50 resultaten.
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
De hogepriesteres
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 699 Toont zich meestal van haar zonnige kant
In haar fluwelen gewaad
Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant
Te midden van tweekleurige pilaren
Houdt zij zich al eeuwen schuil
Door dagelijks voor haar uit te staren
Maakt zij haar jurk niet vuil
Zo leeft zij tussen wit en zwart
Lezend in haar geschriften
Met een gemoed vol smart
Beheersend…
Bootje in een fles
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 164 Witte zeilen hoog gehesen
Geteisterd door een flinke windhoos
Op Gods wil aangewezen
En op die van de matroos
Dit schouwspel duurt al jaren voort
Varend in turbulente stormen
Ofschoon licht aan de horizon gloort
Schuimen golven in talrijke vormen
Buiten dit tafereel hoort men getik
Van grootmoeders antieke breigerei
De zeebries geeft…
Openluchttheater
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 55 Een zeebries zucht zijn adem uit
Grillige boomtakken proberen tevergeefs
tegen de richting van zijn zilte lied
in te groeien
De zon draait
Schept een luid akoestisch geluid
dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest
De schaduwen verschuiven
en worden weer langer
Hun dagelijkse dans
traag uitvoerend
Totdat totale duisternis
als een doek voor…
De man die de kraaien voerde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Vanuit het niets
verschijnen zij ten tonele
Om zijn grijze hoofd dartelen zij
als uitgehongerde donkere duivels
Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht
om hun laatste strijkje te mogen spelen
Wiekende vleugels zonder richting
laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels
die verdwijnen in het herfstige…
God is geel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder
richting de bosrand te gaan
voor het houden van een heilzame winterslaap
Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt
Zodat het ieder uur
een beetje meer sterven mag
De bladeren die van de bomen waaien zijn geel
nu hij ze weer heeft teruggenomen
omdat hun vermoeide takken ze niet…
Reïncarnatie van een boomblad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Gouden blad in de wervelende wind
Als een kind zo verwonderd
Dwarrelt zij daar zeer gezwind
Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen
Alle winden meewaaiend
Welnu is de grijze herfst gekomen
Precies zoals een jaar geleden
Heeft de oude eik haar afgestaan
Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden
Klaar om nogmaals dood te gaan……
Donkere handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Bladloze bomen in een gure herfststorm
die als grote donkere grijphanden
wuiven naar de vogelzwermen
Verkleumde sprietige vingers
herbergen hun verlaten nesten
Rustplaatsen die zij maanden geleden hebben verankerd
in het toen nog zo levendige loof
Hun reeds volgroeide jongen zijn allang gevlogen
Vergetend de grote donkere grijphanden…
God is rood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen
om zo te verfraaien wat vergeten lijkt
Hij is de fragiele klaproos in de berm
die geduldig wacht
om geplukt te worden door een kind
waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen
Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien
Totdat de schemer…
Herfstfilosofie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 140 Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun…
verborgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 913 mezelf verborgen
zomaar ergens
in de morgen
dus geen zorgen
ik ben nergens
goedemorgen…
De schelp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 55 Als ik luister naar het ruisen van de wind
Waai ik terug naar mijn kindertijd
Waar ik klein was en bemind
Terug naar oma’s oude vensterbank
Waar een schelp fier stond te pronken
Die ooit ver in de diepzee lag verzonken
Met de schelp tegen mijn oor geklemd
Maakte de bloedstroom des levens
Zich met een zeebries aan mij bekend……
Klok
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 258 Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken
Besefte ik nog niet
Dat het de aardse tijd weg tikte
Die wij nog samen hadden te beleven
Jij bent nu allang verdwenen
Jouw klokje staat als een herinnering
Hoog op de kast
Steeds als ik het weer hoor tikken
Weet ik met het diepste weten
Dat jij daar ergens op mij wacht
En mij niet bent vergeten…
God is zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Hij is de roek die achteloos zijn nest bouwt
in de top van een hoge boom
en strijdvaardig heerst over krakende populierenbossen
De nacht ontbreekt aan licht omdat Hij mens en dier dwingt uit te rusten
En de nachtwezens zo hun ruimte geeft
Hij is de steeds veranderende schaduw
voor hen die schuilen willen
tegen de aldoor brandende zon…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem…
Sterrenzee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Donkere golven rijzen op
In klanken van ruisen en zuchten
krullen zij langzaam om
Alsof zij de maansikkel aanbidden
die badend in bleek licht boven hen hangt
Een zilte adem wordt ingehouden
vergezeld door een korte stilte
Boven de golven van donkerte
verschijnen nieuwsgierige schuimkoppen
Dan buigt het geheel volledig neder
Stort in en…
Bevroren zwanenmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek
en een grijs donzig kuiken terugblikte
Begon zij nieuwsgierig
kleine barstjes in het glas te pikken
Al snel ontstond er een kunstwerk
