50 resultaten.
Illusie der eeuwige jeugd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 72 Wat ochtenddauw doet verfraaien
laat spinrag vergeten
Zo vergeet men die jong is soms
degenen die oud zijn
en tot grijs vervagen
De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit
hun reeds vergane gloriedagen
toen zij als het frisse ochtenddauw
het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden
de zon op hun jonge huid voelden
en dachten dat…
Aan de bosrand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 De slaap is als een donker woud
die vele geheimzinnigheden in zich herbergt
Aan de rand lijkt het duister en onbegaanbaar
maar mysterieuze verhalen en kleurrijke diersoorten
wachten geduldig om ontdekt te worden
Verwelkomt door een donzig pad
treedt men een sluimertoestand binnen
De nevel trekt op
onthult daarmee oeroude raadsels
van…
Koekoeksklok
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Handmatig uit hout gesneden bladeren omlijsten zijn woonst
Voor het kind is hij een mysterie
Voor de oude man een boodschapper
Zware dennenappels hangen onder zijn huisje
als roerloze kegels
omdat hij zonder hen
zijn taak niet vervullen kan
Zo vlug hij verschijnt
Zo vlug hij verdwijnt
Een krakend houten deurtje
opent bij aanvang van de nacht…
Herfstfilosofie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 140 Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun…
Saturnus
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Melancholie, discipline en soberheid
zijn de invloeden die hij op levende wezens uitoefent
Terwijl eenzame steenbokken de bergketens verkennen
brengt zijn kleurloze gaslichaam een overvloed aan starheid
om hen te doen volharden in hun langzame klim
tot onherbergzame hoogten
Omringd door dampen en ijsdeeltjes
produceert hij een traag wenend…
Openluchttheater
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 55 Een zeebries zucht zijn adem uit
Grillige boomtakken proberen tevergeefs
tegen de richting van zijn zilte lied
in te groeien
De zon draait
Schept een luid akoestisch geluid
dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest
De schaduwen verschuiven
en worden weer langer
Hun dagelijkse dans
traag uitvoerend
Totdat totale duisternis
als een doek voor…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 De zomer is getransformeerd
in een door mistflarden omsluierde dame
Sluipend door vochtig kreupelhout
laat zij de spinnen weer weven
Bladeren laat zij loskomen
door haar nootachtige geur
die haar volgt als een chique parfum
Voor de najaarszon
heeft zij nevel bijeengedreven
Alsof zij zo wil bezinnen
Door te laten sterven
opnieuw wil beginnen…
Tsjernobyl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Een onzichtbare vijand
ademt een verroeste stad
De kermis is verlaten
Het levensspel is uitgespeeld
Een radioactieve pop wacht eenzaam
op de terugkeer van een ziekelijke dame
die destijds nog een kwiek meisje was
Doorweekt motiefjesbehang
probeert vergeefs te sieren
wat allang vergeten lijkt
De natuur knabbelt aan grauw beton
treedt brutaal…
Boom met duizend kleuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Diep verscholen in een bos
Staat een boom met duizend kleuren
Hij heeft een vreugdevolle tijd beleefd als majestueuze beuk
Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten
onder zijn kruin van dode takken
En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen
Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes…
Bevroren zwanenmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 72 Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek
en een grijs donzig kuiken terugblikte
Begon zij nieuwsgierig
kleine barstjes in het glas te pikken
Al snel ontstond er een kunstwerk
van verfijnde breuklijntjes
Bloemen van ijs ontsproten
in het o zo tere glas
Zij bleef met haar snavel pikken
totdat haar spiegelbeeld
langzaam transformeerde…
Sterrenzee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Donkere golven rijzen op
In klanken van ruisen en zuchten
krullen zij langzaam om
Alsof zij de maansikkel aanbidden
die badend in bleek licht boven hen hangt
Een zilte adem wordt ingehouden
vergezeld door een korte stilte
Boven de golven van donkerte
verschijnen nieuwsgierige schuimkoppen
Dan buigt het geheel volledig neder
Stort in en…
Avondschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Gelijk een grijs geweven deken
valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen netwerken
die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
een beeldrijk oneffen patroon onstaat
en laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
Wederzijdse liefde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Nevelig herfstbos
Herbergt vele roodborstjes
Tjilpend in de kou
Het jaar loopt weer af
Ze kleuren tezamen rood
Op een grauw toneel
Wolkjes waterdamp
Gevormd door kleine bekjes
Cirkelen weeldig
Bladloos in de kou
Met zijn talrijke bomen
Woont het bos in hen...…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem…
God is zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt
in de top van een hoge boom
en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen
De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten
En de nachtwezens zo hun ruimte geeft
Hij is de steeds veranderende schaduw
voor hen die schuilen willen
tegen de aldoor brandende zon…
God is rood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 86 Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen
om zo te verfraaien wat vergeten lijkt
