inloggen

Alle inzendingen van Jan Jacob Slauerhoff

144 resultaten.

Sorteren op:

De poolvulkaan

poëzie
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.383
Barre verlatenheid Duldde ik eeuwen reeds, In gelatenheid Trots en uitgebrand. Wolken sneeuwen steeds, Zwaar en eindeloos; Wit en eindeloos Ligt het poolland rond. ‘t Laaiend Noorderlicht In staalharde nacht Houdt in mij de hoop Dat een langre schicht Mij inééns losscheurt uit mijn krater En in vlammenvloed Al het eeuwig ijs Smelt…

Bruiloftslied

poëzie
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.099
Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven In een klein stadshuis, ik zal niet vertrekken, Al bleven mij veel eilanden te ontdekken Die zich om mijn afwezigheid bedroeven. Niet dicht bij zee, om mijnentwil, 't Werd mij ondraaglijk aan de rand Der ruimt' te rusten, bij de golven stil: Bewaar mij diep in 't binnenland. 'n Gewezen vestingstad…

Klaaglijk roepen de alcyonen

poëzie
5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 705
KLAAGLIJK roepen de alcyonen, Schichtig fladdren de alcyonen, Boven 't woedend brandingklotsen Tegen Akashiro's rotsen, Waar wraakgierige demonen, Boven Akashiro's rotsen, Tussen gierennesten tronen. Over Akashiro's rotsen Zweeft een lieflijk avondrood; Onder, blind in 't brandingklotsen, Vindt de schepeling zijn dood. Klaaglijk…

Fernando de Noronha

poëzie
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 491
De vinger Gods - een steile, plompe rots Staat op 't genaadloos strak azuur gericht. De ballingen op deze bruine schots Zijn ook gevangenen van zee en licht. Ontsnappingspogingen mislukken steeds, Het vasteland is duizend mijlen ver; Wel zijn drie hunner, vroeger, zeilend er Geland, maar als verdorste lijken reeds. Nooit heb ik in…

Voor de verre prinses

poëzie
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 4.424
Wij komen nooit meer saam: De wereld drong zich tussenbeide. Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam, Maar andre sterren zien we in andre tijden. Uw land is zo ver van mijn land verwijderd: Van licht tot verste duisternis - dat ik Op vleuglen van verlangen rustloos reizend, U zou begroeten met mijn stervenssnik. Maar als het waar is…

Ontmoeting

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 601
Onder lichtend vonkgedierte Komen algen tot bezinking. Diep is 't stil; langs lange slierten Wier trekt walm op van ontbinding. Plots doortrekken van de polen Alle kringen huiveringen; Reeds gezonken drenkelingen Drijven uit hun onderholen Los en zij bewilligen In een doodse farandole, Tot het schip moet stilliggen Op hun saamgedrongen…

Billet doux *

poëzie
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 2.826
Ik wilde een gedicht op een waaier schrijven, Zodat je de woorden je kunt toewuiven En de strofen, wanneer je wilt blijven Mijmren, weer achtloos dicht kunt schuiven. Maar liever wilde ik dat ze binnen In je gewaad geschreven stonden, Zodat tegelijk met batist* of linnen Mijn gedachten je strelen konden. Ik zou deze dwaze wens niet uiten…

Herfstwind

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.972
Herfstwind verdrijft de witte wolken, Ganzen trekken langs het lege zwerk, Nog geuren chrysanten en bloeien orchideeën, Kon ik mijn vroeger lief nu vergeten, Bijna was ik gelukkig, Met mijn bloemenboot op de Fen-rivier, Wit schuimt de stroom langs de boeg, Fluit en trom houden maat met de riemslag, Onder 't rumoer broeden sombre gedachten,…

Voor de verre prinses

poëzie
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 4.072
Wij komen nooit meer saam: De wereld drong zich tussenbeide. Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam, Maar andre sterren zien we in andre tijden. Uw land is zo ver van mijn land verwijderd: Van licht tot verste duisternis - dat ik Op vleuglen van verlangen rustloos reizend, U zou begroeten…

De ontdekker

poëzie
4.0 met 1009 stemmen aantal keer bekeken 3.234
Hij had het land waarvoor hij scheepging lief, Lief, als een vrouw 't verborgen komende. Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog…

Avond

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 5.211
Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.   Je hebt weinig gedacht…

Novalis

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.989
Hij wist met kalme angst hoe alles moest Leven: voortleven, zalig of verdoemd. Niets wordt vernietigd, spoorloos verwoest; Een geur, een toon die in de stilte zoemt, Iets blijft - hoe ook verijld, versteend, verbloemd, Leven moet alles tot in eeuwigheid. Geen sluimring, geen min, geen dood verzoent De kruistooht redeloos door ruimte…

LISBOA

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 588
Een stad van grijswitte gebouwen En halfvoltooide huizen, Van ruïnes die spoorloos vergruizen En zuilen die zichtbaar vergrauwen. En overal zijn nog de puinen Van de aardbeving openbaar. Waarom zou men bergen en ruimen? Onder de aarde dreigt steeds het gevaar. Paleizen zijn scheef afgesneden, Van andre ontbreekt een brok muur. Lisboa bestaat…

Jeugdherinnering

poëzie
4.0 met 57 stemmen aantal keer bekeken 3.691
Dit was mijn eerste visie op de tropen: Een gladde plaat boven de schoorsteenmantel, Waarop, om lange palm, laag bladgekantel, Een tijger sloop, de ogen bloedbelopen. Daarvoor, 'n Chinees in geel kleed op 'n theebus, Met plat gezicht, hangsnor en scheve ogen; Op 't deksel stond een onoplosbre rebus: Karakters van onmetelijk vermogen.…

