Soms weet ik niet
wat me te wachten staat
en komt het wachten
veel te laat.
Als het doek gevallen is
de lichten uit
vraag ik me af
wat de verwachting was.
En al die tijd
was er niets
niets meer dan het wachten
en verloren gegane
verwachting.…
Nog voor haar dood,
was dat ik zei,
ach oma, laat ons weten,
of er een hemel is,
om ons verdriet wat te verzachten,
en zeker het gemis.
En na haar dood,
ziedaar,
een duif kwam aan mijn zij.
Beroeren kon ik haar,
en 't was alsof ze zei,
't is goed mijn kind,
wees maar gerust,
geen twijfel meer voor jou.
Want na de dood,
gaat alles…
Verbaasd vraag ik mij af,
hoe zo'n gekrenkte ziel,
zoveel liefde geven kan,
zo zonder voorbehoud,
en zonder iets te vragen,
zo vrijgevig zijn kan,
zo teder en zo fijn.
Verbaasd vraag ik mij af,
dat je me zoveel warmte geeft,
zonder zelf warmte te hebben gekend,
me geborgenheid biedt,
een veilig thuis,
terwijl wanhoop en angst,
jouw kind-zijn…