inloggen

Alle inzendingen van M. Bos

50 resultaten.

Sorteren op:

God is blauw

netgedicht
5.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 153
Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras die over drassige landen loert en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
M. Bos10 september 2020Lees meer…

De hogepriesteres

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 699
Toont zich meestal van haar zonnige kant In haar fluwelen gewaad Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant Te midden van tweekleurige pilaren Houdt zij zich al eeuwen schuil Door dagelijks voor haar uit te staren Maakt zij haar jurk niet vuil Zo leeft zij tussen wit en zwart Lezend in haar geschriften Met een gemoed vol smart Beheersend…
M. Bos13 november 2017Lees meer…

Bootje in een fles

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 164
Witte zeilen hoog gehesen Geteisterd door een flinke windhoos Op Gods wil aangewezen En op die van de matroos Dit schouwspel duurt al jaren voort Varend in turbulente stormen Ofschoon licht aan de horizon gloort Schuimen golven in talrijke vormen Buiten dit tafereel hoort men getik Van grootmoeders antieke breigerei De zeebries geeft…
M. Bos14 november 2017Lees meer…

Openluchttheater

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 55
Een zeebries zucht zijn adem uit Grillige boomtakken proberen tevergeefs tegen de richting van zijn zilte lied in te groeien De zon draait Schept een luid akoestisch geluid dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest De schaduwen verschuiven en worden weer langer Hun dagelijkse dans traag uitvoerend Totdat totale duisternis als een doek voor…

De man die de kraaien voerde

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 158
Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…
M. Bos10 oktober 2020Lees meer…

God is geel

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 98
Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder richting de bosrand te gaan voor het houden van een heilzame winterslaap Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt Zodat het ieder uur een beetje meer sterven mag De bladeren die van de bomen waaien zijn geel nu hij ze weer heeft teruggenomen omdat hun vermoeide takken ze niet…
M. Bos14 oktober 2020Lees meer…

Reïncarnatie van een boomblad

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 92
Gouden blad in de wervelende wind Als een kind zo verwonderd Dwarrelt zij daar zeer gezwind Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen Alle winden meewaaiend Welnu is de grijze herfst gekomen Precies zoals een jaar geleden Heeft de oude eik haar afgestaan Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden Klaar om nogmaals dood te gaan……
M. Bos3 november 2020Lees meer…

Donkere handen

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 130
Bladloze bomen in een gure herfststorm die als grote donkere grijphanden wuiven naar de vogelzwermen Verkleumde sprietige vingers herbergen hun verlaten nesten Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd in het toen nog zo levendige loof Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen Vergetend de grote donkere grijphanden…
M. Bos8 december 2019Lees meer…

God is rood

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 85
Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen om zo te verfraaien wat vergeten lijkt Hij is de fragiele klaproos in de berm die geduldig wacht om geplukt te worden door een kind waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer…
M. Bos25 november 2020Lees meer…

Herfstfilosofie

netgedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 140
Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel Dauwdruppels transformeren spinnenwebben in kastelen van flinterdun…
M. Bos17 oktober 2021Lees meer…

verborgen

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 913
mezelf verborgen zomaar ergens in de morgen dus geen zorgen ik ben nergens goedemorgen…

De schelp

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 55
Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……
M. Bos3 november 2020Lees meer…

Klok

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 258
Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

God is zwart

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 108
Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt in de top van een hoge boom en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten En de nachtwezens zo hun ruimte geeft Hij is de steeds veranderende schaduw voor hen die schuilen willen tegen de aldoor brandende zon…
M. Bos26 november 2020Lees meer…

God is groen

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 87
Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen En blijmoedig in het donkere water verdwijnt Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren Die in groten getale in de voedzame bodem…
M. Bos7 december 2020Lees meer…

Sterrenzee

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 77
Donkere golven rijzen op In klanken van ruisen en zuchten krullen zij langzaam om Alsof zij de maansikkel aanbidden die badend in bleek licht boven hen hangt Een zilte adem wordt ingehouden vergezeld door een korte stilte Boven de golven van donkerte verschijnen nieuwsgierige schuimkoppen Dan buigt het geheel volledig neder Stort in en…
M. Bos15 december 2020Lees meer…

Bevroren zwanenmeer

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 71
Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek en een grijs donzig kuiken terugblikte Begon zij nieuwsgierig kleine barstjes in het glas te pikken Al snel ontstond er een kunstwerk van verfijnde breuklijntjes Bloemen van ijs ontsproten in het o zo tere glas Zij bleef met haar snavel pikken totdat haar spiegelbeeld langzaam transformeerde…
M. Bos20 december 2020Lees meer…

Bezinning

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 122
De zomer is getransformeerd in een door mistflarden omsluierde dame Sluipend door vochtig kreupelhout laat zij de spinnen weer weven Bladeren laat zij loskomen door haar nootachtige geur die haar volgt als een chique parfum Voor de najaarszon heeft zij nevel bijeengedreven Alsof zij zo wil bezinnen Door te laten sterven opnieuw wil beginnen…

