Hij is weg,
komt nooit weer,
de gedachte alleen al,
vult mijn hart met zeer,
dan overweldigt de leegte mij,
ogen zonder blik,
woorden zonder betekenis,
lichaam zonder ik,
hij is dicht bij me,
en toch zo ver weg,
ik wil erover praten,
maar ik weet niet wat ik zeg,
een traan op mijn wang verraadt
mijn intense verdriet,
de zon laat hem glinsteren…
CVS, fibro of ME. Wat doe ik ermee?
Er is helemaal niets aan mij te zien.
Ben ik dan een aansteller misschien?
Moeheid en pijn is te meten,
als men mij maar wil geloven.
Maar velen weten mijn vlam
van hoop al weer snel te doven:
“Niets te vinden op röntgen of in bloed.
Dus is het psychisch! Dag...het ga je goed!”
“Ja…
231
Bezig met laden