DE ONTDEKKER

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 4.076
Hij had het land waarvoor hij scheep ging lief, Lief, als een vrouw 't verborgen komende. Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog…

Saudade

poëzie
4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 4.639
Ik heb zoveel herinneringen, Als blaadren ritslen aan de bomen, Als rieten ruisen bij de stromen, Als vogels het azuur inzingen, Als lied, geruis en ritselingen: Zoveel en vormlozer dan dromen. Nog meer: uit alle hemelkringen Als golven uit de zee aanstromen En over brede stranden komen, Maar nooit een korrel zand verdringen.…

Eer de tuin 't vertrouwen vindt

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 648
Eer de tuin 't vertrouwen vindt Zich de volle bloei te geven, Staan de meisjes er in, beven, Willen wel, neen nog niet leven En uit enge angsten streven Tengre handen tegen wind. En zij gaan met schuwe voeten, Als door zwaar gewaad gedrukt, Traag, bevreesd en toch verrukt, Houdingen zoekend die zij moeten Vinden om hun droom te…

De doden en de kinderen

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.023
Kom vaak bij ons. Jij die begint te leven Verstaat ons 't best en bent het dichtste bij. Een kerkhof vind je, evenals een wei, Een plaats goed om te draven en te spelen. Je praat met dingen die geen antwoord geven, Die enkel lachen, stil, lang, als de zon, Er schaduwen als glimlachen doen zweven. Ook grauwe stenen in een dartle bron Zijn…

Festijn

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.373
De zalen waren voor 't feest getooid, De kelders open, de waaiers ontplooid; lets fraaiers werd nooit vertoond. Maar nu 't einde nadert van 't gelag, Roep ik wee en ach, Wee en ach, Dat het niet is voortgegaan, Niet voor eeuwig kon bestaan. Het is bijna dag. Waar ik braste stonden vier bokalen, Zaten nog drie drinkers, Denkend aan…

Woningloze

poëzie
4.0 met 150 stemmen aantal keer bekeken 8.511
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, Nooit vond ik ergens anders onderdak; Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak, Een tent werd door de stormwind meegenomen. Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. Zolang ik weet dat ik in wildernis, In steppen, stad en woud dat onderkomen Kan vinden, deert mij geen bekommernis. Het zal…

Épitaphe *

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.681
Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht – Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat, vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem gingen…

MARSLIED

poëzie
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 2.464
Soldaat, je bent mijn bloedverwant, Mijn naaste in ’t gelid; Wij hebben hond noch kraai noch kind, Geen vrouw die ons verwacht, bemint, Een huurling heeft geen vaderland, Wij lopen in ’t gelid. Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent…

Kindervrage

poëzie
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.059
In de hemel staan de sterren Als kinderen in de verre Somber overwolkte heide Waar zij grazend zich verspreiden Voor het verschiet. Hoe komt het dat zij niet verdwalen? Wel is de Maan een strenge herder Maar de hond die ze, als ze verder Gaan dan mag, terug moet halen, Is er niet. Waarom gaan ze dan niet zoeken Uit den hemel, in den hoeken…

De dienstmaagd

poëzie
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.339
Niet uitgestoten en niet opgenomen, Geen vreemdeling en toch niet een der hunnen, En niets haar eigen, alles gunst of leen. Zij zijn de meesters en zij kunnen Altijd haar leven binnenkomen, Dat zij, zo altijd eenzaam, nooit alleen, Niets houden kan voor zich en om zich heen. Waar zou zij heen gaan? Midden op de vliering Heeft men een kleine…

Raadsel

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.994
Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau Lichtzinnige gedichten; Nu, met een plankje op mijn knie, Een lijvige roman. Ben ik vooruitgegaan? Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten?…

Zeemans herfstlied

poëzie
4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 2.901
't Geweld van de wervelende vlagen Verwoest de weerloze bloemen en plundert de steunende hagen, De blanke meren vertroebelen. Had ik nu een nederige hoeve En kinderen spelende buiten, Om aan de beregende ruiten Gedachtloos gelukkig te toeven. Na 't zwerven en stuurse staren Over de eeuwige zee, Na 't eindeloos tumult van gevaren: De…

De dode beminde

poëzie
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.857
Ik hoor niets meer van haar, en vroeger Was ’t ruisen van haar gewaad al vreugde; Leeg en stil staat haar zaal, Stof hoopt zich op, ongestoord, Blaren ritselen verlangend langs 't raam – Hoe kan ik haar dan missen? Daar dat gordijn, Gleed haar schim er niet langs? Ruiste haar rok niet? Kom, kom toch terug!…

LAO TSE

poëzie
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 4.126
‘ Die het weten spreken niet, Die spreken weten het niet.’ Deze woorden, werd mij verhaald, Zijn door Lao Tse uit de stilte vertaald, Hoe weten wij dat hij wist? Twaalf boeken schreef de wijze, Heeft hij zich dus vergist, Die ons het pad zou wijzen?…

Het einde

poëzie
4.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 3.630
Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op de oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar 't verre, vaste…

Volkswijze

poëzie
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.080
Mager paardje, jaag maar: De steppe is eindeloos breed, De vliegen steken in je flanken, De stenen je zere hoeven, Je mag nooit stilstaan en drinken. En de zon is zo hard en zo heet. Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan ‘t…
Meer laden...