Op de rug van een libelle

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 289
Toen een libelle mij mee voerde Naar zonnige waterkanten Trof ik daar dansende groepjes muggen aan Trompetbloemen bliezen hun engelachtige klanken Voor het menselijk oor onhoorbaar Zachtjes over de gladde waterspiegel Vele viooltjes vielen bij Om het lied der natuur te vervolmaken Dit vertoon werd foutloos belicht Door de luister van de…
M. Bos25 november 2019Lees meer…

Jouw koude graf

hartenkreet
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 320
Ze zeggen dat een mens nooit alleen is Maar sinds jij er niet meer bent Sta ik alleen met mijn gemis Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft Maar sinds jij er niet meer bent Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd Met vrijwel niemand kan ik erover praten Over wat we samen deelden Hoe leeg ik mijzelf voel Nu jij mij hebt verlaten…
M. Bos1 december 2017Lees meer…

Illusie der eeuwige jeugd

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 72
Wat ochtenddauw doet verfraaien laat spinrag vergeten Zo vergeet men die jong is soms degenen die oud zijn en tot grijs vervagen De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit hun reeds vergane gloriedagen toen zij als het frisse ochtenddauw het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden de zon op hun jonge huid voelden en dachten dat…
M. Bos10 maart 2023Lees meer…

Oud beeld

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 124
Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…
M. Bos17 oktober 2019Lees meer…

Stiltecentrum

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 114
Woorden zijn hier niet nodig Eigenlijk compleet ongepast De wereld lijkt hier overbodig Van mijn schouders valt een last Buiten trekt de mist voorbij De gevoelens in mijn hart nabij Licht ontroerd door de muziek Neem ik waar de kleuren Alsook de milde akoestiek Vele opgeschreven woorden In een gedenkboek vastgelegd Niet om ooit te beantwoorden…
M. Bos24 oktober 2017Lees meer…

Bankje in het bos

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 152
Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren De zitting begroeid met mos Paddenstoelen rondom zijn oude benen Ietwat krakkemikkig Tussen de koude grijze stenen Boven schittert een kolibrie met gezag Gouden wieken Snelle vleugelslag Het is alweer jaren geleden Mijn opa was nog jong Die hier zijn tijd besteedde En van het bankje…
M. Bos3 november 2017Lees meer…

Krishna

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 100
Blauwe god zo hoog verheven Afgebeeld met gouden banden om zijn armen Heeft de mensheid inzicht gegeven Waar gelukszoekers zich aan warmen Vroeger zag men hem in de wolken zweven Afgebeeld met een witte koe Als symbool van wijsheid en het leven Het spelen op zijn fluit nooit moe Zijn allerhoogste persoonlijkheid Liet legers eeuwen terug…
M. Bos16 november 2017Lees meer…

Oude zwarte koning

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 121
Zwakste stuk in het spel der schaak Van oudsher van oneindige waarde Glanzend met zijn donkere kroon Waar de schaakspeler overheen staarde Tegen de witte koning elke strijd begonnen In overvloed verloren Doch menigmaal de slag overwonnen Nu uitkijkend over wuivend koren Hoog daar op de vensterbank Op opa’s stoffige oude zolder Met zijn…
M. Bos5 december 2017Lees meer…

Zonnestraal

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 112
Toen haar eenzame oude dag langzaam in tijd wegtikte verscheen er voor haar vermoeide voeten onverwachts een zonnestraal Op een wonder had zij al jaren niet meer gewacht Kleine stofdeeltjes stegen op gevangen in de lichtstraal Verwonderd als een kind grepen haar verkleumde vingers naar het sprankelende licht Plots voelde zij een warme…
M. Bos26 oktober 2020Lees meer…

Het kerkraam

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 113
Gekleurde stipjes over de koude tegels Dansend in de zonnestralen Sprankelde lichtshow zonder regels Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen Gisteren schitterden ze van afwezigheid Omdat er wolken waren Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek Omdat de wolken zijn gaan varen Moeder Maria kijkt verwondert neer Op die ene oude dame En…
M. Bos28 oktober 2017Lees meer…

Bronzen wereld

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 91
Stijfjes in haar web Zit een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een schepping van koper en tin De spichtige vorm van haar poten Vier stuks aan elk haar zij Is in het juiste patroon gegoten Geheel keurig op rij Haar web weeft zij aan bronzen bladeren Elke herfst weer hetzelfde ontwerp Binnen haar vaste kaderen Het is al sedert…
M. Bos5 november 2017Lees meer…

Grote bonte specht

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 116
Grote bonte specht In een rood broekje gehuld Hakt zij berkenhout In een blanke stam Omlijst door zonnestralen Begint zij haar nest April dient zich aan Tot haar lege nest syndroom Zal dit haar thuis zijn...…
M. Bos20 oktober 2020Lees meer…
Meer laden...