110 resultaten.
Bij 't venster
poëzie
5.0 met 3 stemmen 2.199 Het windje, zoel van bloemengeuren, streek
Mij langs de warme wangen, zwaar en loom,
De bijen gonsden om de lindeboom,
Vlak bij mijn open venster, en ik keek
Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg
Aan de andere zijde van de eikenlaan,
Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan,
En toeven zag en uitzien langs de weg.
En, toen je kwam, en…
Sinds ik het weet...
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.647 Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken
Licht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, -
Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet,
Sinds…
KOMENDE SCHEPEN
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.378 Ik zit aan de zee in de donkere nacht.
Met ogen als vuurtorenlichten
Tuur ik naar verre kusten en wacht,
Op overzeese berichten.
Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar
Naar schepen die langzaam komen,
Met lichtende blikken zoek ik naar
Het schip uit het land mijner dromen.…
Wanklank
poëzie
4.0 met 6 stemmen 638 Dagelijks meer eerzuchtig
En minder in staat tot iets groots,
Telkens wanhopender roepend
Om kracht of de kalmte des doods,
Dagelijks vuriger wensend
Naar schoonheid, gezondheid en vreugd,
Dagelijks ouder en bleker,
En verder van blijdschap en jeugd -
Ik zit in de bloeiende velden,
Die schittren van zonneschijn,
En alles is jeugdig…
WINTERSTILTE
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.841 De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witte rijp beijzeld.
De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel…
IK BEN MIJN ZONDE MOE EN MIJN BEROUW
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.053 Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
ik ben mij zelve moede en ik ben
het zoeken moe naar God, die ik niet ken,
en die ik toch zo gaarne kennen zou.
Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
maar bovenal het zoeken naar mijn God! -
ik ben het zoeken moede - maar God niet.
Hij ziet en kent mijn zonde…
Wat de toekomst brengen moge.
poëzie
4.0 met 59 stemmen 10.339 Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig kalme moed!
Heer, ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog…
Bloeiende hei
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.896 Nu is de heide blij getint
Met paarse bloemenkleur
Nu is de zoete heidewind
Vol zoete honinggeur
Nu gonst de aarde van 't gebrom
Der bijen wijd en zijd
Nu is de hoge lucht alom
Een blauwe zaligheid
Maar als de heide schoonste wordt
Dan komt de winter aan
Want bloemenschoon duurt maar kort
En vreugd is gauw gedaan
En 'k zou mijn leven…
De bladeren
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.380 De zonne zond haar stralen uit
om d'aarde te vergouden,
Die, al te lange tijd verwaaid,
verregend en ontverfd,
Niet meer aan blijde dagen dacht,
maar aan de winterkoude
Zich zonder klagen overgaf
en stil en willig sterft.
De stralen die op 't bladerdak
een wijle wilden rusten,
Ze gleden door de takken heen
en vonden vuil…
Nu is zij wedergekomen
poëzie
4.0 met 19 stemmen 4.502 Nu is zij wedergekomen,
Zoals zij vroeger placht,
Met haar donkere ogen vol dromen,
En met haar zonnige lach
Met dat ongenaakbaar hoge,
Dat over haar wezen ligt,
Met die reine gloed in haar ogen,
En dat dwepende aangezicht,
Met die krans van lichte lokken,
Om dat edele, bleke gelaat,
Met de lichtend gouden gordel,
Om…
Heb mij lief, gelijk ik ben
poëzie
4.0 met 53 stemmen 5.501 Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan
- Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn -
En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben
En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan
Niet onderhoudend praten, niet gevat
Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk
Vertellen van mij zelf of van mijn ziel....
Wat zouden we ons vermoeien voor elkaar?
Laat mij maar…
De Herdersfluit
poëzie
4.0 met 31 stemmen 4.913 Eens ging ik langs het lage riet
dat ruisen kan en anders niet,
toen langs mijn pad een herder kwam
die één van deze halmen nam
en die besnoeide en besneed
en maakte tot zijn dienst gereed.
Door dit gekorven rietje, dat
als dood hij in zijn handen had,
die stemmeloze stengel, zond
hij straks de adem van zijn mond,
en als hij blies zo zong…
Annunciatie.
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.345 Ik hoorde uw voetstap naadren op het pad,
ik wachtte en zag u na een korte poze.
- Hoe geurden 't dennenbosje en de rozen! -
Toen gij mijn open woning binnentradt.
Gij waart dien avond toen gij tot mij kwaamt,
o dood, niet overmoedig, niet vermetel.
En toen gij plaats naamt in mijn zachte zetel
gelijk een knaap, zo schuchter en beschaamd.…
Winterstilte
poëzie
4.0 met 38 stemmen 6.119 De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witte rijp beijzeld.
De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel…
Nachtelijke overval
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.610 Ik had op de bodem mijns harten
Een graf voor mijn liefde gemaakt.
Ik had voor mijn dwaze gedachten
Het graf van mij dode bewaakt.
O droom, die ik heden droomde,
Wat hebt gij mij nú gedaan?
Gij liet de gedachten binnen,
Die nooit mochten binnengaan!
Gedachten, o valse gedachten!
Toen zijt gij verraderlijk zacht
In ’t duister naar binnen…
De spoortrein
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.586 Eens op een dag, toen ik de stad
Verliet en in de spoortrein zat,
En daar in stille lijdzaamheid
Geduldig wachtte tot de tijd
- Bij 't langzaam voortgaan van de klok -
Zou komen, dat mijn trein vertrok,
Geschiedde 't, dat in 't naaste spoor
Een trein rangeren ging en voor
Mijn venster schoof. Ik kende wel
De vreemde werking van…
Wintermorgen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.494 Week op het wit van het wazige land,
Week door het grijs van de wolken daarachter,
schemert de schijn van de zon, die met zachte
goudglans de zomen omrandt.
