de trein naar kerstmis
hartenkreet
het afscheid valt over het perron,
houdt de omarming innig vast
tot een fluitsignaal ons losrukt
en de deur onze lichamen scheidt
mijn ogen spannen zich op achter
gesloten oogleden en een diepe
ademstoot opent ze weer, diep
in de jouwe tekent zich het weerzien
liplezen blijkt nu geen kunst
en gebarentaal hoeft geen uitleg
de trein begint…