50 resultaten.
verborgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 913 mezelf verborgen
zomaar ergens
in de morgen
dus geen zorgen
ik ben nergens
goedemorgen…
De hogepriesteres
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 699 Toont zich meestal van haar zonnige kant
In haar fluwelen gewaad
Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant
Te midden van tweekleurige pilaren
Houdt zij zich al eeuwen schuil
Door dagelijks voor haar uit te staren
Maakt zij haar jurk niet vuil
Zo leeft zij tussen wit en zwart
Lezend in haar geschriften
Met een gemoed vol smart
Beheersend…
Groet van een vlinder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 346 Wanneer ik een vlinder aanschouw
Die heel zachtjes neerstrijkt
Uit een hemel van helder blauw
Het mooiste van Gods schepping lijkt
De wind teder door zijn voelsprieten aait
Als een waardevolle liefkozing
Terwijl de zon om Moeder Aarde draait
Volgende haar vaste kring
Stil kan ik daarnaar staren
Naar het o zo fragiele diertje
Herinnerend…
Het eeuwige niets
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 328 Waaruit alles is ontstaan
Verloopt volgens een kringloop
Om mettertijd weer te vergaan
Elke fase in het leven
Begint met een kleine baring
Blijft soms maar voor even
Voorziet het bestaan van een opklaring
Elke fase in het leven
Eindigt met een kleine dood
De pijn blijft soms maar voor even
Die men in laat voelen wat een geluk het bood…
Jouw koude graf
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 320 Ze zeggen dat een mens nooit alleen is
Maar sinds jij er niet meer bent
Sta ik alleen met mijn gemis
Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft
Maar sinds jij er niet meer bent
Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd
Met vrijwel niemand kan ik erover praten
Over wat we samen deelden
Hoe leeg ik mijzelf voel
Nu jij mij hebt verlaten…
Op de rug van een libelle
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Toen een libelle mij mee voerde
Naar zonnige waterkanten
Trof ik daar dansende groepjes muggen aan
Trompetbloemen bliezen hun engelachtige klanken
Voor het menselijk oor onhoorbaar
Zachtjes over de gladde waterspiegel
Vele viooltjes vielen bij
Om het lied der natuur te vervolmaken
Dit vertoon werd foutloos belicht
Door de luister van de…
De cello
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 284 Eenzame cello zonder lied
Bedolven onder duizenden stofdeeltjes
Een hol hart dat weent van verdriet
Strijkinstrument met weemoedige klank
een strak viertal aan snaren
haar welgevormde hals zo rank
Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid
Wankelend op haar staartpen
is zij almaar door de strijkstok gekastijd
Zwijgende cello in de hoek…
Klok
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 258 Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken
Besefte ik nog niet
Dat het de aardse tijd weg tikte
Die wij nog samen hadden te beleven
Jij bent nu allang verdwenen
Jouw klokje staat als een herinnering
Hoog op de kast
Steeds als ik het weer hoor tikken
Weet ik met het diepste weten
Dat jij daar ergens op mij wacht
En mij niet bent vergeten…
De zonnebloem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 206 Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin
Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud
Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin
Als de menselijke geest die vrij is van gedachten
Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen
Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren
Aan de Zonnegod behoort al deze roem
Want hij schiep…
Bootje in een fles
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 164 Witte zeilen hoog gehesen
Geteisterd door een flinke windhoos
Op Gods wil aangewezen
En op die van de matroos
Dit schouwspel duurt al jaren voort
Varend in turbulente stormen
Ofschoon licht aan de horizon gloort
Schuimen golven in talrijke vormen
Buiten dit tafereel hoort men getik
Van grootmoeders antieke breigerei
De zeebries geeft…
De man die de kraaien voerde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Vanuit het niets
verschijnen zij ten tonele
Om zijn grijze hoofd dartelen zij
als uitgehongerde donkere duivels
Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht
om hun laatste strijkje te mogen spelen
Wiekende vleugels zonder richting
laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels
die verdwijnen in het herfstige…
Filosofie
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 158 Als er in een bos o zo verlaten
een blad dwarrelt van de bomen
Niemand heeft het in de gaten
Er geen mens is langsgekomen
Als er in een bos o zo verlaten
een takje knispert of verbuigt
maar er is geen sterveling
die hiervan getuigt
Als er in een bos o zo verlaten
een geluid voortkomt uit de natuur
niet eens heel bijzonder
tijdens het…
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
Bankje in het bos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 152 Bankje in het bos
Omringd door natte herfstbladeren
De zitting begroeid met mos
Paddenstoelen rondom zijn oude benen
Ietwat krakkemikkig
Tussen de koude grijze stenen
Boven schittert een kolibrie met gezag
Gouden wieken
Snelle vleugelslag
Het is alweer jaren geleden
Mijn opa was nog jong
Die hier zijn tijd besteedde
En van het bankje…
Ziekenhuisopname van een oude dame
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 147 Mijn voetstappen klinken zwak
Over de o zo stille gang
Klik klak, klik klak
Glimlachend zit zij op haar bed
Kijkend naar foto's van jaren terug
Met naast zich liggend haar krulset
Elke dag probeert zij er iets van te maken
De tijd verstrijkt toch wel
Door wat te breien of te haken
