aan de bar
netgedicht
Aan de bar waar stemmen klonken
in de verte naar het scheen,
wat het rotgevoel versterkte
dat ik helemaal alleen
een omhulsel op een kruk,
een niemand leek te zijn,
een levend ornament
zonder emoties, zonder pijn
was daar plots die enkele gedachte
die mij terugbracht naar voorheen.
Terwijl de bar mijn hoofd kuste
(niet zachtzinnig, heel…