ook al zit je in mijn hart,
mijn geest zal je nooit vergeten
ook al ben je niet meer hier
ik zal altijd weten
dat je op mij let
omdat je dat altijd al deed
als mijn lieve grote zus
had ik een ladder naar boven
klom ik zo omhoog
om jou weer naar beneden te halen
maar de hemel
is verboden gebied voor mij
wacht op mij als ik er kom
vraag…
als de nacht aan mij voorbij raast
en het licht in de ramen mijn
ogen tot ontwaken dwingen
droom ik nog van de ogen
die mij dwongen lief te hebben
droom ik nog van de natte lippen
die mij kusten en de
zachte vingertoppen
die mijn lichaam lieten
branden
en tot grote hitte
liet exploderen
tot een hemels genot
wat was het toch jammer…
Het windstille gedeelte
van waar jij eens stond
tussen de duinen
midden in het zand
daar is
waar onze liefde
een einde vond
Het windstille gedeelte
van de natuur zo mooi en blauw
vertelt mij dat het over is
het spijt mij
ik hou niet meer
van jou
Door de stilte van de wind
die je niet hoort door je
tranen
wil je zeggen dat je blijft…
sprakeloos loop ik eindeloos
door de straten
van nergens
ik ben de weg kwijt
wie helpt mij
stomverbaasd kijk ik naar de
eindeloze stille wegen
die nietszeggend
het asfalt niet verteren
ik ben de weg kwijt
wie helpt mij
ineengeslagen kijk ik
naar alles om mij heen
stilte is de overheersing
van het
alleen zijn
wie helpt…
ik heb het oog van God gezien
en was niet bang, o nee
omdat ik heel misschien
zou blijven leven
heel lang
ik heb het oog
van God gezien
en knipoogde terug
het felle licht
was niet verblind
zodat ik altijd
de weg naar
huis terug
zou vinden
ik heb het oog van
God gezien
en rust kwam over mij
er waren eng’len om
mij heen
mijn stemming…
spelende met mijn liefde
zag ik de smaragden tranen
die als sprankelende diamanten
zich een weg baanden
over een zonverbrand gelaat
dat met verbaasde ogen
mijn versteende blik
als een harde bikkel
de liefde omarmde
die ik jou gaf
als een gouden kus
op een paar zachte platina lippen
die ik kuste.
Ik smolt als een klomp…
de zon is niet ver genoeg
voor mij
ik wil jou
alle stralen geven
jouw gelaat omlijsten
met al het licht
het brengt je leven.
de sterren zijn mijn gidsen
door een donker zwart heelal,
zij zullen eeuwig voor jou stralen
omdat ik als eeuwig licht voor jou
diezelfde sterren plukken zal
dus wees niet bevreesd
het licht van de zon blijft…
eindelijk de moed het te vertellen
dat ik niet meer van je hou
eindelijk de kracht
het niet meer
uit te
stellen
eindelijk de kracht
en moed verzameld
om dat te doen
wat nodig was
eindelijk de moed verdeeld
over mijn hele leven
en het had weinig gescheeld
of ik had jou het voordeel
van de twijfel
gegeven
maar ik heb
de moed
niet
opgegeven…
ik ben de clown in een omgeving van
een circus van tranen
ik zal niet meer huilen
het doet de ander zoveel meer pijn
ik ben de clown van de droefenis
die even de tranen zal verruilen
om de lach te laten horen
van het eeuwig positief
zijn
maar ik ben ook een mens
met gevoel en trieste gedachten
in mijn hart woed een gevecht…
als de engelen zingen
en de hoorn is geblazen
is de lucht
bezwangerd
van de gekken en
de dwazen
want wij zijn niet van hier
wij komen van ver, van daar
waar het altijd licht is
en waar wij
houden van elkaar
als de engelen zingen
en de hoornen zich laten
horen
door de zuivere tonen
te laten zuiveren door
de lucht
weet dan dat de liefde…