Alle inzendingen van Kees Foppen

Ik sta eenzaam voor het raam wacht je ergens op, vraag je verwacht je iemand, vraag je ik schud mijn hoofd je zou het niet begrijpen het zou je ongelukkig maken maar ik, ik keek uit het raam ik tuurde en speurde in mijn gedachten ik schrijf de naam van hetgeen mij nooit meer zal overkomen ondanks al mijn bidden en al mijn dromen liefde…

Eenzaam aan de oever stal het hart de macht Krokussen kussen het gras De macht verlaat het hart of bladeren vallen…

er zaait hoop in mijn hart dat niet meer kon slaan dan enkel voor haar de kilte van een dag als een deken om haar heen zacht bewegen nu mijn handen op zoek naar meer van haar laat ik haar betijen met een zweem van liefde een spoor van genegenheid op elke wang wel iets verkus ik het verleden om te delen in het hier kom bij me, bijzondere…

In de keuken van mijn ziel huist soms een vreemde gast als ik wil slapen, breekt zij in; forceert een hersenraam en wast alle slaap uit mijn ogen. Zij steekt dan het fornuis aan met onbeantwoorde vragen, en ‘n pondje zorgen. Na wederom twee slaappillen vat ik alsnog de slaap, maar ik weet zeker dat zij weer komt, waarschijnlijk al…

Weet je het zeker twijfel jij nooit ben je echt zo sterk je was het niet daarom had je mij nodig althans, dat zei je was het aandacht een machtig spel je haalde het beste in mij naar boven ik herkende mijzelf niet stortvloed van wijsheden bang om je te verliezen alles gedaan om je te vergeten wat overblijft zit diep van binnen soms komt…

Luisteren met je ziel, je hart al spreekt de ander een andere taal. Weten dat wat in jou leeft ook in de ander leeft dat hetzelfde verlangen je verbindt en dat de droom die je bemint, in jou, in de ander, zo graag een begrijpen vindt.…

Als ze konden hadden de mensen naar ons gekeken Wij als geliefden op het podium Als ik je lippen beroerde Proefde ik je Goddelijkheid Er zou een siddering door de zaal gaan Maar deze voorstelling is ten einde Het doek is gevallen De tekst verbleekt, het decor vervaagd Al wat bleef is het applaus Een recensie in een onbeduidend blaadje Jij…

Stil, alleen en verlaten kijkt hij om zich heen een ongebruikt toetsenbord een zwijgend scherm gedachten, roerloos, emoties gesloten ogen haar proberen tot leven te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes…

De dagen dat ik niet van je hou zijn niet bestaande dagen met jou begon mijn leven je ogen donker en krachtig katachtig maar dreigend dat past bij jou jij bent alles mijn geluk en toen……….. zag ik hoe je wegliep over nachtelijk asfalt lantaarnpalen beschenen de bevroren stoeptegels waarin ijskristallen je nakeken als priemende oogjes…

Is dit geen mooie nacht vroeg je zie je al die sterren en de maan het lijkt of ze ons geluk toewensen je pakte m’n hand de maan leek zijn adem in te houden je lippen beroerde m’n gezicht woorden waren overbodig het besef van tijd waren we kwijt jij en ik…

Enige maanden geleden tijdens een novembervolle dag met zijn twee gehoord gezeten op een kil bankstel wachtend op het afscheid 90 minuten gebeurde er niets er was niets om voor te bereiden geen waarschuwen voor de hel of voor een onbehoedzame daad hun leven zou veranderen geen alarmbel dan wat routine scheen maar o zo nieuw was in de…

Stil, alleen en verlaten kijkt hij om zich heen een ongebruikt toetsenbord een zwijgend scherm gedachten, roerloos, emoties gesloten ogen haar proberen tot leven te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes…