van verfijnde breuklijntjes
Bloemen van ijs ontsproten
in het o zo tere glas
Zij bleef met haar snavel pikken
totdat haar spiegelbeeld
langzaam transformeerde…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 De zomer is getransformeerd
in een door mistflarden omsluierde dame
Sluipend door vochtig kreupelhout
laat zij de spinnen weer weven
Bladeren laat zij loskomen
door haar nootachtige geur
die haar volgt als een chique parfum
Voor de najaarszon
heeft zij nevel bijeengedreven
Alsof zij zo wil bezinnen
Door te laten sterven
opnieuw wil beginnen…
Op de rug van een libelle
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Toen een libelle mij mee voerde
Naar zonnige waterkanten
Trof ik daar dansende groepjes muggen aan
Trompetbloemen bliezen hun engelachtige klanken
Voor het menselijk oor onhoorbaar
Zachtjes over de gladde waterspiegel
Vele viooltjes vielen bij
Om het lied der natuur te vervolmaken
Dit vertoon werd foutloos belicht
Door de luister van de…
Jouw koude graf
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 320 Ze zeggen dat een mens nooit alleen is
Maar sinds jij er niet meer bent
Sta ik alleen met mijn gemis
Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft
Maar sinds jij er niet meer bent
Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd
Met vrijwel niemand kan ik erover praten
Over wat we samen deelden
Hoe leeg ik mijzelf voel
Nu jij mij hebt verlaten…
Illusie der eeuwige jeugd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 72 Wat ochtenddauw doet verfraaien
laat spinrag vergeten
Zo vergeet men die jong is soms
degenen die oud zijn
en tot grijs vervagen
De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit
hun reeds vergane gloriedagen
toen zij als het frisse ochtenddauw
het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden
de zon op hun jonge huid voelden
en dachten dat…
Oud beeld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 Ergens op de wereld staat een oud beeld
met haar handen voor haar gelaat geslagen
Gure wind die langs haar stenen rokken speelt
en al haar fijne lijntjes laat vervagen
Ergens staat een klassiek beeld
tussen de oude kromme bomen
Terwijl de zon haar stenen haren streelt
laat zij haar tranen stromen
Niemand merkt meer op
het verdriet dat het…
Stiltecentrum
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Woorden zijn hier niet nodig
Eigenlijk compleet ongepast
De wereld lijkt hier overbodig
Van mijn schouders valt een last
Buiten trekt de mist voorbij
De gevoelens in mijn hart nabij
Licht ontroerd door de muziek
Neem ik waar de kleuren
Alsook de milde akoestiek
Vele opgeschreven woorden
In een gedenkboek vastgelegd
Niet om ooit te beantwoorden…
Bankje in het bos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 152 Bankje in het bos
Omringd door natte herfstbladeren
De zitting begroeid met mos
Paddenstoelen rondom zijn oude benen
Ietwat krakkemikkig
Tussen de koude grijze stenen
Boven schittert een kolibrie met gezag
Gouden wieken
Snelle vleugelslag
Het is alweer jaren geleden
Mijn opa was nog jong
Die hier zijn tijd besteedde
En van het bankje…
Krishna
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 100 Blauwe god zo hoog verheven
Afgebeeld met gouden banden om zijn armen
Heeft de mensheid inzicht gegeven
Waar gelukszoekers zich aan warmen
Vroeger zag men hem in de wolken zweven
Afgebeeld met een witte koe
Als symbool van wijsheid en het leven
Het spelen op zijn fluit nooit moe
Zijn allerhoogste persoonlijkheid
Liet legers eeuwen terug…
Oude zwarte koning
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 121 Zwakste stuk in het spel der schaak
Van oudsher van oneindige waarde
Glanzend met zijn donkere kroon
Waar de schaakspeler overheen staarde
Tegen de witte koning elke strijd begonnen
In overvloed verloren
Doch menigmaal de slag overwonnen
Nu uitkijkend over wuivend koren
Hoog daar op de vensterbank
Op opa’s stoffige oude zolder
Met zijn…
Zonnestraal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 112 Toen haar eenzame oude dag
langzaam in tijd wegtikte
verscheen er voor haar vermoeide voeten
onverwachts een zonnestraal
Op een wonder had zij
al jaren niet meer gewacht
Kleine stofdeeltjes stegen op
gevangen in de lichtstraal
Verwonderd als een kind
grepen haar verkleumde vingers
naar het sprankelende licht
Plots voelde zij een warme…
Het kerkraam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Gekleurde stipjes over de koude tegels
Dansend in de zonnestralen
Sprankelde lichtshow zonder regels
Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen
Gisteren schitterden ze van afwezigheid
Omdat er wolken waren
Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek
Omdat de wolken zijn gaan varen
Moeder Maria kijkt verwondert neer
Op die ene oude dame
En…
Bronzen wereld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 Stijfjes in haar web
Zit een goudkleurige spin
Geheel onopvallend
In een schepping van koper en tin
De spichtige vorm van haar poten
Vier stuks aan elk haar zij
Is in het juiste patroon gegoten
Geheel keurig op rij
Haar web weeft zij aan bronzen bladeren
Elke herfst weer hetzelfde ontwerp
Binnen haar vaste kaderen
Het is al sedert…
Grote bonte specht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 116 Grote bonte specht
In een rood broekje gehuld
Hakt zij berkenhout
In een blanke stam
Omlijst door zonnestralen
Begint zij haar nest
April dient zich aan
Tot haar lege nest syndroom
Zal dit haar thuis zijn...…