Soms zit zij voor het raam
Te mijmeren over lang vervlogen…
Herfstfilosofie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 140 Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun…
Volle maan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 130 Wandelend over een verlaten kronkelpaadje
Slingerend langs knoestige bomen
Loop ik vergezeld door zilver maanlicht
Zomaar wat te dagdromen
Kijkend omhoog, naar de witte magische bol
Voel ik inwendig de lol
Om een diepe wens te uiten
Een wens die een vorm van creativiteit laat ontspruiten
Overvallen door een gevoel zeer frappant
Lijkt het alsof…
Donkere handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Bladloze bomen in een gure herfststorm
die als grote donkere grijphanden
wuiven naar de vogelzwermen
Verkleumde sprietige vingers
herbergen hun verlaten nesten
Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd
in het toen nog zo levendige loof
Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen
Vergetend de grote donkere grijphanden…
Oud beeld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 Ergens op de wereld staat een oud beeld
met haar handen voor haar gelaat geslagen
Gure wind die langs haar stenen rokken speelt
en al haar fijne lijntjes laat vervagen
Ergens staat een klassiek beeld
tussen de oude kromme bomen
Terwijl de zon haar stenen haren streelt
laat zij haar tranen stromen
Niemand merkt meer op
het verdriet dat het…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 De zomer is getransformeerd
in een door mistflarden omsluierde dame
Sluipend door vochtig kreupelhout
laat zij de spinnen weer weven
Bladeren laat zij loskomen
door haar nootachtige geur
die haar volgt als een chique parfum
Voor de najaarszon
heeft zij nevel bijeengedreven
Alsof zij zo wil bezinnen
Door te laten sterven
opnieuw wil beginnen…
Oude zwarte koning
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 121 Zwakste stuk in het spel der schaak
Van oudsher van oneindige waarde
Glanzend met zijn donkere kroon
Waar de schaakspeler overheen staarde
Tegen de witte koning elke strijd begonnen
In overvloed verloren
Doch menigmaal de slag overwonnen
Nu uitkijkend over wuivend koren
Hoog daar op de vensterbank
Op opa’s stoffige oude zolder
Met zijn…
Grote bonte specht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 117 Grote bonte specht
In een rood broekje gehuld
Hakt zij berkenhout
In een blanke stam
Omlijst door zonnestralen
Begint zij haar nest
April dient zich aan
Tot haar lege nest syndroom
Zal dit haar thuis zijn...…
Wolkenspel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 Onzichtbare handen bouwen luchtkastelen
Door bijeen gewaaide wolken
op te stapelen tot ongrijpbare torens
Majestueuze nevelpaarden draven vooruit
de zacht purperen hemelpoorten binnen
Trompetten van mist
blazen een vervlogen doch koninklijk lied
die de muzieknoten van deze melodie
sereen laat neerdalen
Als een lieflijk zomerbuitje…
Stiltecentrum
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Woorden zijn hier niet nodig
Eigenlijk compleet ongepast
De wereld lijkt hier overbodig
Van mijn schouders valt een last
Buiten trekt de mist voorbij
De gevoelens in mijn hart nabij
Licht ontroerd door de muziek
Neem ik waar de kleuren
Alsook de milde akoestiek
Vele opgeschreven woorden
In een gedenkboek vastgelegd
Niet om ooit te beantwoorden…
Het kerkraam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Gekleurde stipjes over de koude tegels
Dansend in de zonnestralen
Sprankelde lichtshow zonder regels
Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen
Gisteren schitterden ze van afwezigheid
Omdat er wolken waren
Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek
Omdat de wolken zijn gaan varen
Moeder Maria kijkt verwondert neer
Op die ene oude dame
En…
Zonnestraal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 112 Toen haar eenzame oude dag
langzaam in tijd wegtikte
verscheen er voor haar vermoeide voeten
onverwachts een zonnestraal
Op een wonder had zij
al jaren niet meer gewacht
Kleine stofdeeltjes stegen op
gevangen in de lichtstraal
Verwonderd als een kind
grepen haar verkleumde vingers
naar het sprankelende licht
Plots voelde zij een warme…
God is zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt
in de top van een hoge boom
en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen
De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten
En de nachtwezens zo hun ruimte geeft
Hij is de steeds veranderende schaduw
voor hen die schuilen willen
tegen de aldoor brandende zon…
Tsjernobyl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Een onzichtbare vijand
ademt een verroeste stad
De kermis is verlaten
Het levensspel is uitgespeeld
Een radioactieve pop wacht eenzaam
op de terugkeer van een ziekelijke dame
die destijds nog een kwiek meisje was
Doorweekt motiefjesbehang
probeert vergeefs te sieren
wat allang vergeten lijkt
De natuur knabbelt aan grauw beton
treedt brutaal…
Krishna
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 100 Blauwe god zo hoog verheven
Afgebeeld met gouden banden om zijn armen
Heeft de mensheid inzicht gegeven
Waar gelukszoekers zich aan warmen
Vroeger zag men hem in de wolken zweven
Afgebeeld met een witte koe
Als symbool van wijsheid en het leven
Het spelen op zijn fluit nooit moe
Zijn allerhoogste persoonlijkheid
Liet legers eeuwen terug…
Het uit zichzelf bestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De kosmische reeks van het leven
Terug te vinden in de kleinste zaken
Komt zonder zes niet bij de zeven
Kent zonder tong geen smaken
Waarachtig onzichtbaar voor het oog
Bevat einde noch begin
Gelijk een ongrijpbare regenboog
Is de weerkaatsing des levens er middenin...…