ouders.
Hij ziet ze enkel in een flits en
slaat…
Witte muren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 232 Op deze witte muren druipt geen ander vocht
dan van de witkwast, oh, zo zuiver.
Ik houd van smetteloze muren, waarop
geen nostalgie kan schuren.
Er is al zoveel ongans en weerbarst,
opsmuk en tegenspraak, zoveel
hangplaats ook van halfgoden.
Nee, ik zal niet gauw verzuren
tussen maagdelijke muren.…
De generaal
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 193 Zijn blik kaarsrecht, het zwaard geheven,
met onder de arm, het wetboek van het land.
Zo gleed de generaal, in brons gegoten,
ter ere van een groots verleden, de jaren door.
Maar het zoet van de victorie verwaterde,
verkeerde na een zeker tijdsbestek in bitter
vocht. Een groeiend schuldbesef omtrent
zijn daden dat steeds dieper werd.
Het…
Oude kerk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 100 De oude kerk
brokkelt zacht.
In de hoge ramen
valt alles samen,
licht en donker.
Het eindeloze staren.…
Herfstblad
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 96 Het eerste herfstblad
Ineengedoken, verstijfd
Ligt het voor de deur…
Uitgeblust
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 122 In de mis klinkt het orgel als vanouds,
de liederen zijn al even vertrouwd.
De pastor bidt voor, maar de zielen
in de banken zijn leeg en oud.
Ze geven nog slechts een zwak signaal.
Het klinkt alsof het half van buiten komt,
waar het ongeloof zich danig roert,
en ook het dorp heeft doen keren.
Een teken kregen ze niet van boven
tijdens…
De schrijver en de archeoloog
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 147 De schrijver krast
op papier.
De archeoloog
in de bodem,
op laag na laag.
Beiden krassen in
de oppervlakte
van de tijd.…
Liefde en duurzaamheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 Laat dit dijkhuis zich onttrekken
aan het verval en nooit de bakens
meer verzetten.
Het kan niet zonder een steuntje
in de rug, maar houdt blinde
architecten weg.
Dan zal het sterk en beschut
het toonbeeld vormen: dat wat
eens begon niet hoeft te lijden.
Zie hoe het blaakt in de zon.…