Je juicht in stilte maar iedereen kan je horen wij jij en ik stonden op een kruispunt in ons leven maar een richting onze richting stond niet aangegeven dus koos jij je eigen weg niets ontziend verwoestend brak je mijn hart als walnoten onder een hamer ik dacht aan de hemel maar jij creëerde een hel als jij had willen aangeven dat je…

als ik de keuze heb om jouw liefde te ontdekken of de hele wereld te leren kennen dan weet je waarom ik thuis ben gebleven ik wil je naar plekken leiden die je leven zullen verrijken samen met jou gebieden ontdekken waar het vuur óns vuur zal zijn alleen al je blik die golven veroorzaakt in het rimpelloze meer van mijn bestaan een kledingstuk…

ik verlang intens naar een teken van jouw liefde maar zie enkel je ontkennend gezicht de woorden die ik wil vergeten doorklieven mijn gedachten de woorden die jij vaak sprak waar ik van hield vervagen als in een niet beleefde nacht mijn liefde voelt als een eiland zonder aders naar je hart voor jou was het voorbij ik heb je ogen…

als een huwelijk geen huwelijk meer blijkt te zijn je langs elkaar heen leeft, de ander niet meer kent je samen geen eenheid meer vormt een kluwen van liefde en haat je van elkaar vervreemd bent, onverschillig er kilheid en gewelddadigheid opborrelt elke betrokkenheid is weggeëbd het vanzelfsprekende niet meer vanzelfsprekend is is de…

ik omarmde je, liefkoosde je en toch reageerde je niet ik loop voor je, naast je, dwars door je heen en toch reageerde je niet het doet zoveel pijn, zoveel pijn ik verlies je elke dag opnieuw toch zie ik je overal en altijd jouw blik raakt me meer veel meer dan zoveel woorden jij bent zo mooi dat je er overal wel de echo van zou…

Mijn beul kwam mij halen een straf als in een nachtmerrie we troffen elkaar in een onstuimige omhelzing schokkend, je hand op mijn schouder ik draaide mij om, je was al niet meer een krankzinnige droefheid borrelde naar de oppervlakte je beloofde mij ooit de mooiste toekomst ik voelde die belofte ontsnappen totdat ik deze niet meer kon…

ondanks de warmte huiverde ik tientallen meeuwen scheerden laag over hun gekrijs leek mijn verdriet te overstelpen toe maar, zei je huil maar anders stromen je tranen naar binnen en blussen ze jouw liefde voor mij laat het vuur maar branden ik gaf je een zoen knielde bij je neer een wereld zonder hoop is een verloren wereld liefde…

gebruik je mij voor je vlinders om je weer even gelukkiger te voelen daarna als oud vuil langs de straat op naar de volgende vlinder terwijl…………… als ik naar je toe rij de weg verandert in een zilveren rivier als ik naar je kijken mag je pupillen zich openen als diepe tunnels als ik alleen je stem al hoor je lippen zie bewegen…

op de tafel stond een asbak vol sigarettenpeuken met korte grijze stompjes ik had het gevoel of mijn handen van iemand anders waren net als mijn stem je richtte je ogen op mij alsof het de loop van een geweer betrof in de verte bonkte het klonk het gekraak van woeste golven die braken op statige rotsen het maakte me somber…

jij leidde mij in een vergeten wereld herleefde elke kiezelsteen kwam op bekend terrein bewandelde nieuwe wegen ik wilde verder reizen maar jij bepaalde het einddoel liet mij achter met al mijn bagage een gestrande reiziger, wereldvreemd zweeg in alle talen de aders op mijn hand als een landkaart een wereldreiziger zonder jou zonder…

schokschouderend dwaalde ik door een verlaten nacht uit het niets stond je voor me zo oneerlijk mooi het leek of we elkaar al jaren kende schoonheid als een magneet volgde ik je de maan liep mee ik nam je hand vertelde je dat ik je niet weer wilde verliezen en jij keek mij alleen maar aan leerde mij vertrouwen te hebben jij…

ik wil niet van het leven genieten zei je laat het leven maar van mij genieten ik knikte bij gebrek aan stem ik voelde mij uitgewoond beroofd leeggehaald op de vensterbank hipte een roodborstje de zon die ondergaat de maan die het overneemt een doodlopende straat een lied gezongen zonder woorden jij kwam zomaar mijn leven binnenwandelen…

achter in mijn hoofd begonnen trillingen als aardschokken toen de woorden door jou gesproken tot mij doordrongen maar ik hou helemaal niet van jou het was het opkleed naar verlaten straten zwerfhonden en ik zo alleen zo leeg zo klein verdrinkend in nachtmerrie’s en dromen achtergebleven angst die ik graag vergeet we zullen…