Blank als de glans op het wazig verschiet,
week als de schemer van de zon door het grijze,
weifelt het licht door mijn stille gepeinzen,
schemert de vreugde door mijn lied.…
Avondnevel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.488 O, die blinkend witte nevel over de venen! de uitgestrekte,
Grote, stille nevelzee, wier waatren de aarde bedekten!
Wij liepen des avonds tegen
De tijd, dat de zon onderging,
Samen op stille wegen
Door het moeras en zwegen
Van verwondering.
Slechts hoopjes turf en daken
Van donkere huisjes staken
Zwart uit de nevel omhoog.
Ze was zo…
Afscheid
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.056 Eén ogenblik van het voorbije leven
Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan
Van rimplend water, dat met stadig beven,
Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan.
De vorm te zien, die in het water drijft,
Onzuiver zo van kleuren als contouren,
Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren,
Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft...
En…
Moeder
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.108 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot……
Maar wat dan? Wat zult gij tot…
In memoriam
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.347 'k Heb bij uw sterven niet geschreid,
Het was de tijd,
Voor u om heen te gaan,
Maar 't weten, dat gij niet meer zijt
Doet toch weemoedig aan.
Ik heb uw stil gelaat bestaard,
Van 't geen gij waart
De dode, lege vorm,
Die gij gelaten hebt op aard
Ten prooi aan made en worm.
Ik weende niet toen ik u zag,
Hetgeen daar lag,
Het scheen…
Een verjaardag
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.258 Nooit hebben de rozen zo schoon gebloeid,
Nooit zag ik de hemel zó blauw,
Nooit was het gras zó blij getooid
Met diamanten van dauw.
Ik had een rose kleedje aan,
En stond bij 't struikgewas.
Een vogel zong een lied. Hij dacht,
Dat ik een roosje was!
Nooit heb ik het veld zó onrustig gezien.
Ik liep door het golvende…
Moritura te salutat
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.098 Dit zijn Uwe wegen,
Ook de mijne? 'k weet het niet, mijn God,
Al mijn wensen en begeerten zwegen.
Toen Gij tot mij spraakt, ik sprak niet tegen,
Ik aanvaardde Uw gebod.
Of mijn hart dit wilde?
'k Heb niet naar het schreien van mijn hart gevraagd.
Toen Uw glimlach mijne ziel doortrilde
En mijn glimlach gloren deed, verstilde
't Al in…
Het zou een blijde tijding zijn
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.618 Het zou een blijde tijding zijn, indien
God heden tot mij sprak: "De dag is om,
Waarop gij werken mocht, nù laat mij zien
Het werk uws levens." Dan sprak ik: "Ik kom
Met lege handen, meester, ik verdien
Uw ongenoegen en uw straf, want dom
En slecht heb ik gearbeid." Dan misschien
Sprak God: "Ofschoon met lege handen, kom!"
'k Erken het…
Doodsnadering II
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.060 Mijn uren gaan voorbij gelijk het zand,
Dat langzaam door de dichte vingers vliet
En wegvloeit uit de vastgesloten hand;
Als water, dat ik dronk, maar proefde 't niet.
Ik weet niet of zij bitter zijn of zoet,
Ik weet niet, of het zachtkens in mij schreit,
Of in mij lacht - het zingen van mijn bloed,
Het klinkt zo stil, en 't ver geruis zo zoet…
Bedroefd
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.871 Leg zachtjes de hand op mijn voorhoofd
Bedarend, stil en koel,
En druk haar tegen mijn slapen,
Waar ik de pijn gevoel.
Uw grote, witte handen
Bezitten wonderkracht
Leg daarom Uw hand op mijn voorhoofd
En druk mijn slapen zacht.
Blijf zwijgend bij mij zitten,…
Herzliebster Jesu, was hast du verbrochen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.315 Noem de overtreding mij, die Gij begaan hebt,
Het kwaad, gekruisigd God, dat Gij gedaan hebt,
Waaraan Uw volk U schuldig heeft bevonden,
Noem mij Uw zonden.
Gij wordt gegeseld en gekroond met doornen,
Geminacht als de minste der verloornen,
En als een booswicht, die zijn straf moet dragen,
Aan 't kruis geslagen.
Zeg mij, waarom…
Marie
poëzie
3.0 met 64 stemmen 4.494 Zij slaapt, die steeds vol leven was
En levenslust.
Nu ligt ze bleek, verstijfd en koud,
In doodse rust.
Ween niet om haar, ween heden niet,
Nu ze onbewust
Van pijn en ziekte sluimert, ziet,
Ze slaapt, ze rust.
En nu voor 't laatst, op aarde haar
Vaarwel gekust,
Voor ons de strijd des levens, maar
Voor haar…
Afscheid
poëzie
3.0 met 26 stemmen 5.488 Eén ogenblik van het voorbije leven
Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan
Van rimplend water, dat met stadig beven,
Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan,
De vorm te zien, die in het water drijft,
Onzuiver zo van kleuren als contouren,
Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren,
Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft...
En…
Het zonnespectrum
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.103 Ik hield een prisma in de hand
En wierp een schijnsel op de wand,
Dat, schoon het zonlicht, doorgaans wit,
Uit zijne aard geen kleur bezit,
Zo velerhande kleuren droeg,
Dat ik mijzelve, peinzend, vroeg,
Hoe toch dit klaar, doorschijnend glas,
Dat zelf volkomen kleurloos was,
Al deze kleuren scheppen kon
En halen uit het licht der zon.
Het…