Hij is de fragiele klaproos in de berm
die geduldig wacht
om geplukt te worden door een kind
waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen
Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien
Totdat de schemer…
De schelp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 56 Als ik luister naar het ruisen van de wind
Waai ik terug naar mijn kindertijd
Waar ik klein was en bemind
Terug naar oma’s oude vensterbank
Waar een schelp fier stond te pronken
Die ooit ver in de diepzee lag verzonken
Met de schelp tegen mijn oor geklemd
Maakte de bloedstroom des levens
Zich met een zeebries aan mij bekend……
Reïncarnatie van een boomblad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Gouden blad in de wervelende wind
Als een kind zo verwonderd
Dwarrelt zij daar zeer gezwind
Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen
Alle winden meewaaiend
Welnu is de grijze herfst gekomen
Precies zoals een jaar geleden
Heeft de oude eik haar afgestaan
Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden
Klaar om nogmaals dood te gaan……
Zonnestraal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 112 Toen haar eenzame oude dag
langzaam in tijd wegtikte
verscheen er voor haar vermoeide voeten
onverwachts een zonnestraal
Op een wonder had zij
al jaren niet meer gewacht
Kleine stofdeeltjes stegen op
gevangen in de lichtstraal
Verwonderd als een kind
grepen haar verkleumde vingers
naar het sprankelende licht
Plots voelde zij een warme…
Grote bonte specht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 117 Grote bonte specht
In een rood broekje gehuld
Hakt zij berkenhout
In een blanke stam
Omlijst door zonnestralen
Begint zij haar nest
April dient zich aan
Tot haar lege nest syndroom
Zal dit haar thuis zijn...…
God is geel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder
richting de bosrand te gaan
voor het houden van een heilzame winterslaap
Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt
Zodat het ieder uur
een beetje meer sterven mag
De bladeren die van de bomen waaien zijn geel
nu hij ze weer heeft teruggenomen
omdat hun vermoeide takken ze niet…
De man die de kraaien voerde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Vanuit het niets
verschijnen zij ten tonele
Om zijn grijze hoofd dartelen zij
als uitgehongerde donkere duivels
Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht
om hun laatste strijkje te mogen spelen
Wiekende vleugels zonder richting
laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels
die verdwijnen in het herfstige…
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
Wolkenspel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 Onzichtbare handen bouwen luchtkastelen
Door bijeen gewaaide wolken
op te stapelen tot ongrijpbare torens
Majestueuze nevelpaarden draven vooruit
de zacht purperen hemelpoorten binnen
Trompetten van mist
blazen een vervlogen doch koninklijk lied
die de muzieknoten van deze melodie
sereen laat neerdalen
Als een lieflijk zomerbuitje…
Berkenbos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Gelijk gekromde reumatische vingers
Grijpen de verzilverde berkentakken naar de oostenwind
Niet om hem te doen hinderen op zijn lange reis
Maar om de verhalen vast te houden die hij langs hen heen blaast
Mythen die door volkeren zijn verteld
Zijn aan de gierende wind meegegeven
Om ze weg te voeren over onherbergzame vlaktes
En opspattende…
Gestorven lelie van een oude dame
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Hoorbaar voor het luisterend oor
Die dagelijks van haar zachte levenslied genoot
Viel haar wit bekroonde bloemenhoofd
Zachtjes op het spiegelende tafelblad
Zichtbaar voor het oude oog
Die uur na uur haar pracht doorzag
Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen
Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen
Voelbaar…
Donkere handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Bladloze bomen in een gure herfststorm
die als grote donkere grijphanden
wuiven naar de vogelzwermen
Verkleumde sprietige vingers
herbergen hun verlaten nesten
Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd
in het toen nog zo levendige loof
Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen
Vergetend de grote donkere grijphanden…
Op de rug van een libelle
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Toen een libelle mij mee voerde
Naar zonnige waterkanten
Trof ik daar dansende groepjes muggen aan
Trompetbloemen bliezen hun engelachtige klanken
Voor het menselijk oor onhoorbaar
Zachtjes over de gladde waterspiegel
Vele viooltjes vielen bij
Om het lied der natuur te vervolmaken
Dit vertoon werd foutloos belicht
Door de luister van de…
Oud beeld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 125 Ergens op de wereld staat een oud beeld
met haar handen voor haar gelaat geslagen
Gure wind die langs haar stenen rokken speelt
en al haar fijne lijntjes laat vervagen
Ergens staat een klassiek beeld
tussen de oude kromme bomen
Terwijl de zon haar stenen haren streelt
laat zij haar tranen stromen
Niemand merkt meer op
het verdriet dat het…
Klok
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 258 Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken
Besefte ik nog niet
Dat het de aardse tijd weg tikte
Die wij nog samen hadden te beleven
Jij bent nu allang verdwenen
Jouw klokje staat als een herinnering
Hoog op de kast
Steeds als ik het weer hoor tikken
Weet ik met het diepste weten
Dat jij daar ergens op mij wacht
En mij niet bent vergeten…